یک روانشناس صنعتی مطرح شد:
شکننده بودن تاب‌آوری کارگران مناطق ویژه در برابر تنش‌های شغلی
یک روانشناس صنعتی می‌گوید: کارگران شاغل در محیط‌های صنعتی همچون کارگاه‌های مستقر در منطقه ویژه اقتصادی عسلویه بیشتر از سایر نیروهای انسانی در معرض ابتلا به پدیده افت «تاب‌آوری» هستند.
«مهدی فلاحی» از روانشناسان صنعتی با اعلام این مطلب به ایلنا گفت: در محیط‌های شغلی که به دلیل ساختارهای حاکم امکان طرح مطالبات فردی و جمعی نیروی انسانی به حداقل‌ترین حالت ممکن می‌رسد، نوعی تفکر و شیوه نگرش منفی در میان کارگرانی که در آن محیط حضور دارند شایع می شود.
وی بابیان اینکه در محیط کار وقتی فرد به عنوان یک نیروی انسانی احساس کند که نمی‌تواند حتی به صورت زبانی خواسته و انتظارات خود را مطرح کند در زندگی روزمره خود به نوعی حس «جزیره‌ای» بودن مبتلا می‌شود، افزود: این مسئله در مرور زمان باعث انباشته شدن احساسات منفی در فرد شده و کارگرانی که به این عارضه روحی دچار می‌شوند معمولا برای بیان مکنونات قلبی فروخفته خود از تکیه کلام‌هایی مثل «من چقدر بدبخت هستم» و یا «فقط مشکل من است» استفاده می‌کنند.
فلاحی که عقیده دارد در چنین افرادی به دلیل نبود ابزار ابراز فشارهای روحی سرکوب شده، آستانه تاب‌آوری در حد شکننده‌ای پایین آمده است؛ در توضیح تاب‌آوری (Resiliency)، گفت: تاب آوری به معنی ظرفیت افراد در گذر پیروزمندانه از شرایط دشوار زندگی به شرایط عادی است که این شرایط همواره با تنش‌های شدید شغلی، اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی، سازمانی و... همراه است.
وی بابیان اینکه افرادی که آستانه تاب آوری آنها شکننده شده است، در معرض افسردگی هستند، افزود: در توضیح ارتباط مستقیمی میان تاب‌آوری با افسردگی گفت: اگر افسردگی کاهش یابد تاب‌آوری افزایش پیدا می‌کند و بالعکس. احساس ناامیدی، کاهش لذت از امور، حس غمگینی، بی‌انگیزگی، بی‌حوصلگی، کاهش انرژی، خستگی و بیان دست و دل نرفتن به‌کار را از علائم اولیه افسردگی هستند.
این روانشناس‌صنعتی تمثیل خم شدن درختان تنومند در برابر طوفان را به عنوان مفهوم ضریب تاب‌آوری افراد در تنش‌های شغلی یاد کرد و افزود: همانقدر که تنه درختان ضعیف‌تر در مقابل طوفان‌های سنگین می‌شکند در محیط‌های شغلی نیز کارگرانی که تاب‌آوری پایینی دارند در مقابل تنش‌های شدید روحی دچار درهم شکستگی روحی می‌شوند.
فلاحی بابیان اینکه بصورت طبیعی همه افراد در مواجه با هرپدیده ناخوشایند روحی به استفاده از یک مکانیزم ذهنی جایگزین متوسل می‌شوند، افزود: این مکانیزم جبران که شکل بروز آن یک کنش رفتاری است بسته به موقعیت زمانی و مکانی و روحی افراد متغییر است و در بسیاری از موارد ممکن است فرد در مقابل با کنش نارحت‌کننده‌ای که با آن مواجه شده است از واکنش رفتاری استفاده کند که امکان درک و تبیین عِلّی برای مخاطلبان وجود ندارد.
این روانشناس صنعتی بابیان اینکه کارگرانی شاغل در منطقه ویژه عسلویه به دلیل مواجه بودن با مشکلاتی همچون بدی و آلودگی آب‌وهوا، بدحسابی کارفرمایان و پیمانکاران، تبعیض‌های شغلی و ترس از حوادث و بیماری‌های شغلی مستعد ابتلا به آسیب‌‌های روحی و کاهش ضریب تاب‌آوری هستند، افزود: شاید برای همین است که هر از چندگاهی می‌شویم در میان این کارگران رفتارهای به ظاهر غیر منطقی همچون مسدود شدن مسیر عبور و مرور به خوابگاه و محل کار، بسط نشینی و برپایی تجمع اعتراضی و یا رفتار خشونت آمیز هستیم.
