دردناک مثل عذرخواهی دختر تکواندو از مردم ایران (متن بیانیه کیمیا علیزاده)

به گزارش ایلنا، وقتی اولین مدال زنان ایرانی در المپیک توسط کیمیا علیزاده به دست آمد، همه به تحسین او پرداختند. هشتگ های کیمیا فضای مجازی را درنوردید و این دختر 18 ساله حتی بیشتر از طلا آوران المپیک مورد توجه قرار گرفت. تحسین مقام های رسمی دولت و سایر نهادها انگیزه کیمیا را بیشتر کرد و در عین حال انتظارات را بالا برد.

مصدومیت های متعدد اما بعد از المپیک گریبان کیمیا را گرفت و سبب شد او به جراحی مچ پای چپ خود تن بدهد. جراحی که مدت زیادی پدیده تکواندو را از میادین دور کرد.در همین حال و هوا خبر مصدومیت مچ پای راست او آب یخی بر پیکر تکواندوی ایران؛ او اما با وجود آسیب دیدگی ترجیح داد به مسابقات جهانی برود و با درد برای افتخارآفرینی تلاش کند. کیمیا وارد آوردگاهی شد که هوادارانش مدت ها برای حضور او انتظار کشیده بودند. مسابقات جهانی و آن هم در شرایطی که کمتر کسی تصور می کرد پسران ایرانی نتوانند حتی یک مدال طلا از آن خود کنند.

نکته قابل توجه درباره مبارزات کیمیا حضور او روی شیاپ چانگ در روز آخر مسابقات بود. کیمیا درست مثل المپیک ریو و البته مسابقات جهانی 2015 در روز آخر رقابت ها، کارش را آغاز کرد؛ با این تفاوت که اینبار شرایط متفاوتی را تجربه می کرد. همه دختران ایرانی از دور رقابت ها کنار رفته بودند و علاوه بر این پسران نماینده ایران از جمله سجاد مردانی و فرزان عاشورزاده ناکام مانده بودند. در این شرایط کیمیا فشار زیادی را از اولین مبارزه تحمل کرد. او اما با وجود مصدومیتی که از ناحیه مچ پای راست داشت و در طول مبارزاتش مصدومیت دست نیز به آن اضافه شد، با تمرکز کامل رقبا را یکی پس از دیگری از پیش رو برداشت و به فینال رسید؛ تا همین جا کیمیا بزرگ ترین افتخار زنان ایرانی تکواندو در تاریخ را کسب کرده بود. دردهای ناشی از مصدومیت های متعدد در فینال امان علیزاده 19 ساله را برید و در نهایت نتوانست آنطور که دلش می خواهد، نتیجه را به سود خود رقم بزند. این در حالی است که حریف ساحل عاجی کیمیا نیز از قدرت بالایی برخوردار بود؛ او مدال برنز المپیک ریو را به دست آورده بود و با آمادگی بالا در جهانی حاضر شد. تا جایی که در نیمه نهایی در 20 ثانیه حریف کره ای را شکست داد و طوری به او ضربه زد که بعد از چند ثانیه این هوگوپوش حتی نتوانست از جایش بلند شود و به مسابقه خاتمه داد.

کیمیا علیزاده در حالی نقره جهان را به دست آورد که تا قبل از رقابت ها هیچ وقت از آسیب هایش حرفی نزد و ترجیح داد این مهم نزد خودش به امانت بماند. او با تمام وجود روی شیاپ چانگ رفت و با قدرت تمام جنگید و همه این مسائل سبب شد تا به این نقطه برسیم که مدال نقره او کم از مدال طلای جهان نداشت.

