یک فعال کارگری:
«حق مسکن» کفاف لامپ مصرفی خانه‌های کارگران را نمی‌دهد/دولت هیچ اقدامی برای تامین مسکن مزدبگیران انجام نداد
به عقیده بیژن امیری، اگر دولت‌ها برای خانه‌دار شدن مردم برنامه جدی داشتند، حداقل در جلسات تعیین مزدِ شورای عالی کار، مزایای حق مسکن کارگران طوری افزایش می‌یافت که خانواده‌های مزدبگیر بتوانند برای خانه‌دار شدن خود برنامه‌ریزی کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، بیژن امیری (فعال کارگری یکی از کارخانه‌های خودروسازی) ناچیز بودن مبلغ حق مسکن کارگران را نتیجه بی‌میلی دولت برای کمک به حل مشکل مسکن مردم دانسته و می‌افزاید: به نظر می‌رسد که اعضای دولتی و کارفرمایی شورای عالی کار، در جلسات سالانه افزایش مزد از سر رفع تکلیف در مورد افزایش مزایای مزدی ازجمله حق مسکن با گروه کارگری مذاکره می‌کنند.
او در تشریح این مساله و در ارتباط با حق مسکن چهل هزار تومانی کارگران می‌گوید: هر سال یکی از بخش‌های مصوبه افزایش مزد به حق مسکن کارگران اختصاص دارد اما خانواده‌های کارگری، خیلی سال است که روی مزایای حق مسکن کارگری نمی‌توانند حساب کنند. این پول حتی آنقدر نیست که بتوان با آن بخشی از کرایه خانه را پرداخت کرد.
وی با خنده‌دار خواندن مبلغ ۴۰ هزار تومانی که هم‌اکنون به عنوان کمک هزینه مسکن به کارگران شاغل پرداخت می‌شود؛ می‌گوید: با این پول چه کاری می‌توان انجام داد؟ این پول حتی به اندازه‌ای نیست که بتوان با آن لامپ مصرفی یک آپارتمان ۷۰ متری را خرید!
این کارگر تازه بازنشسته صنعت خودرو ادامه می‌دهد: بد نیست که دولت به عنوان متولی جلسات شورای عالی کار حداقل نگاهی به هزینه‌ای که در مناطق کارگرنشین، بابت کرایه خانه پرداخت می‌شود؛ بیندازد.
امیری ادامه می‌دهد: اگر دولت‌ها تصمیم واقعی برای کمک به حل مشکل مسکن مردم داشتند، من و خیلی از دیگر از کارگران باید خیلی سال پیش، خانه‌دار می‌شدیم.
وی می‌افزاید: متاسفانه تمامی دولت‌ها نه تنها در تامین مسکن برای کارگران قصور کردند، بلکه در عمل، عرضه و تقاضا در بازار مسکن را به حال خود رها کردند. تمامی برنامه‌های دولتی که در بخش مسکن به اجرا درآمده است تنها به استحکام هرچه بیشتر پایه‌های نظام اقتصاد آزاد منجر شده و برای همین است که مشکل اجاره‌نشینی خانواده‌های مزدبگیر هر سال شدید‌تر می‌شود.
امیری صحبت‌های خود را اینطور خاتمه می‌دهد: با معیارهای امروز، توقع داشتن یک آپارتمان ۷۰ متری دوخوابه برای یک خانواده متوسط طبیعی است؛ اما چند درصد از خانواده‌های کارگری در چنین منازلی زندگی می‌کنند؛ بیشتر کارگران باید پس‌انداز یک عمر خود را برای رهن یک ساله یک آپارتمان ۵۰ متری پرداخت کنند.
