رزو های خوب انگلیس با مربی موقت!

به گزارش ایلنا، انگلیس دوران بعد از گرت ساوت‌گیت را با پیروزی 2 بر صفر در ایرلند جنوبی در لیگ ملت‌های اروپا شروع کرد و لی‌کارسلی در این بازی ثابت کرد شایستگی انتخاب به عنوان مربی قطعی سه‌شیر را دارد. انگلیس در مالکیت توپ خیلی راحت‌تر بود و فوتبال هیجان‌انگیزی را ارائه کرد. دکلان رایس و جک گریلیش سابقه بازی برای ایرلند را دارند و برای اینکه به تیم ملی انگلیس رفته‌اند، از سوی هواداران میزبان هو می‌شدند، همین دو بازیکن گل‌های مسابقه را زدند.

مربی خبرساز

مربی موقت انگلیس یک روز قبل از بازی خبرساز شد و اعلام کرد سرود ملی انگلیس را نمی‌خواند. روزنامه‌ها نوشتند باید برای انتخاب مربی قطعی تیم ملی از کنار نام او عبور کرد. اما او مصمم بود خودش باشد. تیمش هم در طول مسابقه همینطور بود و فوتبالی سریع، پرتحرک و جذاب ارائه کرد کاملاً برخلاف آنچه از این تیم در صعود تا فینال یورو 2024 دیدیم به‌خصوص روی گل گریلیش. سطح حریف البته با آنچه انگلیس در تورنمنت‌های بزرگ برابرشان قرار می‌گیرد، متفاوت بود اما در اولین بازی با مربی جدید، انگلیس از این بهتر نمی‌شد.

صدمین بازی ملی

تقریباً همه بازیکنان انگلیس در این پیروزی خوب بودند به‌جز یک نفر، کاپیتان و بهترین گلزن تاریخ سه‌شیر. هری کین یوروی بدی داشت و هرگز به طراوت و آمادگی بدنی لازم نرسید، با وجود آنکه شروع خوبی در بوندس‌لیگا به همراه بایرن مونیخ داشته اما یک بار دیگر در تیم ملی بی‌خاصیت بود. کین که چند موقعیت خوب را از دست داد، مثل دوران ساوت‌گیت از حمایت مربی برخوردار است و می‌خواهد در بازی بعدی مقابل فنلاند در ورزشگاه ویمبلی جزو ترکیب اصلی باشد. این صدمین بازی ملی او خواهد بود.

ستاره‌های دوبلین

رایس شش سال بعد از پشت کردن به تیم ملی ایرلند که سه بازی دوستانه برایش انجام داده بود، به دوبلین برگشت. او و گریلیش که برای تیم جوانان ایرلند بازی کرده بود، مورد غضب هواداران میزبان بودند اما وقتی بازی راه افتاد، اوضاع تغییر کرد. رایس سرعت بازی را دیکته می‌کرد و علاوه بر این گل اول را هم زد، در مسیر گل گریلیش هم سه پاس داد. گریلیش هم بعد از دعوت نشدن به تیم برای یورو، باید خودش را ثابت می‌کرد. دوبلین شهری که بیشتر دوران نوجوانی‌اش را در آن سپری کرد، می‌تواند محل تولد دوباره او در تیم ملی انگلیس باشد.

 ایرلند در مسیر سقوط

قبل از مسابقه، بنری به جکی چارلتون ادای احترام می‌کرد، انگلیسی که ایرلند را به جایگاهی فراتر از انتظار، یک‌چهارم نهایی جام جهانی رساند. آن روزها گذشته و فوتبال ایرلند در مسیر سقوط است در حالی که همسایه‌ها، اسکاتلند و ولز در حال رشد و پیشرفتند. فوتبال جسورانه و مالکانه ایرلند در زمان استیفن کنی جواب نداد، شش مسابقه در مقدماتی یورو را باختند و تنها موفق به شکست جبل‌الطارق شدند. مربی سابق ایسلند، هایمیر هالگریمسون را آوردند اما بی‌فایده بود.

اثرگذاری گوردون

آنتونی گوردون قرار بود بعد از فصل درخشانش در نیوکاسل یکی از بازیکنان کلیدی انگلیس در یورو باشد اما در آلمان تنها دو دقیقه بازی به او رسید تا او که خود را توقف‌ناپذیر می‌دانست، احساس سرخوردگی پیدا کند. قرار گرفتن در ترکیب اصلی خود یک پیروزی بود و با نمایشی درخشان تکمیل شد. روی گل‌های تیم نقش داشت و می‌توانست گل بزند، جای خالی سرعت او در یورو 2024 احساس می‌شد و اگر همینطور سطحش را بالا نگه دارد، فرصت‌های بیشتری در راه است.

مصدوم بدشانس

باید با سیموس کولمن ابراز همدردی کرد. او یک خدمتگزار خستگی‌ناپذیر در تیم ملی و باشگاهی بوده، در دوران حرفه‌ای به اورتون وفادار بوده و حالا 13 سال است که برای ایرلند بازی می‌کند. اما درباره مصدومیت بدشانس است و در نیمه‌دوم این بازی هم گریبانش را گرفت. در سال 2017 در همین ورزشگاه آویوا در دوبلین مقابل ولز پایش شکست و نتوانست 10 ماه بازی کند. برای همین خاطرات تلخی پیش نظرش آمد وقتی هری مگوایر به پشت پایش لگد زد.