نیکو کرانچار: فوتبال ایران اعتبار وِیژه‌ای در جهان دارد/ کرانچار عاشق فوتبال هجومی است
نیکو این روزها به بهانه دیدار پدر راهی قطر شده و در کنار تیم ملی امید ایران حضور دارد، با گذشت یک دهه از روزهایی که در تیم ملی کشورش شاگرد پدر بود.
به گزارش ایلنا، نیکو کرانچار این روزها به بهانه دیدار پدر راهی قطر شده و در کنار تیم ملی امید ایران حضور دارد، با گذشت یک دهه از روزهایی که در تیم ملی کشورش شاگرد پدر بود.
هنوز فاصله زیادی از دوران بازیگری نگرفته و در حالی که رفته رفته برای آغاز عصر مربیگری آماده می‌شود معتقد است که آینده او در پی یک تصمیم سرنوشت ساز رقم خواهد خورد.
ستاره پیشین باشگاه تاتنهام در اردوی قطر کنار بازیکنان جوان تیم ملی امید ایران حضور یافته، حضور روحیه بخشی که انگیزه‌های متفاوتی به اعضای تیم می‌دهد. با این وجود شاید مسیر آینده یکی از مربیان احتمالی فوتبال کرواسی در همین تجربه کوتاه رقم بخورد، جایی که قرار است کرانچار کوچک به مهم‌ترین مساله سرنوشت ساز زندگی ورزشی خودش پاسخ بدهد؛ مربی بودن یا نبودن ، مساله این است!
در ادامه مصحبه با نیکو کرانچار را می‌خوانید:
* می‌دانیم که بازیکن بزرگی بودی و در باشگاههای معتبر فوتبال اروپا حضور داشتی ، نیکو کرانچار مسیر فوتبالی خودش را از چه نقطه‌ای آغاز کرد؟
- من کار خودم را به صورت حرفه‌ای از دینامو زاگرب شروع کردم. بعد از آن به هایدوک رفتم و سپس از فوتبال کرواسی راهی لیگ جزیره شدم. ابتدا برای پورتموث بازی کردم که موفق شدیم قهرمان جام حذفی انگلستان شویم و این اتفاق بسیار مهمی بود. بعد از آن به تاتنهام پیوستم و ۳ فصل فوق العاده را در آنجا سپری کردم. سپس به دینامو کیف رفتم بعد از آن هم در کوئینزپارک و گلاسکو بازی کردم.
* تو بازیکن تاثیرگذاری برای تیم ملی کرواسی بودی، شاید می‌توانستی برای باشگاههای بزرگ‌تری هم بازی کنی، این‌طور نیست؟
- همه بازیکنانی که فوتبال را از کودکی آغاز می کنند رویاهای بزرگی دارند. حتما دوست داشتم در بهترین باشگاههای جهان بازی کنم اما فکر می کنم در این سال ها هم تجربه خوبی داشتم و در تیم های مطرحی مثل تاتنهام بازی کردم. شاید همیشه می‌توان افسوس خورد و گفت از این بهتر هم ممکن بود ولی من راضی هستم و باید بگویم تا همین‌جا مسیر خوبی را پشت سر گذاشتم.
* اگر بخواهیم به گذشته بازگردیم حسرت بازی در کدام تیم برایت وجود دارد؟
- حسرتی برای من وجود ندارد ولی چون بارسلونا را دوست دارم شاید بتوانم بگویم آرزو داشتم روزی پیراهن بارسا را بپوشم همین‌طور رم در ایتالیا که دیگر تیم محبوب من است. می توانست اتفاق هیجان انگیزی باشد.
* و حسرت کدام افتخار یا کدام جام ملی یا باشگاهی؟
- وقتی تازه فوتبال را شروع کرده‌اید همه جام‌ها را می‌خواهید ، دوست دارید به سقف تمامی رویاها برسید. طبیعتا برای من هم این شرایط وجود داشت. با این وجود قهرمانی جام حذفی انگلستان را در کارنامه دارم که اتفاق مهمی است. نمی شود مثل خیالات دوره نوجوانی همه جام های معتبر را فتح کنید. من از همه سوابق خودم راضی و خوشحال هستم و امروز حسرت هیچ چیزی را ندارم.
