وقت پایین آوردن این پرچم است!

به گزارش ایلنا، تیم ملی فوتبال ایران بعد از پیروزی مقتدرانه و بی چون و چرا مقابل چین باید امروز به مصاف پرافتخارترین تیم جام ملت‌ها برود. ژاپنی‌ها اگرچه از ابتدای مسابقات تاکنون  آن اقتدار و صلابت لازم را به نمایش نگذاشته‌اند اما هرگز نمی‌توان آنها را حریفی از پیش باخته و ضعیف قلمداد کرد.

چشم بادامی‌های سرزمین آقتاب تابان در پنج مسابقه قبلی‌شان به بردهایی اقتصادی و با حداقل فاصله دست یافته‌اند. آنها مقابل ترکمنستان دو گل دریافت کرده و عمان را با اشتباهات فاحش داور مالزیایی شکست دادند. در مصاف با ازبکستان نیز از شکست پیروزی ساخته و در مرحله یک هشتم عربستان را در حالی حذف کردند که حریف بازی به مراتب مالکانه‌تر و بهتری ارائه داد. برتری مقابل ویتنام نیز به مدد کمک  داور ویدیویی حاصل شد تا مهیای ملاقات با  شاگردان کی‌روش در مرحله ماقبل فینال شوند.

در مقابل، تیم ما دلچسب‌ترین نمایش را تا اینجای کار داشته و تحسین دوست و دشمن را برانگیخته است. یوزهای پارسی از همان بازی اول با یمن تا پیروزی سه بر صفر برابر چین آنچنان نشان داده‌اند که هیچ سدی برابرشان یارای مقاومت نداشته و نخواهد داشت. اما این آغاز و تداوم شکوهمند، پایان کار برای سرمربی و بازیکنان ما نیست. آنها حریفی را پیش‌رو دارند که درمیان حسرت 40 ساله فوتبال‌دوستان ایرانی برای عدم راهیابی به فینال جام ملت‌های آسیا چهار بار قهرمان همین جام شده است. رقیبی به شدت توانمند و قابل احترام که در همین جام جهانی روسیه تا آخرین لحظات  بلژیک مدعی را با کابوس شکست و حذف از جام آزار داد.

اما آنچه این مسابقه را برای تیم، کادر فنی و مردم ما پر اهمیت‌تر میکند بیشتر از آن‌که به حریف و قدرت و سابقه‌اش مرتبط باشد به مسائل دیگری از جمله حواشی چند ماه اخیر باز می‌گردد. دعوای دنباله‌دار کی‌روش و دستیارانش با سایر فوتبالی‌های داخلی همچون علی کریمی ، برانکو ، پرسپولیس ، بعضی مدیران فدراسیون‌، وزارت ورزش و برخی رسانه‌های منتقد و در مجموع بخش عمده‌ای از اشخاص حقیقی و حقوقی ورزشی، طی روزها و ماه‌های اخیر به‌ قدری بالا گرفته است که به سادگی نمی‌توان دم بیرون‌زده‌اش را کتمان کرده و وضعیت را آرام جلوه داد. اگرچه ظاهرا قلب همه برای تیم ملی و سربلندی فوتبال ایران می‌تپد اما شکست پرسپولیس از کاشیما آنتلرز و حواشی بوجود آمده از خبر جعلی مشت‌های گره کرده یکی از اعضای کادر فنی تیم ملی نشان داد شکاف میان چشم آبی‌های فوتبال ایران عمیق‌تر از آن است که بشود با دخیل کردن مسائل ملی حل و فصل‌شان  کرد. یادمان هم نرفته است که درست در میانه جام ملت‌ها و در حالی که تیم‌ملی بیش از هر زمان دیگری نیازمند آرامش و حمایت بوده و هست برخی دلواپسان که برای ناکامی شاگردان کی‌روش لحظه شماری می‌کنند با تحریف مصاحبه وی شدیدترین حملات را متوجه او کردند! اشک‌های جواد خیابانی در پخش زنده شبکه ورزش را مگر می‌توان فراموش کرد؟ حرف‌های میثاقی در شبکه سه و مصاحبه‌های رئیس فدراسیون و رئیس کمیته ملی المپیک و... علیه سرمربی تیم ملی را! این‌ها مشتی نمونه از خروارها تلاش برای به بار ننشستن درخت هشت ساله کی‌روش در فوتبال ایران هستند.

این تیمی که در امارات برای شاد کردن دل ملت گرفتار در مشکلات و گرانی و تورم می‌جنگد تیم ایران است اما پر بیراه نیست اگر برخی مسئولین را ناخرسند از پیروزی‌های تیم ملی بدانیم. وقتی رسانه ملی و آنتن زنده را در اختیار افرادی قرار می‌دهند که شمشیر را برای شخص سرمربی  از رو بسته‌اند و با حربه تحریف بدنبال تخریب وی هستند چگونه می‌توان  اشک‌شان  برای موفقیت تیم ملی را باور کرد؟ آقای وزیر ورزش کجاست ؟ آیا قهرمانی تیم ملی در جام ملت‌ها کم اهمیت تر از فینال باشگاه‌های آسیاست؟ چرا در برابر موفقیت‌های تیم ملی سکوت اختیار کرده‌اند؟ چرا همیشه به جای آنکه کنار تیم ملی و سرمربی‌اش باشند مقابلش بوده‌اند؟ مفهوم برافراشته شدن پرچم  ژاپن  در ورزشگاه‌های ما چیست؟ به جز این است که از تبعیض رنجیده خاطرند؟

فوتبال ایران در طول چند ماه گذشته برای دومین بار به ژاپن رسیده است. تقابل اول اگر باعث به اهتزاز در آمدن پرچم سفید و قرمز آنها در استادیوم‌های ما شد اما این بار کمترین تو‌قع از تیم ملی برچیدن بساط این پرچم از آسمان فوتبال ایران است. بازی با ژاپن شاید برای ما که عاشقانه موفقیت تیم ملی را آرزو می‌کنیم یک مسابقه مهم باشد که یک روی سکه آن برنده و آن سوی دیگرش بازنده قرار دارند اما برای مرد ستیزه جو و مبارز پرتقالی هرگز حکم یک بازی معمولی را نخواهد داشت. او خود را برای یک جنگ تمام عیار آماده کرده است، جنگی که پایانش  یا برنده است و یا خواهد مرد. برد برابر سامورایی@ها که چند ماه پیش در همین ورزشگاه آزادی کام فوتبال ما را تلخ کرده‌اند بهترین پاسخ برای منتقدین بزرگ و کوچک تیم ملی خواهد بود.

سید مهدی فاطمی