بهتر از هیچی
بی روح و سرد؛ بازگشت بوندسلیگا چطور بود؟
روز شنبه با اقدام جسورانه بوندسلیگا، فوتبال در آلمان دوباره به مستطیل سبز بازگشت. مرحله اول بازگشت فوتبال پس از ویروس کرونا چطور پیش رفت؟ چه چیزهایی را یادگرفتیم؟
به گزارش ایلنا، در روزی که بازیکنان شادی بعد از گل عجیب داشتند و مربیان وبازیکنان با فاصله از هم روی نیمکت حضور داشتند. سطح اول فوتبال دو ماه پس از اینکه ویروس کرونا تمامی فعالیت‌های ورزشی را دچار اختلال و تعلیق کرده بود، روز شنبه با برگزاری مسابقات هفته بیست و ششم بوندسلیگا دوباره جان تازه‌ای گرفت. با برنامه ریزی برای بازگشت لیگ برتر انگلیس در ماه ژوئن، علاقه زیادی به تدارک برگزاری مسابقه فوتبال در پشت درهای بسته و رعایت پروتکل های لازم برای اجرای آن وجود دارد. پس سوال اصلی اینجاست، بوندسلیگا چطور بود؟
ورزشگاه ارواح
علیرغم اینکه دولت آلمان اجازه داد تا کافه‌ها، رستوران‌ها و بارها از روز جمعه با پذیرایی در محیط خارج مجددا بازگشایی داشته باشند اما رقابت‌های فوتبال این کشور پشت درهای بسته از سر گرفته شد. مایکل زورک، مدیر ورزشی بورسیا دورتموند گفت: "عجیب و ناآشنا است، باعث می‌شود قلب شما مجددا خون تازه‌ای پمپاژ کند."
حداکثر 300 نفر برای برگزاری هر مسابقه فوتبال مجوز داشتند: حداکثر 100 نفر داخل ورزشگاه، 100 نفر به داخل محل اجتماع و 100 نفر دیگر در اطراف محیط. تمام کسانی که وارد ورزشگاه می‌شوند باید از هنگام ورود، بررسی‌های ایمنی لازم را انجام دهند که شامل کنترل دمای بدن و بر روی صورت داشتن ماسک تنفسی می‌شود.
با تماشای مسابقات از طریق تلویزیون، این یک تجربه تقریباً سورئالی بود که فوتبالیست‌های سطح اول فوتبال آلمان را به جای هیجان یک بازی معمولی، با کوچکترین صحبت‌هایی که در داخل زمین انجام میدهند، بشناسید. برای مثال باشگاه دورتموند آهنگ تو هرگز تنها قدم نخواهی زد را از طریق بلندگوهای استادیوم سیگنال ایدوناپارک پخش کرد اما به هیچ عنوان شباهتی به یک بازی معمولی خانگی زنبورها نداشت چرا که نه بازیکنان توانستند مانند معمول عکس تیمی بگیرند و نه هواداران روی سکوها حضور داشتند که به تکان دادن پرچم‌ها و سر دادن شعارها جو ورزشگاه را گرم کنند. همینطور هیچ کودکی هم حضور نداشت که به همراه فوتبالیست‌ها برای برگزاری مراسم پیش از بازی وارد زمین شود.
پس از سوت آغاز بازی، کوچکترین سروصداهای داخل زمین هم از طریق میکروفونهای کنار زمین به گوش می‌رسید. حتی به قدری سکوت در ورزشگاه حاکم بود که هرگونه برخورد دو بازیکن با هم می‌توانست به راحتی برای تماشاگران داخل خانه طبیعی و عادی باشد. برای مثال وقتی ارلینگ هالند سومین گل در رویارویی با شالکه را وارد دروازه آبی پوشان کرد فریادی برای شادی گل داشت که به راحتی در تمام ورزشگاه احساس شد. با این اوصاف دیدار شالکه و دورتموند از هیجان خالی نبود، اگرچه حضور تماشاگران در ورزشگاه جذابیت دربی روهر را چندین برابر می‌کرد اما برتری 4 بر صفر زنبورها در خانه مقابل دورتموند نشان داد که کیفیت فوتبال آنقدر هم کم و بی ارزش نشده بود.
لوسیان فاوره، سرمربی دورتموند در کنفرانس خبری مجازی پس از مسابقه گفت: "این بازی بسیار خاص بود. هیچ صدایی در ورززشگاه نیست، شما یک پاس ارسال می‌کنید، بعد یک گل می‌زنید و بعد هیچ. فضا خیلی خیلی عجیب است. ما خیلی دلتنگ هواداران هستیم اما این بازی بسیار متفاوت بود."
