محمدعلی، قهرمانی برخاسته از قلب آزادی

بهمن فروتن در خصوص شخصیت محمد علی قهرمان افسانه‌ای بوکس سنگین وزن جهان به خبرنگار ورزشی ایلنا می‌گوید: محمد علی را جامعه امپریالیسمی آمریکا نمی‌پذیرفت و باند مافیای فاسد بوکس که همه قهرمانان را اجیر کرده بود می‌خواست به هر نوعی شده محمد علی را از پیش رو بردارد، ولی هرگز نتوانست به این هدفش برسد. بعد از اینکه محمد علی از رفتن به سربازی و جنگ در ویتنام خودداری کرد و گفت که "نمی‌توانم به سوی هم نوع خودم گلوله شلیک کنم"، این عمل او در رسانه‌های جهان به سرعت بازتاب داشت و همه تعجب کردند که یک قهرمان سیاه‌پوست سنگین وزن بوکس جهان در برابر قوانین جنگ طلبانه ایستاده و تحت هیچ شرایطی به جنگ نمی‌رود. او به عنوان یک چهره صلح طلب در جامعه نژادپرست و امپریالیسمی آمریکا معرفی شد.

او ادامه می‌دهد: محمد علی تفاوتی که با سایر قهرمانان بوکس و سایر سیاه‌پوستان داشت این بود که نه خلافکار بود و نه اجیر شده بود. او همواره سعی می‌کرد این تفاوت خود را فریاد بزند تا همگان بشنوند که "یک سیاه‌پوست، خلافکار از شکم مادر خود زاده نمی‌شود". آمدن او به سمت دین اسلام تضادهای او را با جامعه سیاسی آمریکا بیشتر کرد و رفته رفته محمد علی با فعالیت‌های سیاسی خود به چهره‌های مبارزی چون چگوارا و لوترکینگ نزدیک‌تر شد تا یک قهرمان ورزشی. او به لحاظ شعارهایی که می‌داد در بین همه مردم جهان محبوب شده بود و هواداران بسیاری داشت. بعد از شروع مبارزات سیاسی محمد علی در کنار سایر سیاهپوستان باعث شد تا مردم جهان چهره جدیدی از رنگین پوستان را ببینند. در این موقعیت محمد علی برای مافیای آمریکا بسیار خطرناک شد و باید از پیش رو برداشته می‌شد. ولی امپریالیسم جهانی به این نتیجه رسید که با از بین بردن قهرمانان ملی آنها را محبوب‌تر خواهند کرد. پس از آن به سویی حرکت کردند که بیش از پیش قهرمانان را اجیر کنند و شخصیت‌های کاملا متکی بسازند تا این قهرمانان جایگاه اجتماعی خاصی نداشته باشند و هرگز قهرمانی همانند محمدعلی به وجود نیاید. محمد علی کلی از جنس مردمی بود که سختی‌های بسیاری متحمل شده و در لابلای چرخ‌دنده‌ سیاست‌های نژادپرستانه آمریکا در فشار بودند و از بین می‌رفتند. محمدعلی چون در رسانه‌ها جزو چهر‌ه‌های پر مخاطب محسوب می‌شد صدای محرومان را به جهانیان می‌رساند و همیشه محبوب ماند.

فروتن در خصوص فضایی که باعث شده شخصیتی همانند محمد علی ظهور کند خاطرنشان می‌کند: محدودیت‌های اجتماعی همواره به ساخت شخصیت‌های معترض اجتماعی کمک می‌کند. محمد علی در زمانی زندگی می‌کرد که حتی پیاده‌روهای سفیدپوستان و سیاه‌پوستان از یکدیگر جدا بود. به عنوان مثال مسئولان مسابقات ‌NBA تصمیم گرفتند برای اینکه هزینه کمتری صرف کنند به سمت بازیکنان سیاه‌پوست بروند و اکنون می‌بینیم که بازیکنان سیاه‌پوست بسکتبال از سفیدپوستان گران قیمت‌تر هستند. محمدعلی یک شخصیتی به سیاه‌پوستان داد که همه سیاه‌ها مجرم نیستند. این یک جهش و یک تغییر در سیاست دنیا محسوب می‌شد که یک سیاهپوست پشت تریبون برود و از آزادی‌های جامعه صحبت کند. او قهرمانی بود که از دل مهاجرین برخاست تا تنها یک قهرمان ورزشی نباشد و نشان دهد که یک قهرمان هم می‌تواند در به تعالی رسیدن جامعه تاثیر بسیاری بگذارد.

بهمن فروتن به نحوه برخورد با قهرمانان ورزشی اشاره می‌کند و می‌گوید: وقتی یک قهرمان ورزشی بعد از سال‌ها به مقامی دست پیدا می‌کند که همه مردم کشور را  خوشحال می‌کند، می‌آیند 10 میلیون به او جایزه می‌دهند. این عمل در خور شخصیت یک قهرمان نیست و باعث اجیر شدن و متکی بودن او به سیستم می‌شود و نتیجه‌اش را هم می‌بینیم که به جای اینکه امثال محمد علی و تختی را به جامعه تحویل دهیم خبرهایی به گوش می‌رسد که بعضی از ورزشکاران مطرح کاملا از جامعه دور شده‌اند و به لحاظ اخلاقی منحرف شده‌اند.