سکوت علامت رضا نیست ؛ حق کبدی بیش از اینهاست

یک ورزشکار که 16 سال برایش همه امکانات را فراهم کرده اند و هر نقطه دنیا که خواسته رفته و اردو زده و ماحصل این همه سرمایه گذاری تنها کسب یک مدال نقر ه در المپیک بوده اکنون و در حالی که دو تا المپیک پی در پی به عنوان توریست حضور پیدا کرده مدعی است باید بودجه فدراسیون مربوطه را در اختیار وی قرار دهند چون فدراسیون روی کاکل جناب می چرخد !

در زمان معاونت سیدحمیدسجادی هم این ورزشکار خط و نشان کشید که اگر فلان اردو را در آمریکا نرود و فلان مقدار دلار را به وی ندهند در مسابقات شرکت نمی کند و برای اولین بار دیدیم یک مدیر با جربزه پیدا شد و مقابل زیاده خواهی های ورزشکار ایستاد و اعلام کرد که اگر ده تا طلای المپیک هم داشته باشی باید تابع مربیان و سپس فدراسیون و بعد سازمان ورزش باشید.

این گفته چنان تاثیر گذار بود که ورزشکار حساب کار دستش آمد ولی متاسفانه بعد از آن ندیده ایم که روسای فدراسیون ها با ورزشکاران زیاده خواه برخورد کنند و اکنون جو ورزشکار سالاری در فدراسیون ها به شدت جاری است.

در گذشته چقدر وزنه برداران ما از بابت تک ستاره سالاری ضربه خوردند و چند قهرمان نام آور ما بدلیل سالار شدن یک قهرمان زیاده خواه محو و نابود شدند چون کسی جرات نمی کرد مقابل سالار ورزشکاران بایستد.

در همین دوومیدانی چرا اجازه نمی دهند ده تا پرتابگر همزمان رشد کنند و از دل آنها دوسه قهرمان بیرون آیند تا اگر جناب قهرمان یک دهه پیش ورزش ما ، تب کرد جایگیزین داشته باشیم..

این مقدمه را برای یک موضوع مهم ذکر کردیم.

در بازیهای آسیایی جاکارتا اتفاقی در ورزش ایران افتاد که تاکنون سابقه نداشته و بعید است به این زودی ها در رشته ایی دیگر شاهد این اتفاق مهم باشیم.

تیم های ملی کبدی زنان و مردان ایران در یک روز دو مدال طلای مسابقات جاکارتا را گرفتند تا برگی زرین در صفحات پرافتخار ورزش ایران رقم بخورد.

عظمت و بزرگی آن قهرمانی ها بقدری مهم و حائز  اهمیت بود که رهبری از کبدی کاران قدردانی کردند و البته وزارت ورزش هم بهره برداری های خودش را کرد اما آیا وزارت ورزش و کمیته المپیک به اندازه آن کار با عظمت به کبدی توجه کردند؟

چرا نباید کبدی برای خود یک خانه یا آکادمی کبدی داشته باشد و از یک خوابگاه محروم باشد و بودجه های کبدی بجای افزایش با 40 درصد کاهش به نسبت قبل مواجه باشد؟

چون رییس فدراسیون کبدی و قهرمانان این رشته اهل جار و جنجال نیستند و بسیار متین و موقر به کا خود ادامه می هند.

ریس فدراسیون کبدی جوان است و عاشق کار ولی آیا این فدراسیون شایستگی یک خانه کبدیرا ندارد؟

اگر می خواهیم بازهم آن اتفاقات قشنگ جاکارتا در آینده اتفاق بیفتد و در صورت راهیابی کبدی به المپیک اولین رشته تیمی باشیم که در هردو رده مردان و زنان مدال می گیریم لطفا هزینه یک فوتبالبیست دردانه خارجی را که به تیم های صنعتی و دولتی می آورید به کبدی بدهید تا این رشته صاحب یک خانه کبدی شود.

والله خواسته زیادی نیست. یک قطعه  زمینی هست که سالها در خیابان حجاب به صورت مخروبه به حال خود رها شده چون آقایان دنبال کارهای تجاری و امور دیگر هستند در انتظار فرصتی هستند تا تغییر کاربری بدهند و احتمالا تجاری کنند! همه دنیا دنبال تغییر کاربری فضاهای اینچنینی به ورزشی هستند ما برعکس عمل می کنیم. . این زمین متعلق به وزارت ورزش است. چه ایرادی دارد همین زمین را به فدراسیونی مثل کبدی بدهند تا یک مجموعه کامل برای کبدی در حد استانداردهای موجود احداث کنند.

اکنون بودجه کبدی را که نصف تقلیل داده اید.انتظار مدال طلا هم دارید. رییس فدراسیون و مربیان و کادر فنی هم که مصاحبه نمی کنند . شما بفرمایید فرق این فدراسیون که تاریخ ساز ورزش ایران در جاکارتا لقب گرفت و بهترین فدراسیون سال 97 انتخاب شد با فدراسیون هایی که برای آب و هوا خوری متولیانش هراز گاهی به مسافرت می روند و تا کنون یک تشتک هم نیاورده اند چیست؟

آنها هم بودجه ای را می گیرند که کبدی گرفته است.

تیم فوتبال فلان باشگاه نیم ساعت دیر سرتمرین حاضر می شود بلافاصله یک نماینده از دفتر وزیر با چک سفید امضا شتابان به محل تمرین می رود تا عالیجنابان افتخار تمرین بدهند و بفرمایید چه گلی به سر ورزش کاشته اند؟

فوتبالیست های تیم ملی که بابت تساوی با عراق و پیروزی بر عمان نفری 5 هزار دلار پاداش گرفتند و معاون وزیر با چمدانی پر از دلار به امارات رفت تا دست آخرهم آن دسته گل را به آب بدهند اگر یک ساعت پاداششان دیر می شد تمام شهر را بهم می ریختند ولی کبدی کاران دختر و پسر که اغلب از شهرستانها و روستهای کشور هستند مظلومانه به انتظاردریاف پاداش خود هستند تا شاید به زندگی سروسامانی بدهند .

شاید همان بهتر که فدرسیون های موفقی مثل کبدی هم مدام جار و جنجال کنند تا شاید حق خود را اینگونه بهتر  بگریند اما به قول رییس این فدراسیون بنیان فدراسیون کبدی بر اخلاق مداری و دوری ازجنجال  و حاشیه نهاده شده و برای همین در سخت ترین شرایط هم جنجال نمی کنند و این برگرفته از تفکر سلامتی است که حاکم براین فدراسیون است. ولی آیا همیشه این تفکر جواب می دهد؟

صبر هم اندازه ای دارد.

* رضا فیض آبادی(کارشناس کبدی)