مدالی که یکبار دیگر تحسین او نزد جامعه را برایش به ارمغان آورد و فدراسیون تکواندو نیز باید خوشحال باشد پدیده ای را در اختیار دارد که پتانسیل پنهان پشت او وجود دارد. فدراسیونی که به واسطه ناکامی همه ستاره های تکواندوی ایران دربخش مردان باید پاسخگو باشد، حالا به واسطه موفقیت های فردی کیمیا به خود می بالد. به عبارت بهتر می شود گفت کیمیا درست مثل المپیک 2016 ریو که مدال برنز علیزاده بار ناکامی فدراسیون در بخش مردان را به دوش کشید، یکبار دیگر به سمبل تکواندوی ایران بدل شده و حالا کمتر کسی است که از موفقیت های کیمیا بگوید و حرفی از ناکامی امثال عاشورزاده و مردانی بر زبان آورد.

البته برخی رسانه ها نیز تر و خشک را با هم سوزاندند و کیمیا علیزاده را نیز در کنار ناکام‌های تکواندوی ایران در مسابقات جهانی جای دادند. دلیل آنها نیز عدم کسب مدال طلا توسط کیمیا بود؛ غافل از اینکه این دختر 19 ساله، بهترین نتایج تکواندوی زنان ایران را به خود اختصاص داده و قطعا با روند صعودی که در پیش گرفته، آینده روشن تری در انتظارش خواهد بود.

نکته مهم درباره کیمیا مراقبت از او است؛ عکس هایی که از مصدومیت های متعدد او منتشر شده، واقعا دردناک است. آسیب های جدی روی دست و پای کیمیا هر ایرانی را آزرده خاطر می کند و در این شرایط او نیاز دارد با مراقبت فدراسیون تکواندو به درمان بپردازد. در این شرایط فدراسیون باید این سرمایه را حفظ کند و با اعزام نکردن او به مسابقات نه چندان مهم، کیمیا را به رقابت های جهانی جاکارتا برساند.

حالا که علیزاده از برخی منقدان آزرده خاطر شده و فدراسیون نیز ناکام بزرگ مسابقات جهانی لقب گرفته، بهتر است مسئولان تکواندوی کشور به بها دادن به این سرمایه ملی که در 19 سالگی دو مدال ارزشمند المپیک و جهانی را در کارنامه دارد به پیشرفت روزافزون او کمک کنند تا یکی از بزرگان این رشته را در دنیا تربیت کنند.

با وجود همه مسائل مطرح شده و تمجیدها و انتقاد هایی که از علیزاده انجام شده است، او امروز در پستی اینستاگرامی از مردم ایران و مربی اش عذرخواهی کرد. علیزاده گفت: «قبل از اینکه از تک تک هموطنان عزیزم عذرخواهی کنم، باید از استاد عزیزم عذر بخواهم. استاد منو ببخشید که نتوانستم جواب زحمت هایتان را با مدال طلا بدهم. من تمام تلاشم را کردم، ولی نشد... اما بگذارید بگویم که چقدر خوشحالم. خوشحال از نتایج به دست آمده ای که سال های سال آرزوی تکواندوی بانوان ایران بود و  به لطف زحمات و دانش بالای شما رقم خورد.»

وی افزود: «این دوره دخترهای تیم ملی ما در دو وزن در آستانه مدال برنز قرار گرفتند؛ ناهید و طیبه عزیز به شما خسته نباشید می گویم و بر کارشناسان اهل فن، مدال برنز شما پوشیده نیست. ملیکا، زهرا و اکرم عزیز، برای هیچ کس هم قابل انکار نیست که تیم ما هرجا موفق به پیروزی نشد، مقابل نامی ترین ورزشکاران جهان بود.»

علیزاده همچنین گفت: «استاد من، شما بزرگواری، مثل همیشه بگذر وببخش. شما باعث احترام به تکواندوی دختران ایران بودید. از رده سنی نونهالان تا نوجوانان و بزرگسالان از مسابقات قاره ای تا المپیک، با شما بود که ارزشمندترین نتایج را به دست آوردیم.»

وی در پایان اضافه کرد: «اما درباره خودم. از شما خواسته بودم دعا کنید سربلند باشیم. دعا کنید سربلند شوم. سرم پایین است، ببخشید که طلا نگرفتم. دیروز مدال نقره جهان را فراموش کردم و فقط تجربیاتش را به خاطر سپردم.»