بی تدبیری مدیران در تمدید قراردادها، نقطه مشترک تمام تیم‌های لیگ برتری
به گزارش ایلنا، جدول رده‌‌بندی لیگ برتر ایران را که نگاه کنید، از بالا تا پایین، از پرسپولیسی که قهرمان شده تا استقلال خوزستانِ سقوط کرده، تقریباً همگی در یک ویژگی مشترک هستند؛ هیچ باشگاهی نبوده که فصل پیش، به فکر تمدید قرارداد با بازیکنان مهم تیم یا مربی موفقش باشد و این چنین است که در بیشتر از نیمی از شانزده تیم لیگ، مشخص نیست که مربی فصل آینده چه کسی است! و بدتر اینکه حتی تیم‌های پرطرفداری مثل پرسپولیس و استقلال هم دچار این وضعیت هستند. در فوتبال حتماً اصطلاح «مفت باز» را شنیده‌اید. در ابعاد مدیریتی، اغلب مدیران فوتبالی ایران «مفت باز» هستند، بی‌آنکه کوچکترین ناراحتی از عملکردشان داشته باشند.
در اکثریت باشگاه‌ها به هر چیزی فکر شده جز اینکه «چطور می‌شود با بازیکنان تأثیرگذار تیم تمدید قرارداد کرد؟» مدیریتی که به «فردا» فکر نمی‌کند و در تصمیم‌گیری مدیریتی‌اش به بدوی‌ترین شکل، فقط به «امروز» و این لحظه نگاه می‌کند، نتیجه‌اش می‌شود بازیکنی مثل روزبه چشمی با سابقه بازی در جام جهانی، در سن 25 سالگی و درست در روزهایی که اوج شکوفایی یک فوتبالیست است، بدون قرارداد و درحالی که یک ریال هم به باشگاه نمی‌رسد، به سادگی می‌تواند از استقلال جدا شود! این یک فاجعه مدیریتی تمام عیار است که در فوتبال عوام‌زده ایران، کسی به آن توجهی نمی‌کند.
روال مرسوم در همه دنیا این است که هر باشگاهی با مهره ارزشمندش پیش از اینکه قراردادش تمام شود، دوباره تمدید قرارداد می‌کند تا در صورت انتقال احتمالی، سهمی از این بازار داشته باشد ولی این اصل مهم، به ندرت در فوتبال ایران اجرا می‌شود؛ انگار که کاری لوکس و تشریفاتی باشد، کمتر در اولویت‌های باشگاه قرار می‌گیرد و به این سادگی است که اغلب باشگاه‌های ایرانی، چه موفق و چه ناموفق، در پایان هر فصل، چند مهره تأثیرگذار خود را به رایگان به تیم‌های دیگر هدیه می‌دهند!
اگر استقلال در این سال‌ها بارها دچار وضعیتی مشابه با ماجرای روزبه چشمی شده، در پرسپولیس هم وضعیت بهتر از این نیست و برانکو، مربی که سه قهرمانی متوالی برای پرسپولیس کسب کرده و این تیم را برای نخستین بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا برده، از همین امروز قراردادش تمام می‌شود و می‌تواند آزادانه هر تیم داخلی و خارجی دیگری را انتخاب کند.
البته در عرف فوتبالی، «فروش مربی» مثل فروش بازیکن مرسوم نیست ولی وقتی یک مربی در باشگاهی موفق می‌شود، تمام تلاش مدیران باشگاه بر این استوار می‌شود که پیش از موعد، قرارداد مربی خودشان را تمدید کنند؛ درست مثل همان کاری که مدیران لیورپول قصد دارند با یورگن کلوپ انجام دهند.
کلوپ با لیورپول تا سال 2022 قرارداد دارد، یعنی تا سه سال دیگر اما مدیران باشگاه قصد دارند قرارداد جدیدی با دستمزد بیشتر به کلوپ پیشنهاد کنند و او را برای مدتی طولانی‌تر در آنفیلد ماندگار کنند. علت هم ساده و روشن است؛ کلوپ یکی از معتبرترین برندهای مربیگری در فوتبال امروز است و در باشگاه «جا» افتاده. پس باید به هر قیمت ممکن، او را حفظ کرد اما در همین نزدیکی ما و در باشگاه پرسپولیس، کسی بوده به این فکر کند که اگر برانکو بخواهد باشگاه را ترک کند، انتخاب جانشین او چقدر پر مخاطره است؟
هواداران پرسپولیس خوب به خاطر دارند که پس از قهرمانی با افشین قطبی در لیگ، 9 سال طول کشید و 9 مربی، افشین پیروانی، وینگادا، کرانچار، علی دایی، حمید استیلی، دنیزلی، مانوئل ژوزه، یحیی گل‌محمدی و حمید درخشان آمدند و رفتند تا پرسپولیس دوباره قهرمانی لیگ برتر را جشن گرفت.
چه تضمینی وجود دارد مربی بعدی پرسپولیس، ولو اینکه بسیار صاحبنام‌تر باشد، می‌تواند موفقیت‌های سه فصل اخیر این تیم را تکرار کند؟ این پرسشی است که مدیران پرسپولیس فصل گذشته کمتر مجال فکر کردن درباره آن را داشته‌اند.
