روایت جنگ دپارتمان و کمیته با جناب خان، عادل و .../ خودزنی به خاطر یک صندلی

به گزارش ایلنا، وقتی عادل فردوسی پور به برنامه خندوانه دعوت شد جناب خان خدا بیامرز سوال جالبی را به طنز از گزارشگر معروف پرسید که تلخی خاصی در پاسخ آن موج می زد: آقای فردوسی پور فرق کمیته و دپارتمان داوری چیست؟ هیچکس نمی داند جناب خان. یک تیم آقای اصفهانیان دارد و یک تیم هم آقای عنایت(رئیس وقت دپارتمان داوری). اینها داور می چینند و آن یکی ها وتو می کنند.

بله. عادل فردوسی پور به شوخی همه واقعیت ها را گفت. واقعیتی که چند سال است در فوتبال ما وجود دارد و شاید اصلی ترین دلیل عدم ثبات داوری هم همین باشد. اینکه این دو کمیته کنار هم نیستند و مدام روبروی هم قرار دارند. اینکه خود داوران در روزهایی که هیچ کس به آنها اهمیت نمی دهد؛ خودشان هم هوای خودشان را ندارند.

دلیل به وجود آمدن دپارتمان

اصلاح ساختار داوری در فوتبال کشورمان یکی از ضرورت‌هایی بود که از مدت‌ها پیش احساس می‌شد؛ تشکیلاتی که بتواند نه‌تنها موجب رشد و ارتقای داوری فوتبال ایران در مجامع بین‌المللی شود، بلکه در میدان‌های داخلی نیز زمینه رقابت سالم بین داوران را برای بهبود قضاوت‌ها و رضایت بیشتر باشگاه‌ها فراهم کند.

بر این اساس فدراسیون فوتبال طبق اساسنامه نسبت به تشکیل مجموعه جدیدی تحت عنوان دپارتمان داوری مبادرت ورزید تا مسوولیت اجرایی را به عهده بگیرد.

طبق اساسنامه وظیفه کمیته داوران سیاستگذاری درخصوص داوری و مسئولیت دپارتمان اجرای قوانین وضع شده از سوی این کمیته است.

دپارتمان داوری به این منظور به وجود آمد تا مجری تصمیمات کمیته داوران باشد. در لغت هم واژه دپارتمان به معنای بخشی از موسسه است. پس در اینکه کمیته داوران در ارجحیت قرار دارد شکی نیست. با این حال از ابتدا بین این دو بخش مشکلات زیادی وجود داشت و هیچ گاه بین آنها تعامل نبود.

از عسگری و عنایت تا کامرانی فر

شاید یکی از دلایل این مشکلات و سرشاخ شدن ها این بود که روسای دپارتمان کسانی بودند که خودشان روزی رئیس کمیته داوارن بودند و نمی توانستند تحت نظر یکی مثل خودشان باشند. ابتدا مسعود عنایت و سپس حسین عسگری متصدی این پست شدند اما بعد از مدتی با ناراحتی از سمت خود رفتند یا کنار گذاشته شدند.

نفر سومی که روی کار آمد کسی نبود جز حسن کامرانی فر. کمک داور پرافتخار ایرانی که در سال 2010 نماینده داوری ایران در جام جهانی آفریقای جنوبی بود. این داور مشهدی با وعده ایجاد نتغییرات بنیادین وارد دپارتمان شد. جوانی او و همچنین تحصیلات آکادمیکش موجی از امیدواری را به وجود آورده بود و خیلی ها خلاص شدن از چرخه تکراری نفرات را به فال نیک گرفتند. درگیر شدن اصفهانیان با پست های جدیدش از جمله حضور در هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال این فرصت را برای کامرانی فر ایجاد کرد تا با فراغ بال کارهای مورد پسندش را انجام دهد.

او در اولین فصل حضور خود سعی کرد با مربیان و مدیران باشگاه ها رابطه حسنه ای برقرار کند تا از این طریق از هجمه های آنها علیه داوری بکاهد که در بعضی موارد موفق بود و در بعضی نه. در کنار آن کامرانی فر بحث جوانگرایی و شایسته سالاری را بین داوران باب کرد. داوران جوان زیادی در فصل اخیر به لیگ برتر راه پیدا کردند. از طرفی در زمان او خیلی از داوران قدیمی از جمله محسن ترکی، احمد صالحی، شاهین حاج بابایی یا به موقع یا زودتر از موعد مقرر داوری را کنار گذاشتند.

فوران آتش زیر خاکستر حسن فریدون

در حالی که به نظر می رسید همه چیز خوب و روی روال است و کامرانی فر به اوضاع مسل شده است با فارغ شدن اصفهانیان از انتخابات شورای شهر، او دوباره حضور پررنگی در بطن ماجرای داوری داشت که کامرانی فر این را برنتابید و آتش زیر خاکستر داوری فوران کرد. رئیس جوان با سیستم رئیس قدیمی کنار نیامده بود و نمی توانست ببیند یک نفر دیگر داورانی که او چیده را عوض می کند و تغییر می دهد. در حالی که طبق قانون حق با اصفهانیان بود. رئیس کمیته داوران این حق را دارد که چینش داوران را تغییر دهد و سپس دپارتمان لیست نهایی را اعلام رسمی کند.

