خداحافظی سال؛ وفادار مثل نویدکیا
ماهرگز نمی‌توانیم نشانه‌های گرانبها را مدیریت کنیم. سرانجام از دست‌شان می‌دهیم. انگار آمده‌ایم چیزی را، نشانه‌ای را، جریانی را تخریب کنیم و برویم.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، تمام موارد اختلاف برانگیز محرم نویدکیا در باشگاه سپاهان، محصول مدیریت غیرحرفه‌ای است، آن هم در باشگاهی که نشانه‌های حرفه‌ای بودنش دست کم در 15 سال اخیر پررنگ‌تر از هر باشگاه دیگری درفوتبال ایران بوده. خوشحال باشیم ازفاشگویی نویدکیا، از انتقاداتش که تندی وگزنده بودنش را نباید رفتاری غیرحرفه‌ای بدانیم. چرا اینطور فکر نکنیم که اگر نوید کیا از مدیریت غیرحرفه‌ای در یک باشگاه و انتخاب‌های غلط انتقاد نکند، پس چه کسی حرف بزند، چه کسی فاش بگوید؟ نویدکیا چهره احترام برانگیزی درفوتبال ایران است.
ایستادگی‌های او پای سپاهان آخرش به اینجا رسید، به اینجا که قدرتی فراتر از کاپیتانی را برای او آورد. محرم نویدکیا درسپاهان نقشی فراتر از کاپیتان را ایفا می‌کند و این تصور اغراق آمیزی نیست که او در کلیدی‌ترین مسائل سپاهان صاحب رای و نظر است.
اما این جایگاه نویدکیا در سپاهان برای باشگاهش نباید مایه دردسر باشد. نویدکیا با نفوذش بین بازیکنان و تماشاگران، برای مدیریت سپاهان همیشه گره گشا بوده. حالااین که نویدکیا در مقاطعی با باشگاهش به چالش‌هایی رسیده، چندان عجیب و غریب نیست. این که محرم از سال 1377 تا امروز فقط یک فصل در بوخوم بازی کرده و بقیه عمر فوتبالش را در سپاهان گذرانده، معنایی جز تعلق خاطر شدید او به تیم شهرش ندارد. بدیهی است که در این همه سال نویدکیا اختلاف با مدیریت و مربی‌اش را نیز تجربه کند، همان چه او در دو فصل اخیر تجربه‌اش کرد. این اتفاق هرگز از نقش او در سپاهان نمی‌کاهد یا به او نقش منفی نمی‌دهد.
محرم در تمام مناسبات باشگاه سپاهان و در هر اتفاق و تصمیمی نقش خودش را دارد و چگونه می‌توان چنین نقشی را از بازیکنی در قواره نویدکیا گرفت؟
فراموش نکنیم که او و سپاهان جدا نشدنی‌اند. حتی در استقلال و پرسپولیس بازیکنی در قواره نویدکیا نداریم، بازیکنی که پای مردی او را داشته باشد وایستادگی اشرا. در استقلال سال‌های اخیر فرهادمجیدی و مجتبی جباری نیز نقش‌شان به پررنگی محرم در مناسبات باشگاه نبوده. در پرسپولیس که هرگز نمی‌توان نقشی در قواره محرم نویدکیا را برای ستاره‌های این تیم در نظر گرفت. سابقه دارهای پرسپولیس از صدقدمی نقش محرم درسپاهان هم نمی‌توانند بگذرند. علی دایی و علی کریمی هم هرگز برای پرسپولیس دستاوردی در اندازه آنچه نویدکیا برای سپاهان به ارمغان آورده، نداشته‌اند. نقش ابراهیم صادقی درسایپا، این تیم بی‌تماشاگر و متوسط در فوتبال ایران، هرگز با نقش نویدکیا در سپاهان قابل مقایسه نیست. صادقی را همیشه در نقشی که کارمند سایپا دیده‌ایم و این وفاداری به یک تیم بی تماشاگر اصلا قابل درک نیست. او وفادار به چیست، به کدام فلسفه باشگاه داری؟ به در و دیوار کارخانه خودروساز؟
اینهاست که نویدکیا را صاحب اعتباری ویژه و منحصر به فرد در فوتبال ایران می‌کند. او ستاره باشگاهش است و آنچه باعث تعلق بیشتر او به سپاهان می‌شود، این جدایی ناپذیر بودن اسمش از سپاهان است. در فوتبال ایران اگر باشگاه‌ها بکوشند چنین مردان معتبری را بسازند، حرفه‌ای‌ترین کار راکرده‌اند. چهره‌های ماندگار به اعتبار باشگاه می‌افزایند.
دراین سال که با قهر و آشتی محرم نویدکیا مواجه بودیم، دراین فصل که از بازیکن سالاری در سپاهان انتقادشد، لابه‌لای این بحث‌ها فراموش نکنیم که باشگاه‌ها با بازیکنانی مثل نویدکیا قوام بیشتری می‌گیرند و بزرگی آنها همیشه به معنای رواج بازیکن سالاری نیست. کنش‌ها و واکنش‌های کاپیتانی در اندازه نویدکیا همیشه می‌تواند کنش‌ها و واکنش‌های ویژه‌ای باشد و چه ملالی است از نقش پررنگی که کاپیتان دیرپا در یک باشگاه، مثل محرم نویدکیا، مثل سپاهان.
سپاهان او را از دست داد و این جدایی نویدکیا از سپاهان محصول مدیریت غیرحرفه‌ای سپاهان است. چه حیف که کار نوید کیا و سپاهان به اینجا رسید. ما هرگز نمی‌توانیم نشانه‌های گرانبها را مدیریت کنیم. سرانجام از دست‌شان می‌دهیم. انگارآمده‌ایم چیزی را، نشانه‌ای را، جریانی را تخریب کنیم وبرویم.
