کارلوس کی‌روش و مسیر تاریخ سازی در فوتبال ایران

به گزارش ایلنا، اسامی را که برانداز می‌کنیم انبوهی بازیکن باتجربه در آن می‌بینیم که با بازی‌های ملی پرتعداد رهسپار جام ملت‌های آسیا شده‌اند. این برای تیم ملی یک ویژگی بزرگ محسوب می‌شود که در دوره قبل نیز وجود نداشت. گرچه تیم ملی یکی از ستون‌هایش را از دست داده اما باید طور دیگری به باقی‌مانده‌ها نگریست. سردار آزمون چهار سال پیش که در جام ملت‌های آسیا همچون نهالی سر از خاک بیرون آورد، حالا به درختی تنومند بدل شده است. او یقینا می‌تواند در این تورنمنت بهتر از چهار سال پیش خود باشد؛ با گلزنی‌های پی‌درپی، با نمایشی متفاوت.

سامان قدوس نیز یکی از امیدهای بزرگ تیم ملی است. بازیکنی که در جام جهانی چندان به کار گرفته نشد و حالا همه را منتظر درخشش خود گذاشته است. سامان برای بازی در پست پشت مهاجم یکی از بهترین گزینه‌ها است. نقطه‌ای که برای او فضایی ایده‌آل را برای گلزنی پدیده می‌آورد. بخصوص شوت‌های از راه دور که سامان نشان داده هنرش را دارد.

نمی‌شود درباره گلزن‌های احتمالی تیم ملی حرف زد و نامی از مهدی طارمی نیاورد. طارمی همان است که بود. بازیکنی پرتلاطم که گاه فرصت‌هایی طلایی را هم از کف می‌دهد. مهدی اما با همین عیار هم عصای دست کارلوس کی‌روش است. روی گلزنی او نیز حساب می‌کنیم.

حتی روی آقای گلی‌اش. طارمی ظرفیت‌هایش را دارد. علیرضا جهانبخش نیز بی‌هیچ ارفاقی یکی دیگر از امیدهای قطعی تیم ملی است. او را احتمالا در گوش راست خواهیم دید. پست ایده‌آلی است. جهانبخش می‌تواند در این نقطه به رفت و آمد‌هایش در قلب دفاع حریفان ادامه دهد و یکی از مردانی باشد که هر لحظه بوی گلزنی در جام ملت‌ها را به مشام برساند. شاید زوج او با مدافع راست تیم ملی (یکی از میان وریا یا رامین) خاطرات خوش جام ملت‌های 2004 را در ذهن تداعی کند؛ زوج کعبی- مهدوی‌کیا را می‌گویم.

درخشش برای بازیکنی که لیگ هلند و انگلیس را دیده و جام جهانی را تجربه کرده، آیا کار شاقی است؟ نام جهانبخش برای‌مان انبوهی از انتظارات را پدیده می‌‌آورد.

به پست‌های دیگر هم که خیره شویم، به مردان مورد نظر کی‌روش برای خط میانی و خط دفاع، باز هم عناصر باتجربه کم نمی‌بینیم. اشکان دژاگه و مسعود شجاعی شاید در ترکیب اصلی تیم ملی بازی نکنند اما تجربه آنها نیز در بازی‌های بزرگ عمیقا به کار تیم ملی می‌آید. در کنار این دو عنصر باتجربه وحید امیری هم حضور دارد. بازیکنی که در جام جهانی چشم‌ها را به سوی خود خیره کرد. لحظه‌ای تردید نداریم که امیری در جام ملت‌ها همانی است که در جام جهانی بود. او ویترین‌ها را خوب می‌شناسد.

کما اینکه در جام جهانی به خوبی فهمید که درخشش تا چه اندازه در سرنوشت فوتبالی‌اش موثر است و حالا نیز جام ملت‌ها می‌تواند سکوی پرتاب دوباره او باشد. شاید از فوتبال ترکیه به قلب اروپا.

بعد از پایان جام جهانی کارلوس کی‌روش از قهرمانی در جام ملت‌های آسیا حرف زد. بگذریم از اینکه او در هفته‌های گذشته ناله‌هایی سر داده اما حرف‌هایش را جدی نمی‌گیریم. آخرین پیام آقای سرمربی برای ما همان است که بود؛ قهرمانی در جام ملت‌های آسیا. کی‌روش آوازه تیمش و آوازه خودش را به خوبی می‌داند. او از بازیکنانی بهره می‌گیرد که جزو نوابغ فوتبال آسیا محسوب می‌شوند. چهره‌هایی که در جام جهانی یقه اسپانیا را می‌گیرند، مراکش را می‌برند و با پرتغال مساوی می‌کنند حتما مردانی هستند که بتوان روی قهرمانی‌شان در آسیا حساب کرد؛ از خط حمله تا خط دفاعی که نیاز نیست در وصف مردانش چیزی بگوییم.

و ما از کی‌روش چیزی جز این نمی‌خواهیم؛ قهرمانی در آسیا. بازگشت به دستاوردی که سال‌ها پیش در آسیا تجربه‌اش کردیم؛ گرچه شاید برای تیمی که 5 بار حضور در جام جهانی را تجربه کرده، رسیدن به قهرمانی جام ملت‌های آسیا هم چندان کار بزرگی تلقی نشود اما ما دل‌مان برای قهرمانی در جام ملت‌های آسیا تنگ شده است؛ ما دهه شصتی‌ها، ما دهه هفتادی‌ها و ما دهه هشتادی‌ها که هیچ خاطره‌ای از قهرمانی در جام ملت‌های آسیا در گوشه ذهن‌مان نیست. خاطره‌مان را بساز آقای سرمربی.