چهل‌سالگی و آخرین ماه‌های بوفون در یوونتوس
در دنیایی که محبوبیت یعنی شما چیزی فراتر از توانایی داشته باشید و در ماهی که طرفداران امیدوارند باشگاهشان فوق ستاره‌های جوان را در بازار بخرند، جیان‌لوییجی بوفون دارد 40ساله می‌شود. این به یاد ما می‌آورد که آدم‌های خوبی که میراثی مانا داشته باشند، پیروز خواهند شد.
به گزارش ایلنا، بوفون برخلاف بسیاری از اسطوره‌های پیش از خود، خودخواهی را کنار گذاشت و همه جنبه‌های منفی شخصیتش را دور ریخت. هیچ چیز برای او جذاب‌تر از حضور در دروازه برای یوونتوس و ایتالیا نیست. او با توجه به سنش، نمی‌خواهد که بیش از حدی که لازم است در دروازه بماند.
بوفون می‌گوید: «من بهترین چیزها را برای تیم می‌خواهم و می‌خواهم بدانم که آیا از نظر یوونتوس، من همچنان بازیکن مهمی هستم یا نه. نمی‌خواهم تبدیل به مشکل یوونتوس یا هم‌تیمی‌هایم بشوم.»
زمانی می‌رسد که نوستالژی و علاقه به یک اسطوره به‌حدی زیاد می‌شود که آن بازیکن از باشگاه بزرگتر می‌شود و باید او را به شکلی تحقیرآمیز از باشگاه کنار بگذارند. بوفون می‌داند که این اتفاق ممکن است برای او هم بیفتد اما به جای اینکه تبدیل به مشکل شود، می‌خواهد بخشی از راه حل باشد. او تنها در صورتی در یوونتوس می‌ماند که سران باشگاه واقعا حس کنند که او می‌تواند به ارزش تیم بیفزاید.
بهترین دروازه‌بان نسل ما تک‌تک اشتباهاتش را بسیار واضح به یاد می‌آورد و می‌خواهد مرتبا بهتر و بهتر شود. او نمی‌خواهد اطرافیان را ناامید کند و البته خودش را هم ناامید کند. او نمی‌خواهد فردی باشد که به افتخارات گذشته ببالد و از گذشته‌های درخشانش حرف بزند.
برپایه آنچه که در این فصل از او دیده‌ایم، سن تاثیری روی چابکی و ذهن او نگذاشته است. او همچنان مشتاق افتخار است و می‌خواهد بهتر شود اما مهم‌تر از همه می‌تواند در داخل و خارج میدان، ارزش بسیاری به تیم اضافه کند.
او با حریفان رقابت می‌کند اما با آنها مهربان هم هست. او به اطرافیانش وفادار است. بوفون رقیبان را تشویق می‌کند، از هم‌تیمی‌هایش قدردانی می‌کند و در هر فرصتی که بتواند، درخشش فوتبالی خود را به رخ می‌کشد.
او بود که کمک کرد آلوارو موراتا در یوونتوس جا بیفتد و آندره‌آ بارتزالی با وجود سن بالایش به تلاش ادامه دهد. او مثل ستاره‌های مدرن اهل تبلیغات و تجارت نیست و بیشتر به فکر داشتن توانایی واقعی است. به این دلیل است که او را با ایکر کاسیاس مقایسه می‌کنند، کسی که بسیار مانند بوفون رفتار می‌کرد، و اغلب منافع کشور و باشگاهش را به خود ترجیح می‌داد.
ایتالیا وقتی که بوفون از فوتبال ملی کناره‌گیری کرد روح خود را از دست داد. او اغلب باعث می‌شد ایتالیا که از جنجال و سن بالای بازیکنانش انتقاد می‌شود، تیمی جذاب باشد. زمانی که او فوتبال را کنار بگذارد، یوونتوس و طرفدارانش هم بخشی کوچک از قلب خود را از دست می‌دهند. البته یوونتوس قبل از بازنشستگی او، چهل‌سالگی‌اش را جشن خواهد گرفت. او بازیکنی است که برایشان یادآور روح فوتبال بود و یادآور اسطوره‌هایی مانند گتانو شیره‌آ است که نماد مهربانی و خوبی در فوتبال است.
منبع: سایت ESPN /مینا رزوقی
