بررسی عملکرد تیم ملی فوتبال در جام ملت‌های آسیا
با نفر به نفر ملی‌پوشان در امارات
با پایان کار تیم ملی در امارات می‌توان عملکرد ملی‌پوشان را بررسی کرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، تیم ملی فوتبال ایران روز گذشته با شکست 3 بر صفر مقابل ژاپن از دور رقابت‌های جام ملت‌های آسیا کنار رفت. ایران در 6 بازی که در جام ملت‌ها به میدان رفت 4 برد، یک تساوی و یک شکست را تجربه کرد و 21 بازیکن در ترکیب تیم ما به میدان رفتند که عملکرد آنها را یک به یک مورد بررسی قرار دادیم:
علیرضا بیرانوند
هرچند ثبت 5 کلین‌شیت پیاپی یک آمار فوق‌العاده برای خط دفاع و دروازه‌بان تیم ملی محسوب می‌شود ولی در نهایت خوردن 3 گل از ژاپن به نوعی روی همه آن آمارهای خوب را خدشه‌دار کرد. بیرانوند در این جام چندان تحت فشار قرار نگرفت ولی تا قبل از بازی نیمه نهایی هربار نیاز به درخشش او داشتیم از ماموریت خودش سربلند بیرون آمد. اوج کار او مهار پنالتی در بازی با عمان بود که به عقیده خیلی‌ها اگر گل می‌شد کار تیم ملی گره خورده بود.
رامین رضاییان
توانست خودش را در تفکرات کی‌روش یک خط جلوتر از وریا غفوری قرار دهد و در اکثر بازی‌ها در ترکیب اصلی بود. رضاییان همانطور که پیش از این نشان داده بود در کار هجومی موفق و در دفاع دچار نوسان است و طراحی موقعیت‌های ژاپن از این ناحیه به نوعی محور شکست تیم ما بود.
مرتضی پورعلی‌گنجی
همچنان رهبر خط دفاعی تیم ملی است و مطمئن‌ترین عملکرد در خط دفاعی را از او شاهد بودیم ولی بازهم در قیاس با جام جهانی عملکرد مناسبی از خودش به نمایش نگذاشت و متزلزل ظاهر شد. اشتباه او در دادن پنالتی در بازی با ژاپن به نوعی کار ایران را در این بازی تمام کرد.
مجید حسینی
حتی سایه‌ای از آن مدافع جوان و آماده تیم ملی در جام جهانی هم نبود و عملکرد متزلزل او باعث شد تغییرات زیادی در طول جام در خط دفاع داشته باشیم و در دیدارهای آخر هم جایش را به طور کامل به کنعانی‌زادگان داده بود.
کنعانی‌زادگان
حضورش در تیم ملی از ابتدا با انتقاداتی روبرو شد ولی عملکردش در طول جام انتظارات را تا حد زیادی برطرف کرد. اشتباه بزرگ کنعانی‌زادگان روی گل اول ژاپن رقم خورد و باعث شد شکست ایران در نیمه نهایی کلید بخورد.
میلاد محمدی
عملکرد خوبی در کارهای دفاعی داشت ولی مثل همیشه در کارهای هجومی نتوانست انتظارات را برآورده کند. او تقریباً خودش را به عنوان دفاع چپ در ترکیب اصلی ایران جا انداخته است و جانشین حاج‌صفی در این پست شده است.
وریا غفوری
فقط یک بازی برای ایران انجام داد و در آن کیفیت بالای خودش را نشان داد. غیبت او در سایر دیدارها در کنار عملکرد بعضاً پرانتقاد رامین رضاییان خصوصاً در بازی با ژاپن علامت سوال مقابل غیبت او در ترکیب اصلی را پررنگ‌تر کرد و خیلی‌ها عقیده دارند اگر در زمین بود نتیجه دیگری رقم می‌خورد.
احسان حاج صفی
آنطور که باید و شاید عملکرد خوبی نداشت و نتوانست انتظارات را برآورده کند. حاج‌صفی هم در پست دفاع چپ برای ایران به میدان رفت و هم هافبک میانی و در هر دو پست عملکرد متوسطی داشت و در برخی دقایق خوب بود و در برخی دقایق دیگر ضعیف.
امید ابراهیمی
یکی از بهترین‌های ایران در امارات بود و با عملکرد خوب و کم نقص و کم نوسان خود میانه میدان را برای کی‌روش بیمه کرد و در کنار بیرانوند تنها بازیکنی بود که در تمام بازی ها و در تمام دقایق در زمین حاضر بود و جایگزینی برایش وجود نداشت. او حتی در بازی با ژاپن هم عملکرد خوبی داشت.
