درد و دل سوزناک یک جانباز تولیدکننده!
واحد تولیدی ما یکی از برترین واحدهای تولید لباس زمستانی در کشور است اما با وقوع حادثه پلاسکو، تمامی پیشرفت‌های چشمگیری که طی سالیان گذشته به دست آورده بودیم را از دست دادیم و ناچار شدیم برای احیای مجدد کارگاه‌مان، تمامی زندگی‌مان را بفروشیم.
ایلنا: خبرگزاری کار ایران، به واسطه رسالت خود همواره پای درد و دل کارگران و کارفرمایان واحدهای تولیدی می‌نشیند و اینبار نیز به مناسبت هفته دفاع مقدس، میزبان یکی از جانبازان پرافتخار کشور بود که سالها در زمینه بوکس برای میهن افتخارآفرینی کرده است و در کنار این رشته ورزشی به عنوان برترین تولیدکننده کشور نیز شناخته می‌شود. متاسفانه به دلیل اتفاقات ناگواری که در طول سالهای گذشته برای این تولیدکننده رخ داده است ایشان از تصمیمات مسئولین اقتصادی کشور گله‌مند است. این فعال حوزه پوشاک که در زمان جنگ تحمیلی در گردان امام حسین حضور داشته و جانباز شیمیایی و برادر شهید هم هست این روزها در زمینه کار آفرینی و تولید با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کند.
این جانباز که از تولیدکنندگان برتر پوشاک کشور است در گفتگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: علی‌رغم ادعاهای فراوان از سوی مسئولین، چرا باید سرمایه‌ها از کشور خارج شود و شاهد فرار مغزها از رشته‌ها و صنف‌های مختلف باشیم؟ سالها قبل زمانی که بنده با روحیه‌ای سازنده وارد عرصه تولید شدم با دنیایی آرزو فعالیتم را آغاز کردم، اما متاسفانه پس از ۴۵ سال فعالیت در حوزه تولید پوشاک، با مشکلات و چالش‌های متعددی مواجه شده‌ام.
وی افزود: در ابتدا تولیداتمان را در یک کارگاه کوچک و با ۴۰ کارگر آغاز کردیم و به مرور تعداد کارگران که افزایش پیدا کرد و به ۱۶۲ کارگر رسید یک سوله با متراژ بالاتر را گرفتیم.
از ۲۰۰ پرسنل تنها ۶ نفر در کارگاه‌مان باقی‌ماند
این تولیدکننده پوشاک ابراز داشت: واحد تولیدی ما یکی از برترین واحدهای تولید لباس زمستانی در کشور است. اما با وقوع حادثه پلاسکو، تمامی پیشرفت‌های چشمگیری که طی سالیان گذشته به دست آورده بودیم از دست رفت و ناچار شدیم برای احیای مجدد کارگاه تولیدی خود، تمامی زندگی‌مان را بفروشیم.
این تولیدکننده صنعت پوشاک عنوان کرد: پس از آن حادثه، وضعیت به گونه‌ای شد که علی‌رغم داشتن ۲۰۰ پرسنل، مجبور به تعدیل نیرو شدیم؛ به گونه‌ای که امروز تنها شش پرسنل برای‌مان باقی مانده است، این در حالی است که همواره از قشر کارگر حمایت ویژه‌ای داشته‌ام. در حال حاضر معیشت کارگران کارگاه‌مان با شرایط بد اقتصادی مواجه است؛ این شرایط طوری است که نه تنها نمی‌توانم کمک حال آنها باشم، بلکه مجبور به تعدیل نیرو نیز هستم.
صدایمان را کسی نمی‌شنود
وی افزود: متاسفانه دیگر قادر به حمایت از کارگرانی که برای گذران زندگی و یا هزینه‌های بیمارستان فرزند سرطانی‌شان به ما مراجعه می‌کنند نیستم. علی‌رغم ادعاهای دولت و مجلس جهت حمایت همه‌جانبه، تاکنون هیچگونه حمایتی از مجموعه ما نشده است و این تولیدکنندگان هستند که بهای این مشکلات را پرداخت می کنند. علی‌رغم اینکه بارها ضمن مصاحبه با رسانه‌ها، مشکلات‌مان را ابراز کرده‌ام، اما باز هم صدای ما به گوش کسی نمی‌رسد.
این تولیدکننده پوشاک بیان کرد: در حال حاضر برای بقاء در صنعت پوشاک و به روز رسانی ماشین آلات کارگاه نیازمند نقدینگی هستیم اما زمانیکه برای حل مشکلمان به وزارت صمت مراجعه می‌کنیم، صندوق کارآفرینی را به ما معرفی می‌کنند که در کمال تاسف این صندوق پس از یک سال و نیم رفت و برگشت، به جای حمایت از ما در حوزه تولید، وام درخواستی‌مان را به تعویق می‌اندازد و هیچ مبلغی به ما پرداخت نکرده است.
