جایگاه امروزی پنج اتحادیه بزرگ کارگری جهان در ساختار قدرت
در آستانه روز جهانی کارگر، ایلنا در گزارشی به جایگاه پنج نهاد بزرگ کارگری در نقاط مختلف جهان و نحوه تاثیرگذاری آنها بر مناسبات امروزی قدرت در کشورهای‌شان پرداخته است.
اتحادیه تجاری کارگران چین (ای‌سی‌اف‌تی‌یو):
به‌عنوان بزرگ‌ترین اتحادیه کارگری جمهوری خلق چین با ۱۳۴ میلیون عضو در یک میلیون و ۷۱۳ هزار سازمان فعالیت می‌کند و به ۳۱ فدراسیون ناحیه‌ای و ۱۰ اتحادیه ملی صنعتی تقسیم شده است.
در سال ۲۰۰۸ دولت چین با اصلاحیه‌های قانونی، اتحادیه تجاری چین را خصوصی اعلام کرد.
مسئولان اتحادیه کارگری ای‌سی‌اف‌تی‌یو از زمان خصوصی شدن این نهاد اعلام کرده‌اند که تصمیم دارند ۹۰ درصد کارگران را تحت پوشش خود قرار دهند.
گفته می‌شود اتحادیه تجاری کارگران چین زمانی که کارگران دست به اعتصاب یا تظاهرات اعتراضی می‌زنند به عنوان بهترین ناظر و بد‌ترین عامل در پیشبرد خواسته‌های آنها عمل می‌کند. در برخی موارد، این اتحادیه به صورت مستقیم نمایندگان کارگران معترض چینی را بازداشت یا تهدید کرده است.
اتحادیه تجاری کارگران چین برای مقابله با کارگران به‌ویژه توسط اصلاحیه سال ۱۹۸۲، با صاحبان صنایع اجازه می‌دهد هر نوع تظاهراتی را قبل از آغاز ساکت کنند.
عموما کارگران چینی از اهداف اتحادیه تجاری کارگران چین به خوبی آگاه‌اند و برای پیشبرد خواسته‌های خود نمایندگان کارگری را به صورت غیررسمی انتخاب می‌کنند.
انتخاب غیررسمی رهبران اتحادیه کارگری از سال ۲۰۱۰ موثر واقع شد و تاکنون توانسته است درخواست‌های کارگران معترض از جمله افزایش حقوق را در برخی مناطق مانند «فوشان» عملی سازد.
«فاکس‌کان» شرکت تایوانی نیز در سال ۲۰۱۳ اجازه داد یک میلیون و ۲۰۰ هزار کارگر این شرکت نمایندگان خود را خارج از چارچوب این اتحادیه انتخاب کنند.
کنگره اتحادیه تجاری کارگری آفریقای‌جنوبی
کنگره اتحادیه تجاری کارگری آفریقای‌جنوبی از دسامبر ۱۹۸۵ به‌صورت دموکرات و بدون تبعیض جنسی یا نژادی در ۳۳ اتحادیه و با عضویت ۵۰۰ هزار کارگر آغاز به کار کرد و در حال حاضر با بیش از دو میلیون عضو به کار خود ادامه می‌دهد.
کنگره اتحادیه تجاری کارگری آفریقای‌جنوبی اهداف خود را به شرح زیر اعلام کرده است:
الف. ارتقا شرایط کارگران تحت پوشش این اتحادیه
ب. سازماندهی کارگران
پ. شرکت دادن کارگران در روند دموکراسی‌سازی و صلح‌آمیز روابط کار در آفریقا
همچنین این اتحادیه تلاش کرده است که کارگران را تشویق به کنترل ساختار و کمیته‌های کارگری کند.
کنگره اتحادیه تجاری کارگری آفریقای‌جنوبی با جشن گرفتن نخستین روز ماه می۲۰۱۵ سی‌امین سالگرد تاسیس این اتحادیه و شصت‌امین سالگرد آزادی کارگران را جشن می‌گیرد.