حربه اشتباه رئیس جوان و تلافی داور برجسته

کامرانی فر با دیدن چنین شرایطی ابتدا تهدید به استعفا کرد. تصور او بر این بود که با این کار فدراسیون دخالت می کند و ماجرا ختم به خیر می شود اما کوچکترین واکنشی از طرف فدراسیون نشینان به این اتفاق نشد. در همین اثنا علیرضا فغانی هم که الیت نشدن برادرش را از چشم کامرانی فر می دید در مصاحبه ای بی پروا حق را به رئیس قدیمی داد و از کامرانی فر خواست تا این بار به وعده اش عمل کند و حالا که حرف از رفتن زده این کار را انجام دهد: "از زمانی که دپارتمان داوری به راه افتاد اختلافات وجود داشته و خود داوران هم بابت این موضوع خسته و دلزده شده‌اند، ضمن اینکه فدراسیون فوتبال در گذشته نشان داده که از این اختلافات ناراضی نیست چرا که در این شرایط کسی به فکر منافع داوران نخواهد بود."

وی در ادامه افزود: "کامرانی‌فر باید می‌دانست وقتی که بزرگانی مثل مسعود عنایت و حسین عسگری که از تجربه بالاتری نسبت به او برخوردار بودند نتوانستند به دلیل داشتن تعامل با فریدون اصفهانیان از سمت‌شان در کارشان باقی بمانند باید تعامل بیشتری می‌کرد که این اتفاق رخ نداد. زمانی که قرار بود او به این سمت انتخاب شود اکثر داوران از او به عنوان یک گزینه جوان حمایت کردند و توقع ما این بود که او هم با مشورت بیشتر با پیشکسوتان و بزرگان امر داوری کارها را پیش ببرد اما به دلیل تصمیمات فردی و شخصی که گرفته شد اختلافات هم بالا گرفت. الان هم به نظر می‌رسد که فریدون اصفهانیان سرش خلوت‌تر شده و می‌تواند با خرد جمعی تصمیمات بهتری برای بهبود وضعیت داوری بگیرند."

داور برجسته فوتبال کشورمان در ادامه درباره اینکه آیا اصفهانیان می تواند در چینش داوران دخالت کند اذعان داشت: بله می‌توانند. فریدون اصفهانیان به عنوان رئیس کمیته داوران می‌تواند در همه امور دخالت کند چرا که اولین نفری که باید به رسانه‌ها و مدیران بالادست پاسخ بدهد خود اوست. همچنین ما شنیده‌ایم که او از نمرات داوران از طریق دپارتمان مطلع نمی‌شد و به همین دلیل مجبور بود که از ناظران نمرات داوران را در هر بازی بپرسد که این موضوع عجیبی بود! همین مسائل باعث شد تا تعامل خوبی صورت نگیرد، از طرف دیگر مسئولین از فریدون اصفهانیان حمایت می‌کنند چرا که او رئیس کمیته داوران و عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال است و کنار آمدن با او قطعاً راحت‌تر خواهد بود.

کامرانی فر هم که اصولا روحیه حساسی دارد و این را در دوران داوری خود هم نشان داده بود با دیدن این وضعیت و اینکه تنها تر از هر زمانی به نظر می رسید وسایلش را غریبانه از فدراسیون جمع کرد و ضمن حلالیت طلبیدن از حاضرین در فدراسیون محل را ترک و فقط به گفتن همین یک جمله بسنده کرد: "من دیگر پستی در داوری فوتبال ندارم و از این بعد مسئولیتی با من نیست. امیدوارم که دوستان در کارشان موفق باشند."

رئیس قدیمی در راه پدر خوانده شدن

اما فریدون اصفهانیان. رئیسی که شاید الان حمایت داوران را همراه خود می بیند اما باید بداند انگشت اتهام بابت ضعف هایی که در داوری وجود دارد به سمت او نشانه می رود. اینکه این همه اشتباه از داوران سر می زند و از طرفی حق و الزحمه شان اینقدر دیر به دیر پرداخت می شود و مبلغش هم ناچیز است به خاطر مدیریت او بوده است. مدیریتی که باید به آن با تفکر بیشتری نگریست. با احتساب حسن کامرانی فر سه رئیس دپارتمان آمده اند و هیچ کدام با سیستم اصفهانیان کنار نیامده اند و بعد از مدتی کوله بارشان را بسته اند و رفته اند. پس می توان مشکل را در جای دیگری هم پیدا کرد. جایی در همین نزدیکی. شاید در کمیته داوران.

کلام آخر:

در آخر این گزارش را با اظهار نظر نگران کننده محمد فنایی کارشناس داوری فوتبال کشورمان به پایان می بریم که گفت: در سال های اخیر بین مسئولان کمیته داوران و دپارتمان داوری همواره اختلاف وجود داشته است ومتاسفانه ما نتوانستیم خواسته های فیفا را برآورده کنیم. در سال های اخیر بین مسئولان کمیته داوران و دپارتمان داوری همواره اختلاف وجود داشته است ومتاسفانه ما نتوانستیم خواسته های فیفا را برآورده کنیم. در سال های اخیر بین مسئولان کمیته داوران و دپارتمان داوری همواره اختلاف وجود داشته است ومتاسفانه ما نتوانستیم خواسته های فیفا را برآورده کنیم.