خرده داستان‌های مصطفی دنیزلی در فوتبال ایران؛ جذاب، محبوب، ناکام

به گزارش ایلنا،بمب خبری عصر پنجشنبه، حضور مصطفی دنیزلی روی نیمکت تراکتورسازی تبریز بود. زنوزی نشان داده اگر جام نمی‌آورد، در عوض غافلگیر کردن افکار عمومی را خوب بلد است. حالا هم افندی ابزار سورپرایز آقای مالک شده است. سرمربی اسبق تیم‌های پاس و پرسپولیس که بیرون از ایران هدایت همه تیم‌های مطرح باشگاهی در ترکیه و حتی تیم‌ملی این کشور را هم بر عهده داشته است، بار دیگر به ایران می‌آید تا این مرتبه تراکتور را کوچ کند. در حاشیه حضور او که قطعا برای رسانه‌ها جذاب است، می‌توان خرده‌داستآن‌هایی از گذشته تا امروز نقل کرد.

فقط بالای 70!

از قرار معلوم محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتورسازی علاقه بسیار زیادی به همکاری با مربیان سالمند (ترجیحا بالای 70 سال!) دارد. او فصل گذشته ابتدا جان توشاک 70 ساله را به تبریز کشاند، پس از آن ژرژ لیکنس را دقیقا در همین سن سرمربی تراکتور کرد و حالا هم با دنیزلی 69 ساله قرارداد بسته است. زنوزی البته قبل از دنیزلی تلاش‌هایی برای بازگرداندن تونی اولیویرای 72 ساله به تراکتورسازی انجام داد که مذاکرات شکست خورد و این مربی پرتغالی نتوانست برای بار چهارم هدایت سرخپوشان تبریزی را بر عهده بگیرد.

دنیزلی حوصله دارد؟

سوال اساسی این است که آیا مصطفی دنیزلی در سن و سال فعلی‌اش برای حضور در لیگ به شدت رقابتی ایران، توانایی روحی و جسمی کافی دارد یا نه؟ آقا مصطفی با همه ارزش‌هایش، قبلا هم نشان داده در مسیر سالمند شدن حوصله کافی برای پروژه‌های دشوار و مستمر باشگاهی ندارد. کارنامه افندی در سال‌های اخیر کاملا نزولی بوده است. او فصل گذشته در حالی با قاسم پاشا روی پله چهاردهم سوپرلیگ ترکیه قرار گرفت که حتی فصل را روی نیمکت این تیم تمام نکرد. این اتفاق در لیگ یازدهم فوتبال ایران هم برای دنیزلی رخ داد و او آن زمان بدون اینکه برای بازی هفته آخر برابر فولاد به اهواز برود، به ترکیه بازگشت. دنیزلی برای لیگ دوازدهم هم با پرسپولیس قرارداد داشت و باید در این تیم می‌ماند، اما حاضر نشد در ایران ادامه بدهد. رویانیان بسیار به دنیزلی اصرار کرد، اما آقا مصطفی که بخشی از پول سال بعد را هم گرفته بود این مبلغ را برگرداند و رفت. پس از آن هم سرخ‌ها ناچار شدند مانول ژوزه را بیاورند و داستانی آغاز شد که اصلا نیازی به شرح بیشتر ندارد. یادتان باشد افندی امروز 8 سال از آن زمان مسن‌تر شده و روشن نیست که آیا تاب و توان هر روز تمرین دادن یک تیم را دارد یا نه؟

هجومی و جذاب، اما ناکام

دنیزلی یک مقطع در پاس و دو مقطع در پرسپولیس مربیگری کرده است وجه مشترک این هر سه دوره‌اما ارایه فوتبال به شدت تهاجمی و چشم‌نواز بوده که منجر به جذابیت تیم‌های او شده است، اما در عین حال همین مساله و دوری او از فوتبال اقتصادی باعث شده بود تیم‌های دنیزلی معمولا خوب نتیجه نگیرند. آقا مصطفی در ایران هیچ جامی به دست نیاورد، اما معمولا نمایش تیم‌های او پرگل از آب در می‌آمد. او جزو معدود مربیان جهان است که بعضا جسارت بازی با سه دفاع خطی را هم دارد. در تیم‌های دنیزلی برد و باخت با نتایجی مثل 4بر2 یا 4بر3 اتفاق بسیار رایجی است و به نظر می‌رسد تراکتورسازی هم خودش را باید برای این دوران آماده کند. تیم تبریزی که استعداد خوبی برای جذب تماشاگر دارد، احتمالا فصل آینده می‌تواند بازی‌های بیشتری را در استادیوم مملو از جمعیت یادگار امام برگزار کند.

مورد احترام پرسپولیسی‌ها

مصطفی دنیزلی بسیار مورد احترام پرسپولیسی‌هاست. او همیشه از دوران حضورش روی نیمکت سرخپوشان تهرانی به نیکی یاد کرده و انتظار می‌رود محبوبیت و شخصیت خاص دنیزلی باعث ترمیم نسبی روابط پرسپولیس و تراکتورسازی شود؛ رابطه‌ای که طی سال‌های اخیر به شکلی عجیب مخدوش شده و هواداران دو تیم را هر روز از هم دورتر کرده است. دور اول حضور دنیزلی در پرسپولیس با باخت عجیب 4 بر یک این تیم برابر سپاهان در جام حذفی به پایان رسید، اما نه‌تنها هیچکس آن روز اهانتی به سرمربی ترکیه‌ای نکرد، بلکه پنج سال بعد هواداران روی دوش‌شان دنیزلی را به پرسپولیس برگرداندند.

خبر بد برای استقلال

دنیزلی اما کابوس آبی‌هاست و به نظر می‌رسد بازگشت او به فوتبال ایران یک خبر بد برای استقلال باشد. افندی هرگز برابر استقلال بازنده نبوده و دست بر قضا دو پیروزی بسیار جذاب در دربی‌ها داشته است. آقا مصطفی دربی رفت لیگ ششم را دو بر یک برد، در دربی برگشت به شدت استقلال را تحت فشار گذاشت؛ هرچند نهایتا بازی یک بر یک مساوی شد و بالاخره 13 بهمن 90 در یک مصاف تاریخی و به یادماندنی باخت دو بر صفر را با 10 نفر به کمک تعویض‌های طلایی‌اش به پیروزی 3 بر 2 تبدیل کرد. این همان بازی معروف ایمون زاید است که شاید به نوعی منجر به پایان کار همیشگی پرویز مظلومی در حرفه مربیگری شد.

گزارش: ارشیا ارشدی