فدراسیون‌ شنا و سراب وعده‌های نخ‌نما شده / نه فینال می‌رویم، نه مدال می‌گیریم!

تیم ملی شنا برخلاف شیرجه و واترپلو درحالی قرار است با ارفاق کمیته‌ملی‌المپیک به بازی‌های آسیایی‌اینچئون اعزام شود که تقریبا هیچ شانسی برای مدال‌آوری و حتی نزدیک‌شدن به رکوردهای آسیا را ندارد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، متولیان امروز شنا نظیر ۲ دهه قبل دل‌خوش به رسیدن به چند فینال و همچنان کاهش رکوردهای ملی هستند؛ رکوردهایی که برخی از آنها طی ۳ سال قبل دست نخورده مانده‌ و شکسته‌شدن آنها می‌رود به آرزویی دست‌نیافتنی برای شنای‌ایران تبدیل شود.

در چنین اوضاعی مسئولان‌فدراسیون‌شنا با خوش‌بینی مفرط نوید خبرهای خوشی را در بازی‌های آسیایی اینچئون می‌دهند که از همین حالا پیداست هیچ‌یک از ۵ ملی‌پوش اعزامی توان و شرایط راهیابی به فینال بازی‌های آسیایی را ندارند و این تنها شعاری ثابت، کهنه و نخ‌نما شده مسئولان‌فدراسیون در سال‌های اخیر بوده است. پر واضح است شنا یک ورزش رکوردی است که اتفاقات تاثیری در نتیجه آن ندارد و تنها شرایط آمادگی است که موفقیت یک شناگر را تضمین می‌کند، برخلاف ادعای مسئولان‌فدراسیون و اعضای کادر فنی در حال‌حاضر برخی از رکوردهای شناگران حاضر در اردوی تیم‌ملی در سطحی نیست که حتی به رکوردهای ۲ سال‌گذشته نزدیک باشد، چه برسد به رکوردهای ملی و کاهش رکوردهای کشور…

فاصله معنادار ایران با آسیا
اعضای کادر فنی تیم ملی شنا بهتر می‌دانند پروسه آماده‌سازی شناگران، جریانی مستمر و دائمی است و با تمرینات چند ماهه و پر وقفه نمی‌توان از شناگران‌ حاضر در اردو انتظار معجزه و رکوردشکنی داشت. از سوی دیگر بعد از حدود ۲ دهه در حالی همچنان هدف‌گذاری کادر فنی تیم ملی شنا رسیدن به فینال بازی‌های آسیایی است که رکورد شناگران کشور فاصله معناداری با رکوردهای آسیا دارد و با این رویکرد محدود و اکتفا به رکوردهای داخلی تنها شنای‌کشور خودش را در مداری‌بسته محصور کرده و به نظر با این اوصاف هرگز قرار نیست روزی فرا برسد که بتوانیم با حریفان‌آسیایی رقابت کنیم.

شکستن رکوردهای ملی هر چند شاید به لحاظ فردی و شخصی حائز اهمیت باشد، ولی زمانی که بدانیم این رکوردها با حد نصاب‌های آسیا فاصله نسبتا زیادی دارد، دیگر این هدف نمی‌تواند توفیق و فضیلتی برای تیم ملی شنا و فدراسیون متولی آن محسوب شود. برخی از این رکوردها حتی در مسابقات لیگ هم جابجا می‌شد و نیازی نیست تا این هدف در بازی‌های آسیایی مد نظر قرار بگیرد. ناگفته پیداست مدیران فدراسیون‌ حتی اگر از ۲ سال گذشته که مسند کار را در فدراسیون در دست گرفتند برای اینچئون برنامه‌ریزی هدفمندی داشتند و مرتب کادر فنی تیم ملی دستخوش تغییرات سلیقه‌ای نمی‌شد، امروز به مراتب تیم ملی شنا شرایط بهتری داشت و ناگزیر نبود تا اهداف ۲ دهه قبل را نشانه بگیرد.

