ستاره کاپ آسیا کجاست؟ زنگنه و صدیقی قربانیان بسکتبال الابختکی

به گزارش ایلنا، این بازی در کنار سه بازی با تیم های سوریه ، ژاپن و کره جنوبی هر کدام برای بسکتبال ایران درس هایی به همراه داشت که بدون ربط دادن این نکات به مسائل غیرضروری و تا اندازه ای تخیلی از جمله به رخ کشیدن بازیکن خارجی کره جنوبی یا بی ربط تر از همه اشاره به بازیکنان دورگه فیلیپینی ، باید به دلایل منطقی اشاره کرد.

در این بازی ها، سوریه با افت فاحش بسکتبال این کشور طی 10 سال اخیر، رقیب سرسختی برای تیم ملی نبود و ژاپنی ها با 2 بازیکن باتجربه از پنجره های فیبا به جاکارتا آمده بودند و بازیکنان دیگر این تیم با 21 و 22 سال جلب توجه می کردند.در کوران بازیها هم چهار نفر از دهکده بازی ها اخراج شدند و ژاپنی ها در دیدار مقابل ایران با 8 بازیکن بازی کردند.

ایران و ژاپن در پنجره چهارم انتخابی جام جهانی تا چند روز دیگر باید به میدان بروند و با توجه به پیروزی ژاپنی ها با تیم اصلی مقابل استرالیا ، نباید بازی با ژاپن جوان شده در جاکارتا را ملاک ارزیابی قرار داد.

بعد از بازی های آسیایی 2014 و شکست ایران مقابل کره جنوبی که منجر به از دست دادن طلا در آن دوره شده بود ، به نظر می رسد در بازی های بعدی شرایط روحی – روانی ملی پوشان مقابل حریف به نسبت آن دوره بهتر شده و در رویارویی با کره ای ها ، اعتماد به نفس خوبی در تیم ایران حاکم شده است. کره جنوبی با مون تائه جونگ آمریکایی – کره ای در بازی های خانگی 2014 ، تیم مقتدری بود اما به تدریح به ویژه مقابل ملی پوشان ایران از قدرت تیم کاسته شد.

ملی پوشان بسکتبال در آسیا چلنج 2016 تهران، تیم کره را 85 بر 47 در هم کوبیده بودند و در کاپ آسیا 2017 -که سطح کیفی آن فراتر از بازی های جاکارتا بود- باز هم کره جنوبی را در بیروت شکست دادند. کمتر از دو ماه قبل از بازی های آسیایی نیز تیم ب بسکتبال ایران موفق شده بود در جام ویلیام جونز تیم کره را با نتیجه 80 بر 69 مغلوب کند . تقریبا همان نتیجه (80 بر 68) در جاکارتا با تیم اصلی تکرار شد.

در بازی با چین، درباره تعویض های کادر فنی در جریان بازی صحبت شده است همین طور ترکیب های متفاوتی که در زمین قرار می گرفتند اما در نهایت تیم ملی باخت و نایب قهرمان شد.

چینی ها بر خلاف کره که رتلیف آمریکایی را در اختیار داشت بازیکن خارجی نداشتند اما مقابل تیم ملی هر چه کردند با سه بازیکن 22 ساله خود کردند که دو سوم امتیازات چین را به دست آوردند. عبدالسلام 20 امتیاز ، ژو کی 15 و ژائو 16 امتیاز. تیم ملی چین سال هاست به اندازه بازیکنان شاخصی که دارد تیم هایی با عناوین مختلفی می سازد و منتخبی از هر دسته بازیکنان را در تورنمنت ها شرکت می دهد. در این دوره جیان لیان یی بازیکن باتجربه آنها و همدوره ای حامد حدادی غایب بود و اساس برنامه های چین را حضور قدرتمند در جام جهانی 2019 که به میزبانی این کشور برگزار می شود ، تشکیل می دهد.

چین سایز بازیکنان بسکتبال خود را تغییر داده است به طوری که شاهدیم بازیکنان پیرامونی این تیم با میانگین قدی مناسبی بازی می کنند و شرایط تکنیکی خوبی دارند.سنترهای چین نیز به نسبت گذشته بر مهارت های فردی خود اضافه کرده اند و با میانگین سنی کمتر از تیم ملی بسکتبال ، بازی یکدست و با صلابتی از بسکتبال به نمایش گذاشتند.

برتری چین با ویژگی هایی که در نوع بازی این تیم دیدیم پرسش هایی برای ما ایجاد می کند. در مسیر پیشرفت فزاینده بسکتبال چین ، بسکتبال ایران در کدام مسیر قرار دارد؟ با اوجگیری بازیکنان 22 ساله چین ، چرا ما دیگر شاهد بازی های خوب بازیکنی مثل محمد جمشیدی در ترکیب تیم ملی نیستیم؟ از کاپ آسیا 2017 که جمشیدی یکی از 5 بازیکن برتر مسابقه ها بود و در 6 بازی 96 امتیاز (متوسط 16 امتیاز در هر مسابقه ) به دست آورد تا بازی با چین (12 دقیقه و 33 ثانیه بدون امتیاز) در جاکارتا چه بر سر این بازیکن ما آمده است؟ بازی او در پنجره های فیبا هم قابل بررسی است.

چرا محمد حسن زاده به طور اتفاقی باید از فرصتی که بعد از مصدومیت ارسلان کاظمی به وجود می آید برای خودش استفاده کند و تایم بازی بگیرد؟ چرا نباید با حضور هر دو بازیکن، منطق بازی مناسبی برای این دو در تیم ایجاد کرد؟  حسن زاده در پنجره های فیبا و در دو بازی آخر تیم ملی ابتدا برابر قطر بازی نکرد و مقابل قزاقستان 8:43 دقیقه در میدان بود. در جاکارتا برابر تیم سوریه حدود 2 دقیقه به میدان رفت و برابر ژاپن 5:53 دقیقه . با تغییر اجباری به دلیل مصدومیت ارسلان، این حسن زاده  بود که در بازی با کره  18 امتیاز و 11 ریباند داشت و در فینال هم 21 دقیقه به میدان رفت با 10 امتیاز.

چینی ها بسکتبال خود را با شرایط منطقی پیش می برند و ما الابختکی. نباید تیم ملی را مبدل به لانه امن با تعلقات و سلایق باشگاهی کرد. ما با آرمان زنگنه با آن قد و بالا در بسکتبال چه می کنیم همین طور با امیر صدیقی؟ در عوض چینی ها با همین سایزها در بسکتبال خودشان چه می کنند؟ این چرخه معیوب با نسل کشی در بسکتبال ایران تا کجا ادامه دارد؟

افشین رضاپور