وی، فرسودگی ماشین آلات را بزرگترین مشکل اصلی خود دانست و گفت: مشکل اصلی ما فرسودگی ماشین آلات است که به روزرسانی نشده است. این در حالی است که برای رقابت با ابر قدرت پوشاک، نیاز مبرم به ماشین آلات جدید داریم؛ چراکه با ماشین پراید نمی‌توان در مسابقه اتومبیل رانی دنیا شرکت کرد.
این تولیدکننده اظهار داشت: "بزرگترین ضرر ما ناشی از فروش ماشین‌آلات فرسوده به قیمت آهن قراضه بود. ما به جای خرید ماشین‌آلات خارجی با قیمت دویست میلیون تومان، تصمیم گرفتیم از ماشین‌آلات قدیمی استفاده کنیم. امروز، پس از سالها، ارزش آن ماشین‌آلات به پنجاه برابر رسیده است. ما همیشه خدمتگزار بوده‌ایم و به جای خرید ماشین‌آلات جدید، به استفاده از ماشین‌آلات قدیمی ادامه دادیم."
سرابی از وعده‌های تو خالی
وی ادامه داد: چند سال پیش قیمت هر دستگاه ماشین دوخت ۱۶ میلیارد تومان بود که پس از پیگیری‌های فراوان تنها توانستیم ۳ میلیارد تومان از این صندوق دریافت کنیم و یک دستگاه خریداری کنیم، اما یک دستگاه هم جوابگوی کار ما نبود؛ چراکه ما سری‌دوز هستیم. به همین دلیل مجبور شدیم پس از چند ماه مجددا به صندوق کارآفرینی مراجعه کنیم. ما امید به حمایت از مجموعه خود داشتیم؛ اما با نهایت تاسف علی‌رغم اینکه بارها از سوی اتحادیه به عنوان کارآفرین برتر معرفی شده بودیم، حتی یک ریال هم به ما تعلق نگرفت تا اینگونه رسم حمایت از قشر تولیدکننده را به جا آوردند!
این تولیدکننده با اشاره به مشکلاتی که به عنوان یک جانباز با آن دست و پنجه نرم می‌کند ابراز داشت: این وضعیت برای جانبازی که ۱۵ روز در بخش اعصاب و روان بستری شده غیرقابل تحمل است. چرا باید صندوق کارآفرینی، به ما وعده‌ای بدهد که نتواند به آن عمل کند؟ ما به امید پشتوانه‌ی صندوق کارآفرینی به فعالیتمان ادامه دادیم؛ اما فرایندی که صندوق کارآفرینی در پیش گرفته است فقط برای نزول‌خواران فایده دارد نه تولیدکننده! اگر من سرمایه‌ای در اختیار داشتم قطعا آنرا صرف تولید و خرید دستگاه و کمک به کشورم می‌کردم و از هیچ نهادی طلب کمک نمی‌کردم.
چرا تولیدکنندگان را ناچار به مهاجرت می‌کنند؟
وی بیان کرد: آقای دکتر پزشکیان و آقای اتابک باید دردهای ما را بشنوند. شعار آقای اتابک حمایت از تولیدکننده است. ایشان به عنوان سکان‌دار این صنعت برگزیده شده‌اند. بنده به عنوان یک تولیدکننده داخلی خواستار حمایت همه جانبه از سوی ایشان هستم. شخصا تضمین می‌دهم که اگر از ما حمایتی صورت گیرد، در سال ۱۰۰ میلیون دلار صادرات خواهیم داشت. اما در صورت عدم حمایت از مجموعه ناچار به مهاجرت به کشور ترکیه هستم.
این تولیدکننده صنعت پوشاک اظهار کرد: در حال حاضر پوشاک زمستانی در ترکیه با قیمت ۱۴۰ تا ۱۵۰ دلار به فروش می‌رسد. اما بنده می‌توانم همین محصول را ۷۰ درصد زیر قیمت بازار تولید کنم. با توجه به اینکه رهبر معظم انقلاب بارها تاکید کرده‌اند که باید از تولید کالای ایرانی حمایت شود، چرا مسئولان مربوطه به سخنان رهبری اعتنایی نمی‌کند و فقط سرنای دروغین سر می‌دهد!
این جانباز ابراز داشت: به عنوان یک تولید کننده که دارای برند معتبر است، قادریم لباسی تولید کنیم که قابل رقابت با برندهای معتبر دنیا باشد. ما تولیدات خود را با کمترین قیمت به بازار عرضه می‌کنیم. اما باز هم مردم سراغ پوشاک قاچاق می‌روند. اما سوال اینجاست که چرا باید اینگونه باشد؟ از آقای محجوب دبیرکل خانه کارگر درخواست دارم که فکری به حال قشر زحمتکش تولیدکنندگان و کارگران کنند.
این تولیدکننده در پایان گفت: کارگران بازوی توسعه‌ای واحدهای تولیدی و صنعتی هستند که نقش مهمی در رونق تولید ایفاء می‌کنند. در حالی که باید مشکلات این قشر سخت‌کوش حل و فصل شود اما آنها امنیت شغلی ندارند و ترس از بیکاری و دستمزدهای معوقه و بیمه و... همیشه با این قشر همنشین است. باید این مشکلات حل شود.
