بدترین تیم ملی ده سال اخیر سقوط از اوج بلندی

به گزارش ایلنا، فوتبال ایران در سالی که گذشت روزهای سختی را گذراند. این اتفاق هم در رده ملی و هم در باشگاهی افتاد اما در رده ملی شدت آن بیشتر بود. پرسپولیس و استقلال هر طور بود توانستند با رفتن سرمربیان‌شان و همه بحران‌های پیش آمده تا پایان سال کنار بیایند و شرایط خود را در حد مطلوبی نگه‌دارند. در تیم ملی اما همه چیز آنقدر بد پیش رفت که سال 98 را می‌توان بدترین سال برای آن در یک دهه اخیر دانست.

پیش‌بینی می‌شد تیم ملی ایران بعد از رفتن کی‌روش دو سرنوشت در انتظارش باشد. اول این که فوتبال ملی با آمدن یک مربی سطح اول و مطرح روزهایی بهتر از گذشته را آغاز کند و روند صعودی داشته باشد یا با رسیدن به گزینه‌های همیشگی ایرانی آخر قصه‌اش برسد به حوالی همان نقطه آغاز و یک عقب‌گرد اساسی را تجربه کند. هیچ کدام از این دو اتفاق نیفتاد.

ویلموتس نه آن مربی درجه یک و دهان‌پرکن بود و نه آن گزینه ناامیدکننده. آن چیزی که با حضور مربی بلژیکی رقم خورد اما به گزینه دوم شبیه‌تر بود. مربی که علاوه بر توانایی فنی نسبتا خوبی که داشت به این دلیل به ایران آمد که مربی آرامی بود و به اصطلاح فدراسیونی‌ها «با مشکلات راه می‌آمد» و قرار بود بعد از دوران پرتب و تاب کی‌روش آرامش را در جو فوتبال ایران برقرار کند. او در نهایت اما با تصمیمات عجیب و غریب که مهم‌ترین آن رها کردن تیم ملی پیش از دیدار حساس با عراق بود نشان داد از نظر فنی و از نظر حرفه‌ای آن چیزی که می‌گفتند نبوده است.

کارنامه ویلموتس به علاوه سکون عجیب و غریب در فیفادی‌ها که هیچ خبری از بازی دوستانه و آمادگی‌های مرسوم نبود باعث شد تا سال 98 بدترین سال تیم ملی در کسب برد باشد. تیم ملی ایران در سالی که گذشت سه برد را در کارنامه‌اش ثبت کرد. این در حالی است که تعداد بردهای ایران در 10 سال اخیر براساس تعداد بازی و شرایط تیم ملی بسیار بیشتر بوده است.

همانطور که در جدول بالا مشخص است تیم ملی در ده سال اخیر کمترین بردش را در سال 1392 و با 5 برد تجربه کرده است. سالی که گذشت اما این رکورد را شکست و با فقط سه برد عنوان بدترین سال را به خودش اختصاص داد. این سه برد از 2 بازی دوستانه و 4 بازی رسمی در انتخابی جام‌جهانی به دست آمده است. البته نکته تلخ‌تر این است که با توجه به اتفاقاتی که در مورد کرونا و تعویق بازی‌های انتخابی افتاده و همچنین اوضاع بد فدراسیون شاید سال آینده هم بردهای پرتعدادی انتظار تیم ملی را نکشد. مهم اینجاست با هر تعداد بردی، سال آینده برای تیم ملی سال صعود از به مرحله نهایی انتخابی جام جهانی باشد و فاجعه بزرگتری، مثل حذف در این مرحله برای فوتبال ایران رقم نخورد.