فدراسیون بسکتبال در آزمون میزبانی رد شد؛ عرق شرم!
قرار بود تا پایان بازی های آسیایی جاکارتا دندان به جیگر بگیریم، صبوری کنیم،به ضعف ها و کاستی ها کم و بیش نگاهی نیاندازیم تا خانواده از هم پاشیده بسکتبال دوباره دور هم جمع شوند و روزهای روشن را برای این رشته بسازند.
به گزارش ایلنا، این قرار من با خود من بود، منی که از کوچکترین ضعف رئیس قبلی نگذشتم، چشمانم را نبستم و هرچه بود را نوشتم. اما وقتی برای بازی ایران و قزاقستان به سالن بسکتبال آزادی رفتم و آن صحنه ها را دیدم احساس کردم باید زیر قرارم بزنم و بنویسم.
ما منتقد محمود مشحون بودیم و اعتقاد داشتیم بسکتبال به هوای تازه نیاز دارد، برای اینکه حال بسکتبال بهتر شود هر کاری که می توانستیم انجام دادیم تا اینکه بالاخره رئیس کهنه کار تن به خداحافظی داد اما الان از خودم می پرسم حال بسکتبال بهتر شده است؟ بعد از ۶ ماه از حضور رئیس جدید چه اتفاقی افتاده که ما می توانیم به آن بنازیم و سرخوش باشیم؟
قزاقستان را شکست دادیم آنهم با اختلاف که باید به بازیکنان تیم ملی خسته نباشید گفت. اما فدراسیون بسکتبال ایران میزبان شایسته ای نبود، از تهویه سالن بگیرید تا پخش نشدن بازی ها باعث شد تا بسکتبال ایران در روزی که تماشاگران تنهایش نگذاشتند رد شود.
میزبان بودیم اما میزبانی که فقط عرق ریخت! تهویه سالن بسکتبال آزادی خراب بود و با وجود حضور هزاران نفر در سالن جایی برای نفس کشیدن نبود، فدراسیون بسکتبال در جریان خرابی تهویه ها بود اما برای برطرف کردن این مشکل کاری نکرد و توپ را به زمین شرکت توسعه و تجهیز پاس دادند!
میزبان بودیم اما بازی پخش مستقیم نشد، واحد سیار در استادیوم حاضر بود و بازی ضبط هم شد اما از شبکه های ایران پخش نشد اینجا هم توپ را به زمین صدا و سیما پاس دادیم و گناه را بر گردن فوتبال انداختیم که چرا محبوب تر است!
میزبان بودیم اما خبر از خد احافظی یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی نداشتیم. اوشین ساهاکیان برای همیشه از تیم ملی رفت و همه را غافلگیر کرد؛ از حامد حدادی نزدیکترین دوستش گرفته تا رئیس فدراسیون. همه از این خداحافظی حیرت کردند.
همیشه بهانه برای ضعف ها وجود دارد محمود مشحون از آن دسته مدیرانی بود که همیشه کم و کاستی ها را به گردن دیگران می انداخت و جالب آنجاست که رئیس جدید هم راه او را در پیش گرفته است و در مصاحبه با خبرگزاری فارس گفته است:" متأسفانه گرمای سالن خیلی زیاد بود و همه را تحت فشار قرار داد. تنها یک‌سوم موتورهای تهویه سالن در حال حاضر کار می‌کنند و این موضوع را به شرکت توسعه و تجهیز اعلام و حتی گفته بودیم خودمان می‌خواهیم آن را تعمیر کنیم. ولی گفتند شما مستأجرید و نمی‌توانید این کار را کنید."
آیا با وجود این شرایط باید دست روی دست گذاشت تا بیش از 3 هزار نفر در سالن عذاب بکشند؟ با این شرایط میزبانی کردن در شان ایران است؟ اگر همین شرایط برای ما در قزاقستان فراهم بود اعتراضی نمی کردیم؟
جالب تر آنجاست که رهگذر مدیر روابط عمومی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی با رد صحبت های رامین طباطبایی به خبرگزاری تسنیم گفته است: "هیچ نامه‌ای از سوی فدراسیون بسکتبال درخصوص وجود مشکل در موتورهای تهویه سالن بسکتبال آزادی، به شرکت توسعه نیامده است."