* کرانچار پدر در پیشرفت فوتبالی نیکو تا چه حد تاثیر داشت؟
- شاید بتوانم بگویم در ورود من به فوتبال هیچ تاثیری نداشت. کاملا آزاد بودم و خودم این مسیر را انتخاب کردم، هیچ وقت برای کاری ما را مجبور نمی‌کرد و البته خود من عاشق فوتبال بودم. با این وجود مشورت‌های پدر و کمک‌هایش خیلی مهم بود. در کنار او چیزهای زیادی آموختم و فرصت‌های فوق‌العاده‌ای داشتم. در تمرینات حاضر می‌شدم و بازیکنان بزرگ را از نزدیک می دیدم. آنها الگوهای من بودند و طبیعتا همه اینها مهم بود.
* در چه تیمی برای اولین بار شاگرد پدر شدی؟
- تیم ملی کرواسی نخستین تجربه کاری مشترک ما بود. در سال ۲۰۰۶ و جام جهانی او سرمربی تیم ما بود. البته قبل از انتخاب پدر در زمان باریچ هم دعوت شده بودم اما به دلیل مصدومیت بازی نکردم. این اولین بار بود که در یک مسابقه رسمی پدرم سرمربی من بود.
* بین تو و سایر اعضای تیم تفاوتی قائل بود؟
- حتما همین‌طور بود ، همیشه بیش‌تر از همه سر من داد می‌زد و سختگیری می‌کرد.
* نخستین شناخت تو از فوتبال ایران به چه زمانی بازمی‌گردد؟
- تقریبا در همان مقطع بود از طریق بازیکنان ایرانی شاغل در اروپا خصوصا بوندسلیگا با فوتبال ایران آشنا شدم. علی دایی ، مهدوی کیا و علی کریمی. اینها بازیکنان بزرگی بودند که در کرواسی شناخته می‌شدند. بازی‌های‌شان را به یاد دارم و این که در تیم های بزرگی حضور داشتند. همچنین تیم ملی و باشگاههای ما بارها در بازی های‌دوستانه مقابل ایران قرار گرفتند. خود من هم زمانی مقابل تیم امید ایران در یک بازی دوستانه بازی کردم. بلاژویچ سرمربی تیم ملی ایران بود، همچنین شاهد حضور ایران در جام جهانی بودیم. این تیم همیشه از نظر قدرت بدنی و همین‌طور حرکت در زمینه مسابقه قدرتمند بود. حالا باید بپذیریم که فوتبال ایران آبرو و اعتبار ویژه‌ای در جهان به دست آورده و یکی از قدرت‌های فوتبال آسیا محسوب می شود.
* با وجود این شناخت از توافق پدر برای حضور در فوتبال ایران خوشحال بودی؟
- طبیعتا با توجه به شناختی که داشتم می‌دانستم ایران یکی از قدرت‌ها و کشورهای تاثیرگذار در فوتبال آسیا است. مربیان کروات زیادی در این سال‌ها به ایران آمدند. حضوری که با ایویچ آغاز شد. البته آنها اعتبار و اعتماد زیادی از جانب مردم و مسوولیت فوتبال ایران کسب کردند. پدر من در این سال‌ها علاقه خاصی به ایران و مردمش پیدا کرده، باید بگویم او عاشق ایرانی‌هاست و البته همین‌طور عاشق فوتبال.
* کرانچار پدر را در جایگاه یک مربی چطور توصیف می‌کنی؟
- یک مربی با دیسیپلین که تصورات و باورهای خاص خودش را دارد. عاشق فوتبال هجومی است و همیشه دوست دارد تیم‌هایش بازی رو به جلویی را ارائه بدهند.برای بازیکنانش اهمیت و احترام ویژه ای برخوردار است و با تمام وجود از آنها دفاع می‌کند. کاریزمای بزرگی دارد همچنین همیشه از همکاران و اعضای تیمش احترام زیادی دریافت می کند چرا که می تواند آدم های اطراف خودش را به خوبی جذب کند.