اشکان دژاگه
بهترین بازیکن ایران در تونمنت بدون شک اشکان دژاگه بود. بازی‌های خوب و کم اشتباه، توپ پخش کنی مناسب و عملکرد خوب به عنوان یک کاپیتان و رهبر درون زمین او را نقطه قوتی در خط هافبک تیم ملی قرار داده بود و به نظر می‌رسد هنوز تیم ما به حضور او نیاز دارد.
وحید امیری
بازی او خیلی خشن و عصبی بود و مشخص بود تمرکز کافی برای حضور در زمین را ندارد و عملکرد ضعیفش در بازی با ژاپن جای خالی طارمی را بیشتر مشخص کرد. امیری هم مثل حسینی نشان داد حضور در لیگ ترکیه برای او ثمره‌ای نداشته است.
سامان قدوس
هر موقع بازی کرد کیفیت خود را نشان داد و سطح بالای فوتبال او همیشه به کمک کی‌روش و تیمش آمده است ولی به اندازه کافی به او بازی نرسید و بیشتر یک گزینه تعویضی در ترکیب تیم کی‌روش بود. قدوس احتمالا در آینده مهره مهمی برای ایران خواهد بود.
ترابی
با وجود عملکرد خوب در دیدارهای تدارکاتی و برخلاف انتظارها به او بازی نرسید و تنها دقایقی برای تیم ملی به میدان رفت که فرصت کافی برای نشان دادن توانایی‌هایش نداشت. ترابی مهره آینده‌داری است و می‌تواند در ادامه راه کمک حال تیم ملی باشد.
مهدی طارمی
هرچند مثل همیشه آماج انتقادات زیادی بود و به خاطر از دست دادن فرصت‌های زیاد مورد حمله قرار گرفت ولی بهترین آمار را از خودش به جا گذاشت و غیبتش در بازی با ژاپن نشان داد چه مهره ارزشمندی برای تیم ملی بود و سرعتش در انتقال توپ به خط حمله کمک بزرگی به سبک بازی کی‌روش بود.
سردار آزمون
ستاره ایران در رقابت‌ها و امید اول رسیدن به دروازه حریف. گل‌های خوبی برای ما زد و فرصت‌های خوبی هم از دست داد که نمونه‌اش در بازی با ژاپن بود که اگر به ثمر می‌نشست شاید سرنوشت دیگری برای دو تیم رقم خورده بود و در حال حاضر مشغول آماده‌سازی برای فینال بودیم.
علیرضا جهانبخش
انتظارها از او به شدت بالاست و هرگز نتوانست عملکردی مطابق آنچه از او انتظار می‌رود داشته باشد ولی رفته رفته بهتر شد و یک مهره کلیدی در خط حمله ما بود. مصدومیت بد موقع او در آستانه شروع جام هم روی عملکردش تاثیر گذاشت.
کریم انصاری‌فرد
هر موقع در زمین بود عملکرد مفید و مثبتی برای تیم ملی داشت ولی کی‌روش زیاد او را به بازی نگرفت و یکی از نفراتی بود که می‌توانست
مسعود شجاعی
به جز حضور ثابتش در نشست‌های خبری در کنار کی‌روش فقط چند دقیقه در دیدار با عمان وارد زمین شد که معیار خوبی برای سنجش عملکرد او محسوب نمی‌شود. کاپیتان تیم ملی می‌توانست بیشتر بازی کند و تجربه‌اش به کار ملی‌پوشان می‌آمد
احمد نوراللهی
فقط برای دقایقی مقابل ویتنام فرصت بازی پیدا کرد و با وجود عملکرد خوب به عنوان یک هافبک دفاعی، یک فرصت مسلم گلزنی از دست داد که شاید می‌توانست فرصت بیشتری در اختیار او در دیدارهای بعدی قرار دهد.
منتظری
حضور یک نیمه‌ای در بازی مقابل یمن به جای مجید حسینی با عملکرد خوب از سوی او همراه بود و تجربه بالایش به کمک خط دفاع آمد ولی کی‌روش در اقدامی عجیب دیگر به او فرصت بازی نداد.
روزبه چشمی
در دقایق حضورش در زمین عملکرد مناسبی داشت و در کارهای دفاعی موفق بود ولی او هم چندان فرصت بازی پیدا نکرد.
