آبی‌ها باید به نیمکت نشین خود توجه کنند؛ تاثیرگذاری در جمع خروس‌ها
الیویه ژیرو هشتمین سال حضورش در تیم ملی فرانسه را می‌گذراند و توانسته پله به پله از یک نیروی کمکی به گزینه ترکیب، بازیکن اصلی، بازیکن اجتناب‌ناپذیر و مهره کلیدی تبدیل شود.
به گزارش ایلنا، با این حال به‌تازگی دوباره حضورش در این تیم به یک سوژه بحث تبدیل شده و حتی مخالفت‌هایی در این باره دیده می‌شود. البته درون تیم هیچ‌کس اهمیتش را انکار نمی‌کند و در این باره تردیدی وجود ندارد.
مهاجم فرانسه با 97 بازی ملی، 66 حضور در ترکیب اصلی و 39 گل آمار خوبی دارد و در این میان حضور در فینال یورو 2016 و قهرمانی جام‌جهانی 2018 را هم تجربه کرده است.
ژیرو ویژگی‌های متفاوت و ارزشمندی دارد. دشان هم در ماه‌های گذشته بارها تأکید کرده که «تیم ملی فرانسه با او مؤثرتر است تا بدون او»، «او بازیکن مهمی برای ماست» و «او اغلب گل می‌زند، برای همین است که او را انتخاب می‌کنم و به او اعتماد دارم.» تا زمانی که نتایج خوب و آرامش درون تیم پابرجا باشد، موضع دشان منطقی است و می‌توان گفت که ژیرو با مدل بازی دشان سازگار است.
دو گل ماه گذشته او (برد یک بر صفر مقابل ایسلند و تساوی یک بر یک مقابل ترکیه) چهار امتیاز ارزشمند برای فرانسه داشت. در پیروزی 2 بر یک پنجشنبه‌شب مقابل مولداوی هم او یک گل زد و یک گل ساخت.
مهاجم نیمکت‌نشین چلسی بدین ترتیب یادآوری کرد که در صعودهای فرانسه به تورنمنت‌های بزرگ و همچنین در مراحل پایانی این تورنمنت‌ها نقش مهمی داشته. از جمله می‌توان به گل دقایق پایانی او مقابل اسپانیا (تساوی یک بر یک) در مقدماتی جام‌جهانی 2014 و گل اول مقابل رومانی در بازی افتتاحیه یورو 2016 (برد 2 بر یک) اشاره کرد. او در ساختن گل یا ارسال پاس آخر هم تبحرش را نشان داده. پاس با سر به گریزمان مقابل ایرلند در یک‌هشتم نهایی یورو 2016 (برد 2 بر یک) یا پاس عمقی برای امباپه مقابل آرژانتین در یک‌هشتم نهایی جام‌جهانی 2018 (برد 4 بر 3) از نمونه‌های قابل ذکر است.
متوسط گل او در تیم ملی (40/0 گل در هر بازی) از پلاتینی (57/0)، ژان پیر پاپن (56/0) و داوید ترزگه (48/0) کمتر است، ولی با تیری آنری (40/0) و امباپه (39/0) یا آنتوان گریزمان (38/0) برابری می‌کند و از بازیکنی مثل بن‌زما (33/0) بالاتر است. بدین‌ترتیب تأثیرپذیری‌اش انکارنشدنی است. کیفیت او در این سال‌ها افتی نداشته، ولی بعید است به رکورد فصل 16-2015 (10 گل ملی و 28 گل برای آرسنال) نزدیک شود. ژیرو که به‌تازگی 33ساله شده در همین حال نشان داده سن برایش محدودیتی نیست. به یاد بیاوریم که تیم ملی آلمان در جام‌جهانی 2014 با حضور میروسلاو کلوزه 36ساله قهرمان شد که در آن فصل تنها 14بار برای لاتزیو در لیگ ایتالیا بازی کرد.
آمار دیگری که به نفع ژیرو است و از توان روحی بالایش حکایت می‌کند این است که در شرایط تساوی بدون گل تنها تیری آنری توانسته بیش از او دروازه را باز کند (19 در برابر 16).
