برای صعود والیبال به توکیو؛ مسیر سخت و طولانی شد
استراتژی ایگور کولاکوویچ در سال پیش از المپیک کاری کرد که تیم ایران، حتی به مسیر ساده‌تر و کوتاه‌تر رسیدن به سهمیه نزدیک هم نشود و تنها به شانسی که تقریبا مسلم است به آن تعلق دارد، امید بسته است.
به گزارش ایلنا، مرحله اول رقابت انتخابی المپیک هم برای والیبال به پایان رسید و تیم ایران همانطور که انتظارش می‌رفت، با شکست برابر روسیه شانس کسب سهمیه المپیک را از دست داد.
در رقابت گروه پنجم انتخابی المپیک، والیبالیست‌های ایران پس از دو برد برابر کوبا و مکزیک، از پس روسیه میزبان بر نیامدند و در سه ست پیاپی شکست خوردند. آن هم در بازی سرنوشت و رقابتی که برنده به طور مستقیم مسافر توکیو می‌شد و بازنده باید راه طولانی تری را برای گرفتن سهمیه طی می‌کرد.
به عبارت بهتر، استراتژی ایگور کولاکوویچ در سال پیش از المپیک کاری کرد که تیم ایران، حتی به مسیر ساده‌تر و کوتاه‌تر رسیدن به سهمیه نزدیک هم نشود و تنها به شانسی که تقریبا مسلم است به آن تعلق دارد، امید بسته است.
از همان ابتدا هم مشخص بود که با توجه به وجود تورنمنت آسیایی در راه توزیع سهمیه توکیو، کولاکوویچ خیال خود را از کسب سهمیه راحت می‌داند. به همین خاطر هم بود که تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد لیگ ملت‌ها ریخت تا با کسب نتیجه و رفتن روی سکوی این رقابت‌ها، به جایگاه و اعتبار خود در ایران اضافه کند.
کولاکوویچ به هدفش نرسید. لیگ ملت‌ها با عنوان پنجمی به پایان رسید و نوبت رقابت انتخابی المپیک شد. رقابتی که کولاکوویچ خودش هم پیش از مسابقات، فهمیده بود که شانسی در برابر روسیه ندارد و در آخرین تمرین، به لشکر مصدومان و خستگی بازیکنانش اشاره کرد! انگار که برنامه تیم ملی را نداشته و کس دیگری همین تیم را با محدودترین بازیکنان، 17 بار در لیگ ملت‌ها به میدان فرستاده است!
اگر با تیم دوم به لیگ ملت‌ها می‌رفتیم، المپیکی می‌شدیم؟
جواب این سؤال لزوماً مثبت نیست. اصلاً در شرایط عادی و نرمال، به هیچ وجه نباید انتظار داشته باشیم که تیم ایران بتواند روسیه را شکست دهد. با این حال وقتی چنین امکان بزرگی برای تیمی مانند ایران فراهم است که در صورت بردن یک بازی حتی در شرایط خاص، بتواند به این راحتی سهمیه المپیک بگیرد، چرا باید این شانس بزرگ را قربانی مسابقات بی‌ارزش لیگ ملت‌ها کند؟
کولاکوویچ به جای اینکه بعد از فهمیدن حضور نه چندان جدی قدرت‌های والیبال، با تمام قوا و استفاده بیش از حد از ستاره‌هایش، به دنبال عنوان خوبی در تورنمنت تجاری لیگ ملت‌ها باشد، می‌توانست حداقل مانند تیم‌های بزرگ دنیا رفتار کند و تیمش را تنها برای همین سه بازی آماده کند. کاری که اکثر تیم‌های بزرگ دنیا مانند لهستان، ایتالیا، آمریکا و همین روسیه انجام دادند و نتیجه‌اش را هم گرفتند. با انجام سه بازی که دوتای آنها به وضوح ساده و سطح پایین بود، جواز المپیک را کسب کردند و لازم نیست مانند ایران، تورنمنت استهلاکی و زیادی انتخابی المپیک را پشت سر بگذارند.
برزیل و بلغارستان؛ نمونه‌های مناسب
دو تیم برزیل و بلغارستان که در دیگر گروه انتخابی المپیک حضور داشتند، به وضوح شبیه‌ساز شرایط متفاوت گروه ایران بودند. در این گروه تیم قدرتمند در لیگ ملت‌ها با تمام توان به میدان رفت و بلغارستان به عنوان شانس دوم، حداقل تمام تلاشش را کرد تا بتواند سهمیه را از دهان شیر در بیاورد. به طور جدی تلاش کرد تا میزبانی این رقابت‌ها را بگیرد و این کار را کرد و از ابتدا هم خودش را برای این سه مسابقه آماده کرد. در نهایت هم تا یکقدمی کسب سهمیه رفت و دو بر صفر از برزیل پیش افتاد و در ست سوم تنها یک امتیاز نیز داشت تا کار بزرگ خود را تکمیل کند.
برزیل هم دقیقاً بر عکس دیگر قدرت‌های دنیای والیبال، با تیم کامل و تمام قوا به لیگ ملت‌ها آمد. به همین خاطر هم به دشوارترین شکل ممکن در میان دیگر قدرت‌ها سهمیه صعودش را گرفت.تیم ایران اما همین کار را نکرد. حتی سعی نکرد حرفه‌ای و مانند شش تیم برتر دنیا رفتار کند. رفتار حرفه‌ای و شاید تا حدود جهان سومی به همین شکل است و تا زمانی که ادامه داشته باشد، در همان شرایط خواهیم ماند.
تیم ایران در شرایطی که باقی قدرت‌های والیبال تکیلفشان را می‌دانند، باید منتظر رقابت قاره‌ای باشد و یک بار دیگر همین بازیکنان را از کوران بازی‌های باشگاهی تحویل بگیرد و به رقابت انتخابی ببرد. در نهایت هم پس از غلبه بر رقبای نه چندان قدرتمند آسیایی مانند چین و کره، موفقیت بزرگ و دومین سهمیه پیاپی المپیک خود را در بوق و کرنا کند و پیام تبریک و سرودهای میهن پرستانه!
گزارش: محسن آجرلو