تغییرات پیاپی کادرفنی و کناره‌گیری ستاره‌ها
تیم‌ملی‌شنا بعد از کناره‌گیری بهزاد مهدی خبازیان که با برنامه‌ریزی و طراحی تمرینات آماده‌سازی او، محمد علیرضایی توانست برای نخستین‌بار در تاریخ شنای‌ایران سهمیه ورودی‌المپیک‌پکن را کسب کند، هرگز ظرف ۳ سال گذشته ثبات لازم را نداشته و به طور متوسط هر ۶ ماه یک‌بار دستخوش تغییر بوده است. حشمت‌الله اوجاق، خشایار حضرتی، یورگ وویت آلمانی، دوره ۶ ماهه نداشتن سرمربی و سپس مربیگری موقت محسن سمیع‌زاده - مدیر اجرایی فدراسیون - و این اواخر عباسعلی کشتکار مربیانی بودند که ظرف ۳ سال گذشته در رأس تیم‌ملی جابجا شدند و این خود بهترین توصیف از اوضاع نابسامان و بغرنج تیم ملی شنا و کادر فنی و ورزشکاران آن دارد. در این مدت متاسفانه شناگران شایسته‌ای نیز بواسطه این تغییرات پیاپی و تغییر سبک تمرینات دچار سردرگمی شدند و به دلیل نداشتن دلگرمی و آینده ورزشی مناسب عطای‌کار در تیم ملی را به لقایش بخشیدند.

محمد علیرضایی و محمد بیداریان(۲ شناگر المپیکی)، سعید آشتیانی، امین نوشادی، پاشا وحدتی، سهیل آشتیانی و… از جمله شناگران و رکوردارانی بودند که در بهترین شرایط سنی و در اوج پختگی از تیم ملی کنار کشیدند تا به ناچار نسلی جوان، اما با فاصله نسبتا زیاد در شمار اردونشینان جدید قرار بگیرند. این در حالی بود که نفرات جدید هر چند جزو سرمایه‌های شنای کشور بودند، اما جزو بهترین‌های کشور نبودند و تنها بواسطه کنار رفتن نسل‌طلایی شنا فضای تازه‌ای برای آنها مهیا شده بود تا در سطح تیم ملی فرصت خودنمایی پیدا کنند. مهدی انصاری، آرشام میرزایی، احمدرضا جلالی و حتی جوانترهایی چون آریا نسیمی‌شاد با خلاء ایجاد شده به تیم ملی رسیدند تا فدراسیون به زعم خود در تیم ملی جوانگرایی کرده باشد، غافل از اینکه نسل جدید راه طولانی برای جایگزینی نسل گذشته شنا دارد و این جایگزینی حداقل در کوتاه‌مدت نتیجه‌بخش نخواهد شد.

پدیده‌ای که خواستند دیده نشود!
به گواه رکوردهای اعلام‌شده از سوی خود فدراسیون‌شنا رهام پیروانی در طول ۳ سال گذشته همواره در مسیر رکوردشکنی قرار داشته و توانسته حد نصاب‌های جدیدی را در رکوردهای رده‌های سنی و حتی با توجه به شرایط سنی‌اش(۱۷سال) رکوردهای رده سنی بزرگسالان و ملی دست یابد و آخرین نمونه این رکوردشکنی در نانجینگ‌چین و در ماده ۱۰۰ متر کرال‌پشت رقم خورد، ولی از آنجا که قرار نبود رهام در تیم ملی باشد، رکورد او مثل موفقیت‌های سال‌های گذشته‌اش دیده نشد!

در همین‌حال سرمربی تیم‌ملی‌شنا عنوان کرده انتخاب شناگران برای بازی‌های آسیایی با توجه به رکوردهای کمیته‌ملی‌المپیک و با رویکرد به المپیک ریودوژانیرو صورت گرفته و نفرات دعوت‌شده جزو رکوردداران شنای کشور محسوب می‌شوند. جالب اینکه از بین نفرات اعزامی آرشام میرزایی هیچ‌گونه رکورد ملی و رده سنی در کارنامه خود ندارد. احمدرضا جلالی شناگر شیرازی که در حال حاضر ۲۲ ساله است آخرین رکوردش مربوط به ۵ سال‌گذشته است(۲۰ اسفندماه ۸۸) و هیچ رکورد رده سنی بزرگسال را در اختیار ندارد و به تازگی نیز رهام پیروانی رکورد جمال چاوشی‌فر را در نانجینگ شکست و جمال دیگر رکورددار ۱۰۰ متر کرال پشت ایران نیست. از بین ۵ شناگر اعزامی به اینچئون تنها جمال چاووشی‌فر در ماده ۵۰ متر کرال پشت و مهدی انصاری در ماده ۱۰۰ پروانه رکوردار بزرگسالان کشور هستند که خود فاصله زیادی با رکورد آسیا دارند و کادر فنی تنها می‌توانند امید به شکسته شدن رکوردهای شخصی آنها در اینچئون داشته باشد. این در حالی است که رهام پیروانی در طول ۲ سال گذشته ۵ بار رکورد بزرگسالان کشور را جابجا کرده، ولی در عین ناباوری رکوردهای او هرگز دیده نشده است.