دشان تأکید دارد برای مؤثر بودن یک تیم، ضربه زدن به حریف و کنترل بازی قبل از هر چیز باید متعادل و فشرده باشد و بازیکنان مکمل یکدیگر باشند. او فعلاً برای طراحی حملاتش فرمولی بهتر از 2-4-4 پیدا نکرده که در آن گریزمان، امباپه و ژیرو بازی می‌کنند. او در این باره می‌گوید: «با این سه مهاجم من گزینه‌های خیلی متنوعی دارم. اولیویه مهاجم هدف ماست. آنتوان می‌تواند بین خطوط بازی کند و به جلو اضافه شود. کیلیان به خط حمله سرعت و عمق می‌دهد.» سبک بازی ژیرو به ارتقای کیفیت بازی دیگران از جمله گریزمان کمک می‌کند. او در کارهای دفاعی و توپ‌گیری هم مؤثر است.
فیلیپ هینچبرگر، مربی سابق ژیرو در تیم گرنوبل مدتی قبل در یک مصاحبه به تحلیل مدل بازی این مهاجم پرداخت و گفت: «او مهاجم قوی و تنومندی است که در زمین پرتلاش است، نقطه هدف خط حمله محسوب می‌شود و بازیکنان ریزنقش و سریع کناری‌اش می‌توانند از فضایی که می‌سازد استفاده کنند. او روی هر توپ مدافعان را آزار می‌دهد و مانع بازیسازی راحت خط دفاع است. ما گاهی آثار کوچکی که در بازی دارد و در کنار هم یک منفعت قابل توجه برای تیم است را فراموش می‌کنیم.» او اضافه کرد: «اگر از امباپه به‌عنوان مهاجم مرکزی استفاده کنید و حریف نزدیک به دروازه‌اش دفاع کند، بازی شما ممکن است گره بخورد.»
پس می‌توان گفت که یک مهاجم می‌تواند جام‌جهانی را با آمار ضعیف (بدون گل زده، یک پاس گل، 13 شوت که هیچ‌کدام در چارچوب نبود و تنها 30بار لمس توپ در محوطه جریمه) پشت سر بگذارد و همچنان در تیم بماند و مفید باشد.
اگر در یک مسابقه تیم ملی فرانسه روی بازی ژیرو تمرکز کنید به نتایج زیر می‌رسید: او کمک می‌کند که بازی به زمین حریف منتقل شود، فضا می‌سازد، در صورت از دست رفتن توپ حریف را پرس می‌کند، گزینه پاس‌های بلند است و می‌تواند توپ را حفظ کند، روی بازی هوایی و ضربات ایستگاهی مؤثر است، روی ضربات ایستگاهی حریف به دفاع کمک می‌کند و در حال حاضر جایگزینی در تیم ندارد.
وقتی گل‌های او را که 70درصد روی سانتر زده می‌شود می‌بینیم، تصاویر تقریباً مشابه است: تایمینگ خوب، ضربه اول دقیق، توانایی قرار گرفتن جلوی مدافع، فرار از مدافع یارگیر با حرکت به تیر یک، حضور پررنگ در محدوده بین نقطه پنالتی و خط دروازه، فرارهای مناسب، جایگیری دقیق و چرخش آسان به سمت دروازه و زدن ضربه.
ژیرو پیش از جام‌جهانی 2018 در مصاحبه‌ای با اکیپ گفته بود: «من با سیستم بازی با سه مهاجم و حضور دو هافبک باکس تو باکس راحتم (مثل جام‌جهانی 2014 که والبوئنا و بن‌زما در کناره‌های خط حمله بازی می‌کردند و پوگبا و متوئیدی هافبک‌های تیم بودند. ولی من راحت‌ترم که با یک مهاجم دوم نزدیک به من یا یک هافبک شماره 10 بازی کنم.»
این دقیقاً همان رابطه‌ای است که او با گریزمان در تیم ملی دارد و فعلاً دشان به همین ترکیب پایبند است.
منبع: فرانس فوتبال/ پاتریک اوربینی
