آنالیز سه بازی مهم جزیره: بن بست آقای خاص؛ رستگاری فرانک و اوله
سه سرمربی سرشناس لیگ جزیره این هفته شرایط متفاوتی را مقابل رقبای خود تجربه کردند؛ ژوزه مورینیو ناکام بود و فرانک لمپارد و لوله گونار سولسشیر توانستند دو تیم منچسترسیتی و اورتون را از پیش رو بردارند.
به گزارش ایلنا، تاتنهام مقابل برنلی به نتیجه نرسید و یک امتیاز به دست آورد اما ژوزه مورینیو به جای اینکه خودش را در آینه ببنید به انتقاد شدید از بازیکنانش پرداخت. سیستم 5-2-3 مورینیو به مک نیل و رودریگز اجازه داد تا در تورف مور لذت ببرند و آزادانه عمل کنند. انتقاد ژوزه مورینیو از نگرش و سطح عملکرد بازیکنانش اگرعاقلانه باشد، عادلانه نبود چرا که با این وجود او باید بیشترین تقصیر را روی گردن ترکیب 5-2-3 غیر معمول و ناهمگونش در تساوی 1-1 تاتنهام در برنلی بداند. بعد از استراحت بین دو نیمه آقای خاص با دو تعویق ترکیب را به 1-3-2-4 تغییر داد اما فرم بازی عوض نشد و آنها فقط توانستند یک گل از روی ضربه پنالتی بزنند. برای در اختیار داشتن توپ و مالکیت در زمین تیم مورینیو کاملا ناکام بود و بیشتر در نیمه زمین خود حضور داشت. استفاده از پنج مدافع به این معنی بود که هیچ توپی خارج از جناح‌ها وجود ندارد (هیچ یک از مدافعان نمی تواند توپ را در اختیار بگیرد و به جلو بپیوندد)، و استفاده از سه هافبک پشت مهاجم به این ترتیب بود که ایستادن اندومبله و اولیور اسکیپ در میانه میدان بی اثر بود و فاصله 25 یاردی بین مدافعا کنار و وینگرها عجیب و ناکارآمد بود.
پس این جای تعجب نداشت که این دو بازیکن اثری در جریان بازی نداشته باشند و توپی به آنها نرسد. در سیستم نیمه اول هم تاتنهام تاکتیک خاصی نداشت و آنها سعی می‌کردند که بیشتر با ارسال‌های بلند موقعیت سازی کنند که اگر مدافعان حریف اقدام به دور کردن توپ می‌کردند از آنجا بتوانند موقعیت سازی را از سر بگیرند. در مقابل ترکیب برنلی خلیل عاقلانه بود. برابر سیستم مورینیو آنها 2-4-4 تیم‌شان را آرایش کردند بودند که این به بازیکنان میانی اجازه می‌داد به راحتی از کنار اندومبله و اسکیپ عبور کنند. نتیجه نشان میدهد ترکیب مورینیو در این بازی وحشتناک بود.
نقش گلیمور و ژیرو
عملکرد درخشان چلسی در پیروزی 4 بر صفر برابر اورتون، بازگشت به سبکی بود که این باشگاه در چند ماه ابتدایی آغاز سرمربیگری فرانک لمپارد تجربه کرده بود. لمپارد از اولیویه ژیرو و بیلی گیلمور برای این نتیجه بسیار متشکر خواهد بود. گیلمور که اولین بازی در لیگ برتر انگلیس را تجربه می‌کرد با پاس بین مدافعان نقش اصلی را روی گل اول و همینطور چند شانس گلزنی پیش از آن ایجاد کرده بود، داشت.
پیش بینی می‌شد که میسون مونت و راس بارکلی را برای این امر در ترکیب بازی داده است اما بعدا طی جریان بازی مشخص شد که او از این دوبازیکن برای مهار آندره گومز و تام دیویس استفاده کرده است. با توجه به اینکه بارکلی و مونت نیمی از فضاها را پوشش می‌دهند و گیلمور مدام به دنبال پاس بلند و کوتاه برای آنها بود که چلسی می توانست با یک سرعت بسیار بالاتر بازی کند.
سه کلید منچستر در دربی
تفاوت اصلی پیروزی 2-0 روز یکشنبه و شکست 3-1 در جام اتحادیه به منچسترسیتی این بود که منچسترسیتی از مالکیت و قدرت بی نظیری برای کسب نتیجه در زمین حاضر شده بود. دنیل جیمز و آنتونی مارسیال در خط حمله از مهارت برونوفرناندز استفاده کردند و در این پیروزی نقش ویژه‌ای داشتند. اگرچه یونایتد در خط حمله قدرت کافی برای مقابله با حریف داشت اما نقش مدافعان شیاطین سرخ در این مسابقه بسیار پررنگ‌تر بود.در سیستم 2-1-4-3 اوله گونار سولسشیر، سه بازیکن خط حملهاش در کار دفاعی شرکت کردند و به رودری، ایلکای گوندوغان و فرناندینیو اجازه نمایش ویژه را ندادند. او به غیر از اودیون ایگالو، به جای فرناندز و فرناندز او اسکات مک تومینای و اریک بایی به عنوان بازیکن تعویضی به ترکیب اضافه کرد تا قدرت دفاعی تیمش را در دقایق پایانی بازی بیشتر کند.
به صورت واضح سولسشیر علاقه داشت تا به غیر از دروازه بان هفت بازیکن دیگرش را در زمین یونایتد نگه دارد و تنها سه بازیکن در خط حمله آن طرف خط میانه میدان حضور داشته باشند تا او یکی از دیگر از تیم‌های تاپ سیکس را با همین روش از پیش رو برداشته و به سه امتیاز ارزشمند دست پیدا کند؛ قدرت کاری که تیم او انجام داد زمانی مشخص می‌شود که آگوئرو، استرلینگ و حتی فودن در خط حمله سیتی حضور داشتند اما داوید دخیا با کلین شیت زمین مسابقه را ترک کرد.