اتحادیه کل کارگری فرانسه
اتحادیه کل کارگری در فرانسه به عنوان نخستین اتحادیه از پنج اتحادیه اصلی در این کشور از سال ۱۸۹۵ و با عضویت حدود ۷۰۰ هزار کارگر فعالیت دارد.
اتحادیه کل کارگری در فرانسه در ابتدای کار با رویکرد سوسیالیستی فعالیت داشت، اما با تضعیف این حزب در فرانسه روابط خود را با حزب کمونیست این کشور افزایش داده است.
«تی‌یری لپائون» ۵۴ ساله رهبر اتحادیه کل کارگری در فرانسه در اوایل سال جاری میلادی به همراه هشت عضو دیگر هیات رئیسه اجرایی این اتحادیه در پی رسوایی مالی استعفا داد.
مطابق آخرین گزارش، میزان بیکاری در فرانسه در سال ۲۰۱۴ افزایش یافته است و در ماه‌های نخست سال جاری میلادی با سه میلیون و ۸۰۰ هزار بیکار به یک رکورد جدید در این کشور رسیده است.
اتحادیه کارگران صنعتی (آی‌جی متال)
اتحادیه کارگران صنعتی در آلمان با فعالیت در زمینه‌های گوناگون از جمله صنعت موتور خودرو‌ها و با سه میلیون و ۷۰۰ هزار کارگر به عنوان بزرگ‌ترین اتحادیه کارگری در این کشور محسوب می‌شود.
اتحادیه کارگران صنعتی در آلمان اقدام‌های گوناگونی در حمایت از کارگران این کشور انجام داده است، از جمله آخرین این فعالیت‌ها سازماندهی اعتصاب ۷۰ هزار مهندس آلمانی در ۳۰۰ شرکت مانند خودروسازی مانند «بی‌ام دابیلو» در نخستین ماه سال جاری میلادی و نیز اعتصاب دیگری در سطح کشور در مارس گذشته است.
اعتصاب‌ها و تظاهرات کارگران در آلمان به‌ویژه در ماه‌های پایانی ۲۰۱۴ رو به افزایش گذاشت، به گونه‌ای که خلبانان شرکت هواپیمایی «لوفت‌هانزا» در سال گذشته میلادی با کمک اتحادیه کارگری در این کشور بیش از پنج بار دست به اعتصاب گسترده زدند، هرچند که میانجیگری و اقدام‌های اتحادیه‌های کارگری تاکنون نتوانسته است تغییر جدیدی در قوانین کارگری آلمان ایجاد کند.
اتحادیه کل کارگری در تونس
اتحادیه کل کارگری در تونس در ژانویه ۱۹۴۶ تاسیس شد و در حال حاضر ۵۱۷ هزار کارگر را تحت پوشش خود دارد.
کارگران تونس در ۲۶ ژانویه ۱۹۷۸ در اعتراض به رهبری اتحادیه کارگری و اعلام اینکه اتحادیه‌ها در این کشور تنها برای مقاصد سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرند، به خیابان‌ها آمدند که در درگیری با نیروهای پلیس شماری از کارگران تونسی کشته شدند و این روز به نام «پنجشنبه خونین» یا «پنجشنبه سیاه» معروف شد.
اعتراض‌های کارگران تونسی همواره ادامه داشته است و در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ کارگران تونسی با کمک اتحادیه‌های این کشور توانستند برخی از حقوق اقتصادی و اجتماعی خود را در پارلمان این کشور به تصویب برسانند.
اتحادیه‌های کارگری در تونس برای مدت‌ها به‌اتهام «دست نشانده» بودن مقام‌های این کشور به حالت تعلیق درآمدند.
اتحادیه کل کارگری در تونس به‌عنوان «نیروی تعادل» بین کارگران و مقام‌های این کشور عمل می‌کند. این اتحادیه از زمان استقلال نسبی به دست آمده براساس مصوبه‌های پارلمانی، بسیاری از جنبش‌ها و اعتصاب‌ها را در تونس رهبری و سازماندهی کرده است.
منابع: فارین پالسی، ویکی‌پدیا، راشاتودی، آل آفریکا، رویترز، سایت رسمی اتحادیه‌های کارگری آلمان، فرانسه، تونس.