سطح حقوق کارمندان بسیار بالاتر از کارگران است/ «افزایش دستمزد» ضروری‌ست

فرامرز توفیقی (فعال کارگری) در گفتگو با خبرنگار ایلنا اظهار داشت: متاسفانه این روزها هیچ صدایی از مطالبه‌گران صنفی در ارتباط با معیشت کارگران و ترمیم مزد درنمی‌آید؛ کارگران امروز شرایط مناسبی ندارند، ماده ۷ و قراردادهای موقت، همچنان بلاتکلیف و روی هواست، معیشت بحرانی‌ست و توجهی به آن نمی‌شود، اجرای بندهای یک و دو ماده ۴۱ بر زمین مانده و مساله مسکن، تبدیل به یک معضل لاعلاج شده؛ در هیچ زمان ماده ۱۴۹ قانون کار که مربوط به مسکن کارگری‌ست، رنگ واقعیت و اجرایی شدن به خود ندیده است.

به گفته‌ی وی، نمایندگان رسمی کارگری و تشکل‌های عالی رسمی باید امروز به این مسائل با جدیت ورود کنند؛ انتخابات تشکل‌ها هم به پایان رسیده؛ در این شرایط وظایف نمایندگان کارگری روشن است، این وظایف فقط مصاحبه با رسانه‌ها یا صداوسیما نیست، بلکه اصلی‌ترین وظیفه، ثبت درخواست مکتوب و رسمی برای تشکیل نشست رسمی شورایعالی کار به صورت ماهانه و منظم است.

او اضافه می‌کند: تا آبان و آذر خبری از تشکیل جلسه شورایعالی کار نبود؛ حالا هم می‌گویند هفته آخر هر ماه، نشست شورایعالی کار برگزار می‌شود؛ گویا فقط می‌خواهند رفع تکلیف کنند؛ وظیفه‌ی نمایندگان کارگری این است که درخواست جدی برای برگزاری فوری نشست شورایعالی کار داشته باشند آنهم با موضوع ترمیم مزد و افزایش حقوق. مشکلات کارگری باید به صورت جدی حل شود.

این فعال کارگری با تاکید بر بحران جدی معیشت کارگران می‌گوید: اینکه مذاکرات به آخر سال موکول شود و در این مذاکرات، یک سبد معیشت بسیار حداقلی و غیرواقعی فقط به صورت صوری محاسبه شود و باز به سراغ درصدهای ناعادلانه‌ی افزایش حقوق سال بعد بروند، اصلاً عادلانه و اصولی نیست. این درصدها شکاف معیشتی را تشدید می‌کند و بین مزد کارگران و فرزندان دولت، تبعیض بسیار به وجود می‌آورد.

توفیقی به فاصله‌ی فاحش دریافتی کارگران و کارمندان و همچنین بازنشستگان کارگری و کارمندی اشاره می‌کند و می‌گوید: امروز تفاوت فاحش و قابل توجهی بین مزد و حقوق گروه‌های مختلف وجود دارد؛ سطح حقوق کارمندان بسیار بالاتر از کارگران است و از مزایای غیرنقدی، اضافه کار و چندین مزیت و پرداختی دیگر به طور منظم و ماهانه برخوردارند که کارگران از همه‌ی اینها بی‌بهره‌اند.

او می‌افزاید: در چنین شرایطی سوال این است که آیا ترمیم دستمزد کارگران باید اتفاق بیفتد یا نه، آیا این امر، یک ضرورت است یا نه؛ نمایندگان کارگری باید در این زمینه با قدرت و جدیت ورود کنند و از فضای گفتمان به فضای مطالبه‌گری ورود نمایند، دیگر از عباراتی مانند «جبران قدرت خرید» استفاده نکنند بلکه به صراحت بگویند افزایش دستمزد؛ افزایش دستمزد همان اتفاقی‌ست که برای برخی در میانه‌ی سال رخ داده اما کارگران بی‌نصیب ماندند.

به گفته‌ی وی، کاهش یک یا دو درصدی نرخ تورم که گاهی رخ می‌دهد، به معنای ایستِ افزایش قیمت‌ها نیست؛ همچنان تورم صعودی‌‌ست و گران شدن کالاها ادامه دارد.

توفیقی اضافه می‌کند: آیا وقتش نرسیده نمایندگان کارگری به وظایف قانونی خود عمل کنند و وزارت کار را به انجام تعهدات مجاب کنند؛ حرف‌درمانی و شعاردرمانی دیگر جواب نمی‌دهد؛ چون هر کارگری که هفته‌ای یکبار به تره‌بار مراجعه کند، همه چیز را با پوست و گوشت و استخوان لمس می‌کند و نیاز به بحث نیست؛ نشست‌های صوری دردی از طبقه‌ی کارگر دوا نمی‌کند.

او خطاب به سران تشکل‌های کارگری می‌گوید: تشکل‌های کارگری بایستی امروز مستقلانه به میدان بیایند و از مطالبه‌گری پرهیز نکنند، وقتی مطالبه‌گری جدی صورت نمی‌دهند، نباید از اینکه «تشکل‌های زرد» نامیده می‌شوند، ناراحت باشند؛ محاسبه‌ی سبد معیشت یا همان Cost of Living امروز یک رفتار پذیرفته شده از اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری مستقل در تمام کشورهای دنیاست؛ هیچ جای جهان، تشکل‌های کارگری، آمارهای نهادهای رسمی را دربست نمی‌پذیرند و خودشان محاسبه‌ی مستقل انجام می‌دهد.

توفیقی می‌افزاید: امروز البته نیازی به عدد و رقم نیست؛ سری به میوه‌فروشی‌ها بزنید، می‌بینید خرید میوه کارگران با معیار دانه‌ای انجام می‌شود؛ از گوشت فروشی‌ها بپرسید تا ببینید کمتر مشتری کارگر و بازنشسته‌ی کارگری دارند؛ امروز بی‌بروبرگرد باید مزد افزایش یابد و در این میان، نمایندگان کارگری باید نقش جدی و موثر ایفا کنند.