خانه موزه شهید مدرس

«خانه موزه شهید مدرس» عمارت تاریخی است که در چهار راه سرچشمه، گذر میرزا محمود وزیر (کوچه شهید جاویدی)، کوچه نصیرالدوله (مدرس) جای دارد و علاوه بر ارزش‌های معماری، از تاریخچه سیاسی ـ. اجتماعی خاصی برخوردار است. این خانه نه تنها فقط محل سکونت شهید مدرس بوده، بلکه محل فعالیت‌های گسترده اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ایشان نیز بوده است. این بنا پس از رها شدن در زمانی طولانی، در سال ۱۳۹۳ توسط «حاج محمد انصاری» خریداری و پس از مرمت به عنوان «دارالقرآن و خانه موزه شهید مدرس» با هدف فعالیت‌های فرهنگی، پژوهشی و اجتماعی و نیز گردآوری مستندات موز‌های مرتبط با شهید مدرس احیاء شد. این بنا که در دوره قاجار و بر اساس الگوی معماری سنتی ایران ساخته شده است؛ دارای اجزای مختلفی است که شامل سه حیاط مرکزی، اتاق‌ها، راهروها، حوض‌خانه و سه درب ورودی و… می باشد.

از خلاقیت‌های بکار رفته در مرمت این بنا می‌توان به استفاده از سیستم سازهای مدرن با هدف مسقف نمودن حیاط مرکزی با توجه به کاربری در نظر گرفته شده برای آن اشاره نمود؛ که بدون دخالت و آسیب در سازه اصلی و سیما و منظر حیاط مرکزی انجام شده است.

چیدمان فضایی عناصر معماری آن به گونه‌ای است که فضاهای مختلف به طریقی در اطراف سه حیاط مرکزی جانمایی شده‌اند؛ که در عین حفظ استقلال فضایی و محرمیت، با سایر بخش‌های دیگر نیز ارتباط و دسترسی دارند. یعنی با وجود اینکه برای بخش‌های اندرونی و بیرونی ورودی‌های مجزا وجود دارد ولی ارتباط سه بخش کلی خانه توسط «حیاط مرکزی» حفظ شده است.

این خانه دارای تزئینات آجری ساده شامل قطار بندی و آجرکاری بالای برخی سردرها بوده و نیز هر سه حیاط مرکزی دارای حوضی زیبا که پس از مرمت بنا نیز حفظ شده است. بنیاد مدرس‌شناسی، ازجمله بخش‌های دیگر این موزه می‌باشد که محل نگهداری مستندات اصیل، کتاب‌ها، مقالات، پایان نامه و … است.