وقتی مدیر سابق استقلال فقط بیانیه مینویسد
رسم قابل تحملی نیست که برخی مدیران و مسوولان باشگاه استقلال هرگاه که از کار برکنار میشوند بدون پاسخگویی به ابهامها باشگاه را ترک میکنند.
به گزارش ایلنا، گرچه افتخاری به قول خودش لطف کرده و به برخی ابهامها پاسخ داده اما سوالهای فراوانی از مدیرعامل سابق باشگاه استقلال بود که او ترجیح داد با انتشار همین بیانیه یا به قول خودش اطلاعیه ماجرا را فیصله دهد.
حقیقت این است که افتخاری به اندازه اشتباههای مدیریتی که در باشگاه استقلال مرتکب شده مورد سوال قرار نگرفته است. او در تمام دورانی که مدیریت باشگاه استقلال را برعهده داشت با بستن راههای ورودی به سوی خود، بیشتر با مصاحبههای فرمایشی که از طریق سایت باشگاه در اختیار رسانهها قرار میگرفت با بیرون ارتباط برقرار میکرد. البته معدود رسانههایی هم بودند که با آقای مدیر ارتباط داشتند اما این رسانهها هرگز او را در مواجهه با سوالهای کلیدی و چالشی قرار ندادند و بیشتر مجیز مدیرعامل سابق استقلال را گفتند. اگر هم افتخاری زمانی تن به مصاحبههای عمومیتر میداد آنقدر آن مقطع حساس و حیاتی بود که رسانهها ترجیح میدادند از پرسشهای چالشی از مدیرعامل استقلال خودداری کنند تا فضای این باشگاه تخریب نشود. نمونهاش یک روز قبل از بازی استقلال مقابل خونه به خونه در فینال جام حذفی و در لابی هتل پاسارگاد شهر آبادان که او در معدود دفعات خودش را به میان خبرنگاران رساند اما غالب سوالها سطحی و حول محور تمدید قرارداد با شفر بود و زمینه برای طرح پرسشهای مهمتر هرگز فراهم نشد.
بعد از استعفای افتخاری از مدیریت باشگاه استقلال و در شرایطی که فضا برای طرح سوالهای کلیدی مناسب بود، وی زمان زیادی را به سکوت سپری کرد تا اینکه بعد از ماهها بیانیهای را روی خروجی برخی سایتها قرار داد. بدون شک اگر افتخاری حسننیت داشت و از مورد سوال قرار گرفتن فرار نمیکرد برای رسانهها دعوتنامهای ارسال میکرد و آنها را به دفتر کارش فرا میخواند تا در فضای باز مطلوبتری مورد پرسش قرار بگیرد اما نه او، نه یار غارش پندار توفیقی هرگز حاضر به پاسخگویی نشدند و حتی در این مدت به تماسهای تلفنی رسانهها نیز پاسخ ندادند.
شخصی که در جایگاه مدیرعاملی یک باشگاه مردمی قرار میگیرد اما نباید تنها متکلم وحده باشد. پاسخگویی شاید در شرح وظایف رسمی افتخاری گنجانده نشده باشد اما عمیقا اقدامی اخلاقی است که هرگز به درستی انجام نشد.