نشریه لیبراستارت نوشت:
سرنوشت مبهم و رو به نابودی بسیاری از موقعیت‌های شغلی در افغانستان
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، روابط و بازار کار در این کشور تحت تاثیر قرار گرفته است. نه تنها زنان بلکه مردان نسبت به آینده شغلی خود احساس نگرانی می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نشریه لیبراستارت در گزارشی تصویری از وضعیت کارگران در افغانستان امروز ارایه داده و در آن از نگرانی‌هایی یاد کرده که با تسلط طالبان برای مردم این کشور پیش‌بینی می‌شود. ترجمه متن گزارش این نشریه را در زیر می‌خوانید:
طالبان بار دیگر بر افغانستان مسلط شد و اداره این کشور را برعهده گرفت. آژانس‌های وابسته به سازمان ملل متحد متعهد شده‌اند که با وجود گروه طالبان در این کشور آسیایی، از گروه‌های کارگری و شاغلان بیمارستان‌ها حمایت کنند. اگرچه جان مردم افغانستان لحظه به لحظه تهدید می‌شود اما گزارش‌های منتشر شده از بیمارستان‌های این کشور نشان می‌دهد، کارکنان بخش بهداشت با وجود محدودیت‌ها به کار خود ادامه می‌دهند. با این حال کارکنان و پرستاران افغانستانی به دلیل تهدید موقعیت شغلی خود از مجامع جهانی خواسته‌اند تا به شرایط آنها رسیدگی کنند.
به دلیل شرایط موجود، هزاران نفر از مردم این کشور تصمیم گرفتند تا خانه و کاشانه خود را ترک کنند و نقطه‌ای نامعلوم را به عنوان محل زندگی خود برگزیدند. در میان افراد، کارگران بسیاری هستند که به دلیل حفظ جان خود و خانواده‌هایشان دست از کار کشیده‌اند. به گفته فعالان حوزه کار، کارگرانی که خانه خود را ترک کرده‌اند، پول چندانی در دست ندارند. همچنین هیچ امیدی وجود ندارد که این افراد در سرزمین میزبان بتوانند شغلی برای خود مهیا کنند.
یکی از پزشکان بیمارستان‌های کابل درباره کاهش ناگهانی نیروی انسانی در پایتخت افغانستان گفت: اگرچه گسترش بیماری کرونا بر ضرورت افزایش مشاغل بیمارستانی تاکید می‌کند اما در حال حاضر تعداد نیروها به شدت کاهش یافته است. پیش از تسلط طالبان بر افغانستان، من در تیمی متشکل از ۳ زن کار می‌کردم که مسئولیت ارائه خدمات پرستاری به زنان را برعهده داشتند، همچنین ۵ خدمه در این تیم شاغل بودند اما در حال حاضر تنها یک پرستار از همکاران من در بیمارستان حضور دارد.
به گفته وی، این موضوع دور از ذهن نیست و مشاغل دیگر نیز چنین شرایطی را تجربه خواهند کرد و کارگرانی که موفق به ترک افغانستان نشدند، خانه‌نشین خواهند شد. اگرچه معیشت این افراد به خظر خواهد افتاد اما آنها می‌دانند که کار و اشتغال در شرایط بحرانی کنونی بسیار سخت است و با سخت‌ترین مجازات‌ها همراه خواهد بود.
پس از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱، شرایط حضور زنان در جامعه میسر شد و بسیاری توانستند همچون مردان در اجتماع ظاهر شوند و از فرصت‌های شغلی برخوردار شوند. قدرت‌گرفتن مجدد طالبان به معنای خانه‌نشین شدن دوباره زنان و بازگشت قوانین سختگیرانه علیه آنان است و در این میان به نظر می‌رسد، تنها مردان می‌توانند از فرصت اشتغال برخوردار باشند. با این‌حال مردان هم مانند زنان نسبت به آینده نامعلوم خود نگران هستند و نمی‌دانند که چه سرنوشتی برای آنها رقم خواهد خورد. آیا آنها اجازه دارند تا از هر موقعیت شغلی برخوردار باشند و مثل روزگار قبل معیشت و هزینه‌های جاری زندگی خود را تامین کنند.
در حال حاضر، دغدغه اصلی شهروندان را می‌توان حضور طالبان در شهر دانست اما در آینده نزدیک، این دغدغه جای خود را به معیشت خواهد داد. بسیاری از مغازه‌ها و بازارهای شهرهای مختلف افغانستان تعطیل است و کسب و کار جریان ندارد. شرایط در آینده نه چندان دور اسفناک‌تر خواهد شد.