مربی تیم ملی شنا عنوان کرده که رکوردزنی رهام در المپیک‌نانجینگ یک روز پس از اعلام اسامی مسافران اعزامی به اینچئون اتفاق افتاده، غافل از اینکه رهام از ۳ سال گذشته همواره جزو رکوردشکنان ملی بوده و عجیب است مربی تیم ملی که خود را " آرشیو سیار " و مرجع رکوردهای شنای‌ایران می‌داند چنین رکوردشکنی‌هایی را به خاطر نمی‌آورد و یا همسو با سیاست‌های فدراسیون نخواسته آنها را به خاطر بسپارد!

شیوه گلخانه‌ای
تیم ملی شنا با شیوه‌ای گلخانه‌ای که سال‌ها پیش در ورزش منسوخ‌شده و به گواه کارشناسان عاملی بازدارنده در رشد و توسعه همه‌جانبه و یکپارچه ورزش محسوب می‌شود، گام در بازی‌های آسیایی اینچئون خواهد گذاشت، بدون اینکه چشم‌انداز روشنی پیش‌روی شنای‌ایران باشد و این حضور تاثیری در وضعیت این رشته داشته باشد. شنا در اینچئون نظیر تمام چند سال گذشته نتیجه خواهد گرفت و حتی نمی‌تواند با تیم‌های درجه ۲ آسیا رقابت کند، چه برسد به مدال‌آوری و نزدیک شدن به رکوردهای آسیا که کادر فنی تیم ملی شنا مدعی آن هستند. شنا در چنبره مدار بسته خود می‌چرخد و به نظر می‌رسد با نگاه موجود و نادیده‌گرفتن استعدادها در این رشته هرگز نخواهد توانست از این مدار بسته خارج شود. روند فعلی شنای ایران در این مدت نشان داده‌، راهکاری برای خروج‌ از بن‌بست و وضعیت یکنواخت کنونی تعبیه نشده و با ادامه این وضعیت امیدی نیز نمی‌توان به آینده ورزش‌های آبی داشت. شنا برای خارج شدن از رشته‌ای حاشیه‌ای و جانبی که همواره نگاه حمایتی و ترحم‌گونه را بالای سر خود ببیند به تغییر نگرش و عملکرد نیاز دارد. فراموش نکنیم عمر مدیریت در ورزش ما به طور میانگین ۲ سال است و مدیران ما آنقدر مجال ندارند تا برنامه‌های ۵ ساله و ۱۰ ساله را به اجرا درآوردند و هیچ تضمینی وجود ندارد که بسیاری از مدیران امروز ورزش کشور بعد از بازی‌های آسیایی کره نیز بر مسند کار باشند!

در جدول زیر وضعیت رکورد شناگران‌ایران و آسیا و شانس حضور شناگران کشورمان در فینال بازی‌های آسیایی و کسب مدال(مورد ادعای مدیران و کادر فنی شنا - سه‌شنبه ۴‌شهریور ۹۳ - سایت فدراسیون) با یکدیگر مقایسه شده است.

در بررسی و تحلیل جدول رکوردهای فوق ذکر چند نکته ضروری است:
*در جدول فوق ملاک رکوردهای مندرج بر اساس بازی‌های آسیایی۲۰۱۰ گوانگژو تنظیم شده و نه رکوردهای سال ۲۰۱۴.
*جدول فوق با این پیش فرض که ظرف ۴ سال گذشته هیچ تیم آسیایی در رشته شنا پیشرفت نداشته تنظیم شده است.
*رکوردهای‌جدول مذکور با لحاظ شدن نفر هشتم(و نه نفر اول) هر ماده راه‌یافته به فینال بازی های آسیایی تنظیم شده است.
*بنا به گفته کادر فنی گزینش شناگران تیم‌ملی بر اساس حضور در فینال چند ماده رقابتی و شانس مدال‌آوری صورت گرفته، بنابراین با این هدف‌گذاری صرف حضور در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی نمی‌تواند ملاک موفقیت تیم ملی محسوب شود.
*بر اساس ادعای کادر فنی قطعا جابجایی رکوردهای رده‌های سنی و جوانان جزو ملاک‌های هدف‌گذاری در بازی‌های آسیایی نیست و تنها شکسته شدن رکورد ملی ملاک موفقیت خواهد بود.
*علیرغم تلاش رسانه‌های گروهی در نشست‌خبری برای مشخص شدن اینکه شناگران کشورمان در چه رشته‌هایی می‌توانند به فینال بازی‌های آسیایی صعود کنند و مدال‌آوری داشته باشند و یا حداقل رکوردهای ملی را جابجا کنند، هیچ‌گونه اظهارنظر روشنی از سوی مسئولان فدراسیون و کادر فنی در این زمینه بیان نشده و تنها به کلی‌گویی اکتفا شده است.