جامی که همچنان روی زمین مانده؛
شیرجه، کودک سرراهی فدراسیون شنا / از خلأ مدیریتی تا پراکندگی خانوادگی!
متولیان فدراسیون شنا با از دست دادن جمعی از چهره‌های کارآمد و باسابقه خود در کمیته‌های مختلف به لحاظ اجرایی با نوعی گسستگی و عدم انسجام در برگزاری تقویم ورزشی روبرو هستند.
برگزاری مسابقات شیرجه جام‌شهدای‌کودک غزه به دلیل کناره‌گیری مسئول کمیته فنی شیرجه که معمولا مسئولیت برگزاری رقابت‌ها را برعهده داشت در پرده ابهام قرار دارد و تاکنون فدراسیون‌شنا نتوانسته فرد مناسب اجرایی را برای برگزاری این رقابت‌ها جایگزین کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، درحالیکه طبق تقویم فدراسیون‌شنا قرار است مسابقات‌شیرجه یادواره جام شهدای‌کودک‌غزه در تمامی رده‌های سنی آبان‌ماه جاری در تهران برگزار شود، تاکنون برگزاری این رقابت‌ها به‌دلیل مشخص نبودن نماینده قانونی‌فدراسیون وضعیت نامشخص و مبهمی دارد و حتی احتمال‌دارد با نبودن‌متولی، مسئول‌فنی و کمبود اعتبارات در نهایت برگزاری این مسابقات لغو شود.
درهمین‌حال از فدراسیون‌شنا خبر می‌رسد پس از کناره‌گیری امید حدیقی از ریاست کمیته فنی شیرجه، این کمیته وضعیت بلاتکلیف دارد و برنامه این کمیته روی زمین مانده است. در همین حال مسئولان فدراسیون در تکاپو هستند تا با واگذاری مسئولیت مسابقات‌شیرجه به یکی از افراد باسابقه و صاحب تجربه اجرایی به هر نحو ممکن این رقابت‌ها را برگزار کنند، ولی تاکنون هیچ‌یک از اعضای فعال‌کمیته‌فنی شیرجه و افراد صاحب‌تجربه در برگزاری این دست مسابقات حاضر به پذیرفتن چنین مسئولیتی نشده اند و فدراسیون از این نظر با چالشی جدید روبرو شده است.
از سوی‌دیگر اتفاق جالب اینکه گویا یکی از مسئولین ارشد فدراسیون‌شنا با یکی از پیشکسوتان‌شیرجه که اتفاقا صاحب‌کرسی در کنفدراسیون شیرجه آسیا هم هست تماس‌گرفته و از وی خواسته تا برگزاری مسابقات شیرجه تهران را عهده‌دار شود که این پیشکسوت‌شیرجه به دلیل برخی مسائل‌شخصی و مشغله های کاری از پذیرفتن مسئولیت برگزاری مسابقات خودداری کرده که این مخالفت به مذاق فدراسیون‌نشین‌ها خوش نیامده است!
بدنبال این مخالفت، این مقام‌مسئول در فدراسیون‌شنا در اقدامی متقابل صراحتا عنوان‌کرده نپذیرفتن مسئولیت برگزاری مسابقات شیرجه جام کودک غزه می‌تواند هزینه و تاوان سنگینی برای او به دنبال داشته باشد و حتی به قیمت از دست رفتن کرسی آسیایی که وی سابقه‌ای ۸ ساله در آن دارد؛ شود. اتفاقی که قطعا نمی‌توان آن را از مدیرانی که خود را از خانواده و جنس ورزش می‌دانند، پذیرفت.
اینکه متولیان فدراسیون با از دست‌دادن جمعی از چهره‌های کارآمد و باسابقه خود در کمیته‌های‌مختلف به لحاظ ساختار و تشکیلات‌اجرایی با نوعی گسستگی و بی سامانی در برگزاری تقویم ورزشی خود روبرو هستند، موضوعی است که به دغدغه این روزهای فدراسیون نشین ها بدل شده و شاهدیم در چنین بزنگاه‌هایی مسئولان‌فدراسیون با مشکلات و معضلات جدی در بخش اجرایی و برگزاری مسابقات روبرو هستند.