این طور که مشخص است فدراسیون بسکتبال به مجموعه ورزشی آزادی هم نامه‌ای درباره تهویه نامناسب سالن ارسال نکرده است و همان طور که گفتیم رویه مشحون را در پیش گرفته اند و ضعف ها و کاستی های خود را به گردن دیگران می اندازند!
طباطبایی در مورد پخش نشدن بازی تیم ملی از تلویزیون هم گفته است: "هماهنگی‌ها از قبل صورت گرفته بود حتی فدراسیون جهانی با صداوسیما هم قرارداد دارد. وقتی بازی با قطر را پخش مستقیم کردند، بر این مبنا بودیم که این مسابقه هم پخش خواهد شد اما روز مسابقه صحبت‌هایی شد که نمی‌خواهند پخش کنند و ظاهراً قرار بوده به خاطر بازی‌های جام جهانی آگهی‌ها پخش شود. "
طباطبایی حرف های جالب تری هم در این باره زده و گفته است:" سازمان صدا و سیما به طور غیر مستقیم به ما اطلاع دادند که این بازی پخش مستقیم ندارد و من تا زمان پخش بازی در جریان این موضوع نبودم."
به طور غیر مستقیم یعنی چه؟! چطور می شود رئیس فدراسیون تا زمان شروع بازی از پخش زنده آن خبر نداشته باشد؟ این ضعف کیست؟ اجازه بدهید ما این توجیه را قبول نکنیم آنهم بخاطر اینکه پخش بازی ها حداقل انتظار جامعه بسکتبال از فدراسیون بود و اینکه چطور نتوانستند مسئولان صدا و سیما را راضی کنند تا در ساعت 16 که بازی فوتبالی هم پخش نمی شد بازی تیم ملی بسکتبال ایران را پخش کنند جای تعجب دارد.
چطور مسئولان صدا و سیما بخاطر پخش بازی های تیم ملی والیبال از برنامه پر ببیننده ای همچون ماه عسل می گذرند و والیبال را ترجیح می دهند اما برای بسکتبال از حداقل ها هم نمی گذرند و اولویت آخرشان است؟ ارتباط مسئولان فدراسیون با صدا و سیما چگونه است؟
با وجود آنکه آقایان در فدراسیون بسکتبال از پخش نکردن بازی ایران و قزاقستان توسط سیما گلایه دارند اما در حق صدا که این بازی رو مثل بازی های گذشته به موقع روی آنتن برد هم بی مهری کردند. فدراسیون و سرمربی تیم ملی تاکنون تعامل مناسبی با رسانه ها نداشتند و روز مسابقه جالب بود گروه آمار و گزارشگر و کارشناس رادیو در مجموع ٨ نفر در فضای ٣ در ٣ مشغول انجام مسئولیت های خود بودند که نشان از بی توجهی فدراسیون به ویژه در پخش رادیویی این بازی توسط رادیو ورزش داشت.
رادیو رسانه محجوبی است و بی توجهی آقایان حتی سبب شد قبل از بازی گزارشگر و کارشناس بازی خودشان در پی صندلی برای نشستن در آن فضای تنگ اما پر تعداد باشند.
فدراسیون از سیما گلایه می کند که بازی را پخش نکرد، اما برای رادیوورزش که بازی را روی آنتن برد هنوز جایگاهی در شان رادیو نساخته است و در حق این رسانه بی مهری می کند.
از ارتباط با رسانه های مکتوب هم نگوییم بهتر است، فدراسیون بسکتبال و کادرفنی تیم ملی ماه ها اجازه ورود اهالی رسانه به تمرینات تیم ملی را نمی‌دادند تا اینکه بالاخره این قرنطینه قبل از بازی با قطر شکسته شد اما باز هم نمی توان ضعف روابط عمومی در برنامه ریزی و ارتباط با رسانه ها را نادیده گرفت.
تنها نکته مثبت این میزبانی هم حضور خانواده ها در سالن بسکتبال بود که نباید از آن به راحتی گذشت. اما در نهایت نتوانستیم میزبان شایسته ای باشیم و عرق شرم ریختیم!
یادداشت: سعیده فتحی