غیبت هواداران
طبق دستور صدراعظم آلمان، هرگونه حضور هواداران در ورزشگاه‌ها منع شده است و همینطور پلیس اجازه نداد تا هیچ یکی از تماشاگران دو تیم هم در خیابان‌های اطراف ورزشگاه‌های اطراف حضور نداشته باشند. تجمع احتمالی طرفداران دورتموند در حوالی ورزشگاه سیگنال ایدوناپارک موجب نگرانی شده بود. آلمان بین لیگ‌های معتبر اروپایی بیشترین تماشاگران را در هر مسابقه دارد و بازیکنان دورتموند علاقه دارند که به طور متوسط در هر مسابقه 80 هزار تماشاگر را در ورزشگاه ملاقات کنند. با این حال هواداران برای اینکه برای دو باشگاه دردسری درست نشود و مسابقات به همین شکل که در حال برگزاری است هم به انجام نرسد، ترجیح دادند که در خانه بمانند و از پشت تلویزیون‌هایشان تیم خود را تشویق کنند.
شادی گل‌های جدید
به آغوش گرفتن، پریدن روی شانه و دست دادن با هم تیمیها، در حال حاضر جزو محالات فوتبال است که شاید برای مدت‌ها ادامه دار باشد. بازیکنان پس از گلزنی توسط مسئولان دستور گرفته‌اند که باید هوشیار باشند و از شادی گل‌های قبل از دوران کرونا خودداری کنند. نمونه کامل این کار، شادی پس از گل هالند بود. بعد از پاس تورگان هازارد، که از 10 بازی لیگ 9 گل در کارنامه دارد، هالند موفق شد دروازه شالکه را باز کند. او به سرعت به سمت پرچم کرنر رفت و چهار – پنج بازیکن دورتموند که به دنبال او می‌دویدند سعی کردند تا با رعایت فاصله اجتماعی در گوشه زمین بایستند و به تنهایی این گل را جشن بگیرند. البته تمامی بازیکنان بوندسلیگایی به این پروتکل احترام نگذاشتند و به طور مشخص بازیکنان هرتابرلین پس از گل سوم مقابل هوفنهایم به طور معمولی گل‌شان را حشن گرفتند.
فاصله را حفظ کنید...
به طور مشخص بازیکنان در حین مسابقه نمی‌توانند فاصله اجتماعی را رعایت کنند اما طبق پروتکل‌ها تمامی بازیکنان و اعضای تیم‌ها موظف هستند که پیش، در حین و پس از مسابقه حداقل به اندازه 2 متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. عجیب‌ترین قسمتی که شاید هیچ زمان از فوتبال در ذهن نداشتیم، این باشد که به جای هواداران بخشی از بازیکنان برای رعایت فاصله اجتماعی با ماسک روی سکوهای ورزشگاه بنشینند. این فاصله همینطور برای مصاحبه پس از بازی سرمربیان هم صورت گرفت و خبرنگاران حداقل دو متر از سرمربیان تیم‌ها دور ماندند.
آزمایش بوندسلیگا موفقیت آمیز بود
تجزیه و تحلیل از خبرنگار ورزشی اسکای نیوز، مارتا کلنر در دورتموند: "اینکه در ورزشگاه‌ها هیچ هواداری وجود نداشت و جو کاملا مسکوت مانده بود امر طبیعی بود. اما این اهمیت داشت که بازی‌ها بدون حادثه تمام شد. هیچ تجمع گسترده‌ای از هواداران در خارج از ورزشگاه‌ها وجود نداشت که باعث احتمال لغو مسابقات شود. قبل از شیوع کرونا قابل پیش بینی بود که برای صد و هشتادمین دربی روهر بین شالکه و دورتموند در ورزشگاه سیگنال ایدوناپارک حدود 81 هزار تماشاگر حضور پیدا کنند."
سباستین وسلینگ، نویسنده فوتبالی در آلمان، تنها یکی از 10 روزنامه نگاری بود که پس از آزمایش درجه حرارت وی اجازه ورود به داخل ورزشگاه را داشت و او موافقت کرد که در طول بازی ماسک صورت بپوشد. او گفت: "بازیکنان واقعا خوشحالی نکردند. آنها فاصله را رعایت کردند و فقط بعد از گلزنی دست زدند که بسیار عجیب بود. این بیشتر شبیه به یک بازی پیش فصل بود. البته برگزاری فوتبال در حال حاضر مخالف هم دارد. بخش بزرگی از مردم وجود دارند که مخالف آن هستند زیرا فکر می‌کنند در حال حاضر مشکلات دیگری به اندازه کافی داریم. اینطور می‌گویند که ما مراقبت‌های روزانه کافی برای کودکان نداریم. مدارس شروع نمی‌شوند اما فوتبال شروع می‌شود، بنابراین ما آن را دوست نداریم."
بازگشت فوتبال با تمام پیش بینی‌هایی که برانگیخت، عادی نبود، ایده آل نبود. اما هنوز فوتبال بود و این احتمالاً تنها طرحی است که با استفاده از آن بقیه لیگ‌ها می‌توانند در میان یک بیماری همه‌گیر جهانی بازگردند.