کارنامه طالبان علیه کارگران سیاه است
پیش از تسلط طالبان بر افغانستان، آنها بارها دست به ترور و بمب‌گذاری‌های متعددی زدند از این رو فعالان کارگری نسبت به وضعیت نیروی کار احساس نگرانی می‌کنند. آنها با استناد به کشته شدن هفت کارگر هزاره‌ای، اوضاع مزدبگیران را وخیم می‌دانند.
در روزهای پایانی زمستان سال گذشته، رسانه‌های جهان از کشته‌شدن چند کارگر در افغانستان نوشتند. رویترز در خبری نوشت: مقامات محلی در ولایت «ننگرهار» افغانستان از کشته شدن ۷ کارگر به ضرب گلوله خبر دادند. چهاردهم اسفندماه سال ۹۹، افراد مسلح ناشناس ۷ کارگر یک کارخانه گچ در «ولسوالی سرخ رود» را کشتند. این واقعه در حدود ۲۰ کیلومتری «جلال آباد» در مرکز ولایت ننگرهار در منطقه‌ای هم مرز با پاکستان اتفاق افتاده است؛ در این منطقه هم طالبان و داعش نفوذ و حضور پررنگی دارند. همان زمان «جمعه گل همت» فرمانده پلیس ننگرهار خبر از دستگیری ۴ مضنون خبر داد. وی قربانیان را از قوم هزاره افغانستان معرفی کرد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده از سوی رسانه‌های افغانستان، تمامی قربانیان شهروندان ولایت بامیان بوده‌اند که در کارخانه گچ کار می‌کردند. در آن برهه زمانی، ارگ ریاست جمهوری افغانستان با انتشار بیانیه‌ای این کشتار را خونین معرفی کرده است. دولت افغانستان، گروه طالبان را عامل این جنایت دانست.
خبرنگاران هم در خطر هستند
خبرنگاران یکی از گروه‌های شغلی هستند که زیر ذره‌بین طالبان قرار گرفته‌اند. این گروه پیش از به قدرت رسیدن خود، بسیاری از فعالان رسانه‌ای را ترور کرد. اساسی‌ترین سوال در روزهای اخیر در افغانستان این است که چه کسانی و با چه اهدافی، از قتل و کُشتار خبرنگاران پیش از به قدرت رسیدن طالبان بهره می‌بردند. به نظر می‌رسد، گروه‌های مسلح که دست به کشتار فعالان رسانه‌ای می‌زدند، اهداف خاصی را دنبال می‌کردند.
بسیاری از حامیان حقوق بشر، طالبان را عامل ترورها می‌دانند. در گذشته، طالبان بر رسانه‌ها و خبرنگاران حمله کرده و مسئولیت قتل آنها را نیز به عهده گرفته است. از این رو در شرایط کنونی، بسیاری از فعالان رسانه‌ای دست از فعالیت خود کشیده‌اند و زندگی در خفا را انتخاب کرده یا روانه ناکجاد آباد شده‌اند.
فدراسیون روزنامه نگاران اروپایی به نمایندگان خود در دو کشور آلمان و هلند ملحق شده تا از دولت‌های اروپایی بخواهند امکان افزایش صدور ویزای پناهندگی برای روزنامه‌نگاران و شاغلان رسانه‌های افغان را فراهم کند. فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران در دوازدهمین روز از ماه آگوست کمپینی در جهت حمایت از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران افغانستانی راه انداخت. بنابر گزارش‌های منتشر شده، حدود ۱۲۰۰ خبرنگار فرصت شغلی خود را از دست داده‌اند و جان برخی از این افراد در خطر است.
این فدراسیون اعلام کرده است؛ پس از تسلط طالبان بر افغانستان، احتمال افزایش خشونت علیه رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای افزایش یافته است، در این شرایط، حمایت همه‌جانبه از این گروه اهمیت فراوانی دارد و باید مورد توجه جهانیان قرار گیرند. نه تنها حمایت اجتماعی از این افراد ضروری است بلکه معیشت آنها باید مورد توجه قرار گیرد. رحیم الله سمندر مسئول مرکز بین المللی خبرنگاران می‌گوید: خبرنگاران زن نسبت به سال‌های گذشته به دلیل افزایش ناامنی، تهدیدها، خشونت و موجودیت سنت‌ها و باورهای ناپسند در جامعه، نقش‌شان در رسانه‌ها و مطبوعات کاهش یافته است.
