جلوی این حرف‌های بیراه باید گرفته شود
تیمداری در لیگ برتر با فروش آب معدنی!
ادعایی که چند روز پیش در یک پست اینستاگرام از کیومرث بیات، متقاضی خرید باشگاه سپیدرود رشت مطرح شده جالب و عجیب است.
به گزارش ایلنا، کیومرث بیات، خریدار باشگاه سپیدرود نوشته: «امروز ساعت 9 قرارداد تولید آب معدنی با شرکت سپیدرود بسته شد. نخستین سفارش 120 هزار عددی روز بازی با پرسپولیس تهران در استادیوم توزیع خواهد شد و در برنامه زمانبندی شده در سطح استان فراگیر خواهد شد. نخستین قولم را عملی کردم. هر کامیون هفتاد میلیون تومان برای سپیدرود سودآوری خواهد داشت. همه با خرید این محصول از تیم شهرمان حمایت کنید. به زودی خبر‌های بهتر. همه شما را دوست دارم حتی آنهایی که مرا باور ندارند.»
اما بیات را انگار چندان باور نکردند، چون او مجبور شد برای هواداران سپیدرود توضیح بدهد که طرحش چگونه قابلیت اجرایی دارد. بیات در پست دیگری نوشت که چگونه هر کامیون هفتاد میلیون سودآوری خواهد داشت؟
توضیحات تکمیلی بیات این‌بار با آمار و ارقام ارائه شد: «دوستان در مورد آمار و ارقام سوال کردند. در هر کامیون ده چرخ یکصد و بیست هزار آب معدنی نیم لیتری طرح جیبی مخصوص انفرادی جا می‌گیرد. قیمت تمام شده هر عدد سیصد تومان و قصد داریم برای حمایت از تیم هر عدد را هزار تومان عرضه کنیم. حالا حساب کنید به کسر کرایه کامیون.»
اما برسیم به بررسی ادعا. حالا حساب می‌کنیم بدون کسر کرایه کامیون. وزن هر عدد آب معدنی نیم لیتری با صرفنظر از بطری و بسته‌بندی، نیم کیلوگرم است که محموله ١٢٠٠٠٠ عددی، وزنی برابر با ٦٠ تن دارد، با ذکر مجدد این نکته که وزن محاسبه شده تنها وزن آب موجود در بطری‌هاست. با محاسبه‌ای شبیه به همین، ٦٠ متر مکعب حجم آب بدون در نظر گرفتن فضاهای خالی بین بطری‌ها و هوای بین جعبه‌های آن است. می‌رسیم به وزنی بالاتر از ٦٠ تن و حجمی به مراتب بیشتر از ٦٠ متر مکعب. نکته جالب اینکه ظرفیت مجاز بار کامیون ده چرخ ١٥ تن و ظرفیت به متر مکعب چیزی بین ١٥ الی ٢٠ متر مکعب است.
در اعداد مطرح شده توسط بیات، بزرگنمایی بیشتر از ٤ برابری می‌بینیم. یعنی در حالت خوشبینانه کامیون‌هایی با سودآوری ٧٠ میلیونی به سودآوری ١٧ میلیونی تبدیل می‌شوند. حتی اگر کامیون ده چرخ را با تریلی ترانزیت جایگزین کنیم، باز هم مشکل حل نمی‌شود و اعداد مطرح شده اغراق‌آمیز و غیر واقعی به نظر می‌آید.
بخش دیگر برنامه اقتصادی مبتکرانه و شگفت‌انگیز آقای بیات عجیب‌تر است. او گفته نخستین کامیون ١٢٠٠٠٠ عددی روز بازی با پرسپولیس در استادیوم توزیع خواهد شد و سود سرشار ٧٠ میلیونی...
ظرفیت استادیوم سردار رشت در بهترین حالت ١٥ هزار نفر خواهد بود. یکصد و بیست هزار آب معدنی نیم لیتری طرح جیبی برای پانزده هزار نفر. یعنی در هوای سرد پاییزی این روزهای رشت، تمامی تماشاگران باید ٨ عدد آب معدنی را به دو برابر قیمت بازار در استادیوم بخرند تا هم بر تشنگی نداشته خود غلبه کنند، هم گامی در تحقق نقشه‌های اقتصادی بزرگ تیم بردارند.
اما سازوکار پیش‌بینی شده برای توزیع و فروش این تعداد آب معدنی بین تمام تماشاچیان نیز جای سوال دارد.
توزیع این عدد بزرگ نیازمند امکانات و نظمی است که این روزها در فوتبال گیلان سراغ نداریم. نگاه کنید به سکوهای به حال خود رها شده ورزشگاه عضدی یا تختی انزلی.
اگر یک بار هم گذرتان به باجه‌های بلیت فروشی یا صف‌های به شدت بی‌نظم ورودی ورزشگاه عضدی یا سردار جنگل افتاده باشد، شاید برای‌تان سوال پیش بیاید که چرا از این توان مدیریتی شگفت‌آور در پخش و سازماندهی، برای توزیع بلیت و منظم کردن ورودی‌ها استفاده نمی‌شود؟
مساله مهم‌تر اما این است که مسعود رهنما، مدیر کل ورزش و جوانان گیلان باید پاسخ بدهد. بیات خریدار منتخب رهنماست و از مدیر کل ورزش و جوانان گیلان باید پرسید که آیا همه ایده‌های بیات تا این اندازه شگفت‌آور و اغراق‌آمیز هستند؟ آیا هر کس که آمد و حرف‌های عجیب و غریب زد می‌تواند به مالکیت سپیدرود برسد؟ آیا در ورزش گیلان یک نفر پیدا نمی‌شود که با یک حساب سرانگشتی جلوی طرح حرف‌های بیراه را بگیرد؟
مهرزاد نظرپور
