دبیر نهاد کارگری پلی اکریل اصفهان :
روحانی با صدور مجوز راهپیمایی روز کارگر، تفاوتش با احمدی‌نژاد را نشان دهد
دبیر نهاد کارگری کارخانه پلی اکریل اصفهان از دولت یازدهم خواست با صدور مجوز راهپیمایی روز کارگر نشان دهد با دولت احمدی‌نژاد تفاوت دارد و فقط شعار نمی‌دهد.
«علیرضا خرمی» با اشاره به جلوگیری از برگزاری راهپیمایی روز جهانی کارگر از سال 87 تا کنون، در این باره به ایلنا گفت: کارگران انتظار دارند دولت یازدهم مجوز راهپیمایی در روز جهانی کارگر را صادر کند تا آنها بتوانند مانند سایر اقشار جامعه مطالبات صنفی خود را بیان کنند و دولتمردانی که احیانا از این مطالبات آگاه نیستند در جریان خواسته‌های کارگران قرار بگیرند.
او افزود: راهپیمایی روز جهانی کارگر به اتحاد کارگران منجر می‌شود اما جریانات سیاسی با منافع اقتصادی وجود دارند که نمی‌خواهد کارگران متحد شوند. اگر تشکل‌های کارگری انسجام پیدا کنند و متحد شوند و بدانند چه قدرتی دارند انتظاراتشان بالا می‌رود و صدای آنها مانند معلمان و پرستاران شنیده می‌شود، اما دست دولت - هر دولتی - در دست سرمایه داران است و آنها نمی‌خواهند این اتفاق بیفتد.
این فعال حقوق صنفی کارگران تصریح کرد: ما از رئیس جمهور انتظار داشتیم که به جبران عقب ماندگی دستمزد در اولین سال دولت یازدهم، امسال حقوق کارگران را بین ۲۵ تا ۳۰ درصد افزایش دهد اما او در حق قشر کارگر کم لطفی کرد. حالا تقاضا داریم لااقل حق راهپیمایی در روز کارگر را از ما نگیرند تا بتوانیم مطالبات خود را در آن روز به صورت آزادانه بیان کنیم.
او در ادامه گفت: متاسفانه کارگران را از هر طرف محدود کرده‌اند و ما نمی‌توانیم صدای خود را به گوش مسوولان و مردم برسانیم و مطالباتمان در فضای عمومی جامعه مطرح نمی‌شود.
خرمی بیان کرد: اگر دولت یازدهم مجوز راهپیمایی روز کارگر را برای دومین سال متوالی صادر نکند، آنوقت چه تفاوتی بین این دولت و دولت احمدی‌نژاد وجود دارد؟ صدور مجوز راهپیمایی به محوبیت آقای روحانی می‌افزاید و از طرفی بازتاب بین الملی عدم صدور مجوز راهپیمایی در ایران آنهم در شرایطی که کارگران در تمام کشورهای آزاد جهان در آن روز راهپیمایی می‌کنند وجهه دولت را که با شعار رفع فضای امنیتی سرکار آمده است خراب می‌کند.
دبیر شورای اسلامی کار پلی اکریل اصفهان در پایان گفت: جامعه کارگری تشکل قدرتمندی نیست و جایی هم به حساب نمی‌آید. البته دولت‌ها به موقعش خوب شعار می‌دهند و مدعی‌اند دست بوس کارگر هستند اما در عمل تلاشی در جهت منافع کارگران از آنها نمی‌بینیم. کارگران انسجام ندارند اما اگر در روز کارگر تجمع کنند و خودی نشان دهند اولا در معادلات عرصه قدرت جایگاهی پیدا می‌کنند و ثانیا اعتماد به نفس از دست رفته‌شان در طی سالیان گذشته باز می‌گردد.
