بازگشت والیبال از بلغارستان و رقابت‌های جهانی با دست خالی (گزارش ویژه)
کار والیبال در رقابت‌های قهرمانی جهان با چهار برد و چهار باخت و عنوان سیزدهمی به پایان رسید. نتیجه‌ای که باب میل هیچ کدام از هواداران و اهالی این رشته نیست و همه انتظار بیشتری از تیم کولاکوویچ داشتند.
به گزارش ایلنا، کار والیبال در رقابت‌های قهرمانی جهان با چهار برد و چهار باخت و عنوان سیزدهمی به پایان رسید. نتیجه‌ای که باب میل هیچ کدام از هواداران و اهالی این رشته نیست و همه انتظار بیشتری از تیم کولاکوویچ داشتند. با این حال تیم ایران که در دوره گذشته در لهستان به عنوان ششمی رسیده بود، این بار نتوانست به جمع این تیم‌ها اضافه شود و در نهایت با رده‌‌بندی که فدراسیون جهانی انجام می‌دهد، با سه تیم دیگر به‌عنوان مشترک سیزدهمی رسید.
شاگردان کولاکوویچ پیش از رقابت‌های قهرمانی جهان، رقابت‌های سطح پایین بازی‌های آسیایی را در حضور تیم دوم چین و ژاپن سپری کردند و پس از آن هم با سه شکست در تورنمنت چهار جانبه اسلوونی راهی بلغارستان شدند. با این حال بر خلاف اغلب مواقع تیم ایران آغاز خوبی در رقابت‌های جهانی داشت و با توجه به قرعه نسبتا خوبی که داشت، با چهار پیروزی برابر پورتوریکو، بلغارستان، فنلاند و کوبا و البته شکست از لهستان، به‌عنوان تیم دوم گروه خود راهی مرحله دوم شد. با آن شرایط خیلی‌ها امیدوار بودند که تیم ایران با توجه به شرایط بسیار خوبی که از لحاظ قرعه نصیبش شده بود، بتواند با کسب دو پیروزی، به‌عنوان بهترین تیم دوم راهی مرحله سوم شود. اتفاقی که نیفتاد و ایران در مرحله دوم به سادگی به بلغارستانی که شکستش داده بود باخت و زورش به کانادا هم نرسید. یکشنبه شب تیم دوم آمریکا هم به سادگی ایران را شکست داد تا آن چیزی که والیبال‌دوستان از این رقابت‌ها در خاطرشان ثبت شد، همین سه باخت تلخ و پشت سر هم باشد.
انتظار از تیم ایران چه بود؟
1- قدرت عجیب و شرایط بسیار خوب قدرت‌های والیبال دنیا در این رقابت‌ها و آمادگی بسیار خوبشان نکته‌ای است که نمی‌شود به سادگی از کنارشان گذشت. تیم‌هایی نظیر آمریکا، صربستان، ایتالیا و حتی روسیه که شرایط بسیار خوبی دارند و در کنار آنها برزیل و لهستان هم جزو بهترین تیم‌ها هستند. بررسی منطقی شاید نتواند تیم ایران را بجای یکی از این شش تیم در بین بهترین‌ها قرار دهد اما تیم‌هایی نظیر روسیه و لهستان و حتی برزیل اینطور نشان دادند که شکست‌ناپذیر نیستند و می‌شود شکستشان داد.
2- فرض را بر این بگیریم که قدرت تیم ایران در حدی نبود که بتواند به جمع شش تیم برتر برسد. آیا نمی‌توانست در گروه خودش دوم و حتی سوم شود؟ سه باخت پشت سر هم در مرحله دوم را با هیچ منطقی نمی‌توان توجیه کرد.
3- نکته دیگر در انتظاری که از تیم ایران وجود داشت، قرعه شاگردان کولاکوویچ در هر دو مرحله اول و دوم بود. قرعه‌ای که به لطف همگروه بودن با بلغارستان نصیب‌مان شد اما نتوانستیم از آن استفاده کنیم. تیم ایران در مرحله اول در گروهی قرار داشت که تا حدودی شبیه به گروه ایتالیا بود و البته بسیار خوب و ساده. در مرحله دوم اما بدون شک بهترین گروه را در اختیار داشت و به راحتی می‌توانست در شرایطی نابرابر با تیم‌های دیگر، با دو برد برابر تیم‌های بلغارستان و کانادا راهی مرحله نهایی شود. اتفاقی که نیفتاد و کولاکوویچ نتوانست از تیمی که در اختیار داشت به خوبی استفاده و آن را مدیریت کند.
آورده رقابت‌ها چه بود؟
قبل از اینکه به این سوال پاسخ دهیم، بهتر است ببینیم در حالت کلی از رقابت‌هایی که چهار سال یکبار انجام می‌شود، چه انتظاری می‌شود داشت؟ آیا جز این است که تمام کشورها در رقابت‌های جهانی و المپیک تنها به دنبال نتیجه هستند؟ آیا ما باید هدف دیگری می‌داشتیم و داشتیم؟
اگر مبنا نتیجه باشد به طور قطع با دستی خالی‌تر از همیشه از رقابت‌های جهانی بازگشتیم. نتیجه‌ای که به دست آمده به هیچ‌وجه قابل قبول و بر طبق انتظارات نیست.
جوان‌گرایی نتیجه حضور در قهرمانی جهان؟
سرمربی تیم ملی اما گویا نظر دیگری دارد و فکر می‌کند از رقابت‌های به این مهمی می‌شود انتظار نتایج دیگری داشت. او در مصاحبه‌اش به ورود جوان‌ها به ترکیب تیم ملی اشاره می‌کند و آن را اتفاق بزرگی می‌داند که خیلی‌ها فکرش را هم نمی‌کرده‌اند.
ارزشمندی این کار و جسارت کولا بر کسی پوشیده نیست اما دیگر به درد شوآف کردن در چنین موقعی نمی‌خورد. شاید پس از لیگ ملت‌ها وقت خوبی برای چنین کاری بود اما حالا نه! حالا باید پاسخ داد چرا در کنار زمین می‌ایستاد و کوچ‌گونه به بازیکنان زل می‌زد تا آنتیگا و دیگران بازی را برای تیم‌شان در بیاورند.
حالا هم که آقای مربی به کشورش می‌رود تا آب‌ها از آسیاب بیفتد و البته مزه دهان فدراسیون را برای ادامه همکاری بچشد. همکاری که در این دو سال حاصل چندانی برای والیبال ایران نداشته و تنها کولاکوویچ را در سطح اول والیبال دنیا نگه داشته است.
گزارش: محسن آجرلو
