یادداشت: کارگروهی در فوتبال از نگاه وحید هاشمیان

وقتی کارنامه تیم های موفق را مرور می‌کنیم، می‌بینیم که نتیجه گیری این تیم ها نه فقط به خاطر بهترین بازیکنان، مربیان و یا امکانات و سرمایه گذاری بوده، بلکه به عواملی مانند روحیه تیمی، کار گروهی و همبستگی تیم وابسته بوده است.

من می خواهم با توجه به تجربیات بازیکنی خودم، دوره های مربیگری و همچنین مربیگری و خواندن تحقیقات کارشناسان، به این موضوع بپردازم که چطور باید یک بازیکن را به کار گروهی تشویق و مجاب کرد؟ برای این ما باید خودمان را جای بازیکن بگذاریم.

۱) وقتی ما در یک محیط با هم زندگی می کنیم طبیعتاً برای این مهم نیاز به یک سری مقررات داریم که مجموعه بایدها و نبایدها می باشد مثل یک خانواده؛ حضور وقت در رختکن، عدم استفاده از موبایل در رختکن، عدم مصاحبه علیه هم تیمی ها و مربیان، تعهد اخلاقی به باشگاه در خارج از زمین و... .

باید همه بازیکنان بدانند که اجرای این اصول و ارزش‌ها باعث موفقیت تیم می‌شود و وقتی تیم موفق شود، تک تک افراد نیز از آن بهره خواهند برد.

۲) هر بازیکنی در هر جایگاهی که می باشد، جوان، پیشکسوت، بازیکن ثابت، بازیکنی که کم بازی می‌کند، باید از نظر انسانی مورد احترام قرار بگیرد؛ چه بسا مربیانی که به بازیکن ثابت بیشتر اهمیت می‌دهند و به بازیکنانی که کمتر بازی می‌کنند کمتر، و وقتی یک بازیکن احساس کند که برای تیم ارزشمند نیست یا روی او حساب نمی کنند کم کم روحیه تیمی و علاقه به تیم را از دست می دهد و بی‌انگیزه می‌شود.

۳) یک بازیکن ابتدا باید در رقابت درون تیمی خودش با هم تیمی¬های خودش رقابت کند تا بتواند در ۱۱ نفر ابتدایی قرار بگیرد یا جزو نفرات تعویضی جزو لیست ۱۸ نفره باشد یا خارج از لیست. او باید رقابت در محیط سالم را حس کنید؛

- اول اینکه بازیکن به جای توجه به همکاران هم پستی خود به توانایی خود توجه کند.

- مربی باید عادل باشد و این اطمینان و اعتماد را به بازیکن بدهد که کیفیت تمرین و توانایی بازیکن فقط در انتخاب بازیکن برای شروع کردن بازی نقش دارد.

- امیدواری بازیکن به بازی در طول فصل.

- مربی باید شرایطی به وجود بیاورد که تمامی بازیکنان تیمش در فصل شانس حضور در ترکیب را داشته باشند.

۴) در پیروزی ها باید تمامی افراد از لحاظ مالی و معنوی مورد توجه قرار بگیرند. یکی از موضوع ها، موضوع پاداش ها می باشد که باید شامل تمامی عوامل تیم حتی بخش کادر پزشکی و تدارکات هم باشد. طبیعتاً بازیکنی که بیشتر در ترکیب بوده و زمان بیشتری بازی کرده باید پاداش بیشتری از پیروزی در برد یا کسب مقام دریافت کند.

۵) هر بازیکن نیز مثل حلقه¬ی یک زنجیره می باشد که اگر از این حلقه جدا شود کل زنجیره را می¬تواند خراب کند. به همین خاطر شناخت دقیق شخصیتی یک بازیکن برای به حرکت در آوردن و ایجاد میل به کار گروهی، یکی از مهمترین وظیفه باشگاه و مربیان می‌باشد.

* همچنین درباره بازیکنان باید چند نکته مهم را در نظر گرفت:

- شخص از کدام کشور، کدام شهر، منطقه و سطح خانوادگی می آید که هر کدام رفتار خاص خودشان را دارند.

- تیم‌های بزرگ دنیا مدیریت قوی ای دارند که می‌توانند بازیکنان کشورهای مختلف، با رفتارها و عادات مختلف، دنیاهای متفاوت، دین های متفاوت و سبک های مختلف را در کنار هم جمع آوری کنند.

* بازیکن شما درون گراست یا برون گرا؟

- درون گرا: درون گرایی که با تمام توانایی خود تلاش می‌کند ولی در کارهای جمعی تیم کم حضور دارد. درون گرایی که فقط به منافع و موفقیت خودش فکر می‌کند. مثلاً می خواهد آقای گل شود و یا ستاره تیمش شود

- برون گرا: برون گرایی که برای انگیزه پیدا کردن نیاز به دیده شدن دارد که باید در جهت سالم این شرایط را برایش فراهم کرد. برون گرایی که برای دیده شدن حتی حاضر به ضربه زدن به تیم می باشد و فقط خودش را می بیند.

قدرت ما روی فرد نیست، «روی چند ستاره و چند نفر خلاصه نمی شود» بلکه روی افراد است. در حقیقت تیم مثل یک پازل می باشد که هر قطعه آن با هر شکل و اندازه برای تکمیل شکل کامل پازل مهم ولی به تنهایی فاقد ارزش می باشد.

وحید هاشمیان - مهاجم سابق بایرن مونیخ، مربی کنونی تیم ملی ایران