از سوی دیگر با بی‌برنامگی که از سوی فدراسیون در ۶ ماهه دوم سال برای ۳ رشته شنا، شیرجه و واترپلو دیده می‌شود، نمی‌توان اوضاع این فدراسیون را چندان مساعد، بدور از تنش و امیدبخش ارزیابی کرد، شرایطی که امید می‌رفت با روی کار آمدن جمعی از اهالی این رشته بتواند به اوضاع بغرنج این فدراسیون سر و سامان بدهد و دیگر شاهد بی برنامگی های طولانی و روزمره گی در احوالات فدراسیون نباشیم. اتفاقی که حداقل در مدت یک سال حضور تیم جدید مدیریتی کمتر شاهد برنامه ریزی بلند مدت و هدفمند در فعالیت های سه رشته تحت پوشش فدراسیون بوده ایم.
در این میان متاسفانه اوضاع شیرجه اسفناک تر از دو رشته دیگر است و چنین به نظر می رسد مسئولان شنا به این رشته به عنوان کودکی سر راهی نگاه می کنند که انگار باری بر دوش فدراسیون است. این در حالی است که شیرجه از سابقه، قابلیت و پشتوانه خوبی در کشور برخوردار است ولی به دلیل بی توجهی ها و نگاه " سرباربودن " همواره این رشته مورد اجحاف قرار گرفته و به ضعف گرائیده و چنین اوضاعی در نهایت به سرخوردگی ورزشکاران و پراکندگی خانواده شیرجه منتهی شده است.
بی شک بخشی از شرایط امروز شیرجه به عملکرد مدیران و متولیان فدراسیون باز می گردد که بر پایه علایق شخصی خود رشته های تحت پوشش فدراسیون را اولویت بندی کرده اند و ابتدا به واترپلو و بعد به شنا توجه دارند و شیرجه آخرین اولویت را در برنامه های کاری و تصمیم گیری ها دارد!
این نگاه طبقه بندی شده، از شیرجه رشته ای مهجور و درحاشیه ساخته که انگار بود و نبود آن برای مدیران فدراسیون تفاوتی ندارد و حتی به نوعی نبود آن را فرصتی برای پرداختن و سرمایه گذاری در دو رشته دیگر قلمداد می کنند. شیرجه به اعتقاد بسیاری از کارشناسان زودبازده تر از واترپلو و شناست و دستیابی به قهرمانی در آن مسیر کوتاهتری دارد، ولی هرگز این رشته در حد ظرفیت ها و پتانسیل خود مورد توجه و حمایت مدیران فدراسیون نبوده و همواره کمبود امکانات سخت افزاری بهانه ای برای نپرداختن به این رشته زیبا و جذاب بوده در حالیکه هرگز در استفاده از همین امکانات موجود هم برنامه ریزی و سرمایه گذاری مناسبی در سال های اخیر دیده نشده است.
مدیران‌جوان فدراسیون‌شنا که به دلیل فعال نبودن کمیته‌های فنی و تیم‌های‌ملی، شاهد اوضاع آشفته و از هم گسیخته بر سه رشته شنا، شیرجه و واترپلو هستند، انتظار می رود با تجدیدنظر بر عملکرد گذشته و بازنگری در رویه‌های قبلی به اصلاح رویکرد خود بپردازند و با نگاه برابر به هر سه رشته و برنامه‌ریزی یکسان و سرمایه‌گذاری مناسب بر روی استعدادها زمینه بهبود اوضاع نامساعد این فدراسیون پایه را فراهم آورند چرا که نگاه جانبدارانه، برخوردهای قهری و دور شدن اهالی این ورزش در دراز مدت قطعا به سود متولیان این رشته نخواهد بود و موجب پراکنده‌تر شدن خانواده شنا از اطراف این ورزش پرسابقه خواهد شد. اتفاقی که قطعا ادامه مسیر کنونی موجب سلب اعتماد و اطمینان خانواده شنا را از مدیران فعلی فدراسیون خواهد شد.
