آیا باید نگران پرسپولیس بود؟ (گزارش)
بعد از نخستین باخت این فصل پرسپولیس بسیاری دست به تحلیل بردهاند و درباره چرایی این شکست میگویند یا مینویسند. غالب تحلیلها نیز حول یک محور میگردد یا با این هشدار آغاز میشود که پرسپولیس بعد از برداشتن محدودیتها و حضور بازیکنان جدید، هماهنگی قبلیاش را از دست داده و این چالش تازهای است که میتواند در مسیر کسب سومین قهرمانی متوالی، برایش گران تمام شود.
به گزارش ایلنا، پیش از این برخی تحلیلهای موازی بر این مبنا استوار بود که پنجره بسته طی یک سال گذشته برای پرسپولیس نعمت بود و جدا از خالی بودن نیمکت، تیمی که درون میدان بازی میکرد آنقدر مهره خوب داشت که باصلابت و مقتدرانه بازی میکرد.
این گروه از منتقدان اعتقاد داشتند پرسپولیس در اوج محدودیت شرایط بهتری داشت چرا که نه برانکو برای چیدن ترکیب نهایی دچار سردرگمی میشد، نه نیمکتنشینان معترض و شناختهشدهای در این تیم بودند که به بهانه بازی نکردن تیمشان را بههم بریزند.
حالا همان گروه بعد از نخستین باخت فصل پرسپولیس که از قضا با برخورداری از تمام مهرههای جدید رقم خورد، میگویند پیشبینیشان درست از آب درآمده و تیم برانکو با نفرات جدید هماهنگی قبلی را ندارد. البته که با یک نود دقیقه نمیتوان چنین نظر قاطعی را پذیرفت اما باید دید پرسپولیس از این ماجرا چقدر نفع میبرد و احتمالا تا چه میزان متضرر خواهد شد.
واقعیت این است که داشتن دو بازیکن شاخص در هر پست میتواند برای هر تیمی یک امتیاز باشد و در عین حال خطر بالقوه به حساب بیاید. طبیعتا با در نظر گرفتن فرهنگ بازیکنان ایرانی نیمکتنشینی برای چند هفته متوالی شرایط روانی بازیکن را بههم میریزد و این مساله روی اصل کیفیت فنی بازیکن هم تاثیر منفی میگذارد که باید دید برانکو در این زمینه چگونه و چطور مهرههای قابل و صاحبنام نیمکتنشینش را توجیه و مدیریت خواهد کرد.
طبیعتا رسن، عالیشاه و بودیمیر بازیکنانی نیستند که مدتی طولانی روی نیمکت بنشینند و در ادامه راه با اضافه شدن انصاری و ماهینی شرایط روی نیمکت پیچیدهتر هم خواهد شد. هر چند جو پرسپولیس طی دو سه سال اخیر جوری نبوده که شاهد اعتراض نیمکتنشینها باشیم اما حرکات زیرپوستی نفرات معترض میتواند هر تیمی را بههم بریزد.
مساله ناهماهنگی بازیکنان جدید اما نکتهای حل شدنی است و بیشتر از اینکه نگرانکننده باشد، یک اتفاق مثبت به حساب میآید. مطمئنا کیفیت بازیکنانی مثل ترابی، رفیعی یا بودیمیر در سطحی است که به قدرت پرسپولیس اضافه خواهد کرد. ضمن اینکه اساسا بازیکنانی در این سطح خیلی زودتر از تصور ما در تیمی مثل پرسپولیس راه میافتند.
جدا از سروش که پیش از این تحت هدایت برانکو با بسیاری از این بازیکنان بازی کرده، کیفیت ترابی ملیپوش یا بودیمیری که از بهترین تیم کرواسی آمده در مجموع به قدرت پرسپولیس اضافه خواهد کرد. پس نگران هماهنگی آنها با سایر نفرات نباشید. از سوی دیگر دیدید که مهدی شیری خیلی زود با پرسپولیس هماهنگ شده و در سومین بازی پاس گل میدهد و شریفی، نادری و کریمی هم با توجه به پتانسیلشان راه درازی برای جا افتادن در ترکیب پرسپولیس ندارند. به شرطی که برای حضور موفق در پرسپولیس مشاورههای درستی بگیرند و شخصیت بیرون از زمینشان همسنگ با انتقالشان به این باشگاه بزرگ رشد کند.
در واقع همه چیز به برانکو و کادرش بستگی دارد. از نوع مدیریت نیمکت و بازی دادن به همه نفرات – که با توجه به تعدد و فشردگی بازیها استفاده از بیشتر بازیکنان ناگزیر است – تا ایجاد هماهنگی و چفت کردن نفرات جدید و قبلی با یکدیگر که بیانگر هنر مربیان و اینجا ایوانکوویچ خواهد بود و شاید با در نظر گرفتن اطمینانی که در کلام او بعد از باخت در اهواز دیده شد، میتوان به هنر برانکو برای حفظ تیم نونوار شدهاش در مسیر قهرمانی دل بست.
یقین داشته باشید شکست پرسپولیس در اهواز نگرانیهای جدی و مهمی در خصوص ناهماهنگیها و بههم خوردن هارمونی تیم ایجاد نخواهد کرد و از همین بازی پنجشنبه میتوانید ببینید تیم برانکو چقدر به کیفیت قبلیاش نزدیک شده یا حتی از آن پیشی میگیرد. هر چند مشمول زمان شدن این مساله میتواند منجر به از دست رفتن امتیاز و عقب افتادن در کورس قهرمانی شود.