* کرواسی همیشه یکی از کشورهای فعال در حوزه تربیت مربی بوده ، دلیل این ویژگی را چه می دانی؟
- ما همیشه در طول تاریخ نسل‌های مختلفی در این حوزه داشته‌ایم که عملکرد خاص خودشان را داشته اند و به عقیده من در عرصه مربیگری از زمان خودشان جلوتر بودند. یکی از عوامل مهم آکادمی آموزش مربیگری کرواسی است که در آنجا با همراهی و همدلی در خصوص آخرین یافته‌های فوتبال صحبت می‌شود. همه مربیان برای پیشرفت به هم کمک می کنند. این مسئله بسیار مهمی است. هر مربی تلاش می کند که دیدگاه و دانش خودش را منتقل کند که اینها به توسعه علمی فوتبال کمک می کند.
در کرواسی به استعدادها توجه خوبی صورت می‌گیرد و آنها می توانند به خوبی در زمینه ای که استعداد دارند پیشرفت کنند.
* به نظر تو چه کسی بهترین مربی تاریخ فوتبال کرواسی است؟
- قطعا دالیچ. البته من هیج وقت با او کار نکرده‌ام اما او ما را به نایب قهرمانی جهان رساند و این مساله بسیار مهمی است. می‌دانید چنین اتفاقی برای کشور کوچکی مثل کرواسی چه اهمیتی دارد؟ البته بلاژویچ هم کار بزرگ کرد. مردی که در اولین حضور ما را به مقام سوم جام رساند. به عقیده من نام این دو مربی هرگز فراموش نمی شود.
* گفته می‌شود که کم کم وارد عرصه مربیگری می شوی؟
- در واقع هنوز قدم اول را هم بر نداشته ام. به تازگی یک کلاس را سپری کردم اما باید به دنبال مدرک حرفه ای مربیگری باشم. هرچند واقعیت این است که هنوز تصمیم قطعی نگرفته ام. نمی دانم چه می شود اما در حال حاضر کمی خسته هستم و در واقع اشباع شدم. بیش از ۳۰ سال در فوتبال بودم و حالا به مقداری استراحت نیاز دارم. این کاملا طبیعی است. شاید به این شکل بتوانم تصمیم درستی بگیرم. بعد از آن باید به فکر مطالعه و گذراندن دوره های بعدی مربیگری باشم اما مسئله مهم همین است که هنوز نتوانسته ام تصمیم بگیرم. به زمان بیشتری نیاز دارم تا در این خصوص فکر کنم. من عاشق فوتبال هستم اما به نوعی با گذشت این سال ها شاید فوتبال زده شده باشم.
* و حضور در تمرینات تیم ملی امید ایران؟
- خوب پدرم اینجاست و خیلی خوشحالم که کنار او هستم. طبیعتا موفقیت او برایم خیلی مهم است و امیدوارم به تمام اهداف خودشان برسند. برای من هم این چند روز تجربه مهم و جالبی است. تیم امید ایران هم واقعا تیم با استعدادی است که می تواند آینده درخشانی داشته باشد. البته طبیعتا هر تیمی نقاط ضعفی هم دارد. بهترین تیم های جهان هم نقاط ضعفی دارند اما این تیم بازیکنان خوبی در اختیار دارد که می توانند آینده درخشانی در پیش داشته باشند. مهم این است که نقاط ضعف به موقع شناسایی و رفع شوند. مسئله مهم این است که در مسابقات رسمی سطح اشتباهات را به پایین ترین میزان برسانید. امیدوارم پدر، همکاران و شاگردانش در تمامی مسابقات خصوصا مرحله مقدماتی المپیک موفق باشند.
* و حرف آخر در خصوص جام ملت‌های آسیا همچنین حضور ایران در این رقابت‌ها.
- بازی‌های زیادی را تماشا نکردم اما ایران را تیم قدرتمندی دیدم که قطعا می‌تواند مدعی باشد. البته برای قضاوت درست لازم است بازی های بیشتری را تماشا کنم اما فکر می‌کنم ایران یکی از مدعیان اصلی است و می‌تواند کارهای بزرگی در این تورنمنت انجام دهد. برای تیم ملی ایران در این مسابقات آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم بتواند مردم فوتبال دوست ایران را خوشحال و راضی کند.
