گزارش ایلنا از پاشنه آشیل تیم‌های برانکو
چرا در تیم‌های برانکو مهاجمان به چشم‌های یکدیگر نگاه می‌کنند اما پاس نمی‌دهند؟
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، پرسپولیس در یکی از مهمترین بازی های هفته بیست و یکم لیگ برتر، در برابر 80 هزار هوادار با گلی که در دقایق واپسین بازی مقابل سایپا دریافت کرد، دو امتیاز حساس را از دست داد تا فرصت مناسبی را برای کمتر کردن فاصله امتیازی خود با صدر جدول از دست بدهد.
اما فارغ از گل خوردن دوباره در دقایق آخر و از دست رفتن دوباره امتیازات برای سرخپوشان، توقف برابر سایپا به نحوی لایه‌های پنهان حواشی پرسپولیس را آشکار کرده است؛ حواشی که شاید تا کنون همانند آتش زیر خاکستر بودهاند.
نکته اول؛ مساله بنسون
جری بنسون، مهاجم هندوراسی پرسپولیس جزو بازیکنانی بود که در ابتدای فصل با تایید برانکو پرسپولیسی شد. مهاجمی که به دلیل ملی‌پوش بودن و داشتن سابقه حضور در جام جهانی 2014، بازیکنی قابل به نظر می‌آمد. بنسون البته به مرور زمان در عمل هم این موضوع را ثابت کرد و با گلزنی در چند دیدار از جمله بازی برابر استقلال، نه تنها خودش را به همه ثابت کرد، بلکه تبدیل به بازیکنی قابل اعتماد در میان هواداران پرسپولیس شد اما درست در شرایطی که همه توقع داشتند مهاجم شماره 14 پرسپولیس به واسطه گلزنی در دربی و بازی‌های خوبی که ارائه کرده بود، دقایق بیشتری در ترکیب قرار بگیرد، با نظر برانکو این بازیکن به یکباره به نیمکت سرخپوشان پیچ شد و حتی بازی با سایپا که مهاجم اول پرسپولیس محروم بود هم شانس حضور ثابت در ترکیب را پیدا نکرد و از اواسط بازی وارد میدان شد. ورودی که البته از همان اول هم مشخص بود با بی انگیزگی همراه است و این موضوع بلافاصله با اخراج او در مدت زمان کوتاهی به خوبی خودش را نشان داد و البته سرمربی سرخپوشان نیز در انتهای بازی بر آن صحه گذاشت.
بعد از اخراج بنسون و گل دقیقه 92 دغاغله که منجر به مساوی بازی شد، خیلی‌ها مهاجم خارجی پرسپولیس را یکی از مقصران این نتیجه قلمداد کردند اما شاید کسی به این موضوع توجه نکرد که چرا مهاجمی مانند بنسون چگونه با مشکل بی‌انگیزگی مواجه شده است؟ مشکلی که البته باید آن را در رفتار هم تیمی‌های او و البته عدم مدیریت برانکو دانست.
اولین حضور ثابت بنسون در ترکیب پرسپولیس به دیدار جام حذفی برابر ملوان برمی‌گردد؛ دیداری که پرسپولیس با تک گل طارمی در آن به برتری رسید و از همان بازی به خوبی مشخص بود هم تیمی‌های بنسون علاقه زیادی به پاس دادن به این بازیکن ندارند. این اتفاق در چند بازی دیگر هم کم و بیش تکرار شد و در بازی برابر سایپا و در همان دقایق کوتاه حضور بنسون در زمین باز هم مشاهده شد. بعد از ورود بنسون به زمین، در صحنه‌ای که او موقعیت خوبی برای گلزنی داشت فرشاد احمدزاده به دلیل اینکه اولویت اولش پاس دادن به عالیشاه بود، در پاس دادن به بنسون تعلل زیادی کرد و از سر ناچاری توپ را به بنسون سپرد تا او هم با دادن پاسی که صرفاً برای رفع تکلیف بود، توپ را لو بدهد. پس از این اتفاق بنسون با خطایی که بسیار کودکانه به نظر می‌رسید مقدمات اخراج خودش را فراهم کرد تا به نوعی پاسخ بی مهری همبازی‌هایش را بدهد. غافل از اینکه عدم اتحاد و همدلی نزد خط حمله پرسپولیس میلیون‌ها پرسپولیسی را نا امید کرد.
نکته دوم؛ مهاجمانی که روی اعصاب هواداران قدم می زنند
با نگاهی به آمار پرسپولیس در بازی‌های لیگ می‌توان به خوبی پی برد که این تیم طبق گواهی آمار بیشترین موقعیت را در میان تمام تیم‌های لیگ خلق کرده است. اما چرا پرسپولیس علیرغم داشتن فرصت‌های فراوان در مکان سوم جدول است و هواداران و سرمربی این تیم مدام افسوس بازی‌های گذشته و موقعیت‌های از دست رفته را می‌خورند؟ آیا دلیل این مساله چیزی جز شش دانگ نبودن مهاجمان پرسپولیس است؟ مهاجمانی که در اصل مهاجم نیستند و توانایی بالایی در گلزنی ندارند و در هر بازی فرصت‌های فراوانی را از دست می‌دهند؛ بازیکنانی مانند عالیشاه، احمدزاده و علیپور که تقریباً در تمام بازی‌های تیمشان موقعیت‌های ایده‌آلی را از دست داده‌اند و بدون تردید یکی از مسببان اصلی از دست رفتن امتیازات پرسپولیس در این فصل بودهاند. مهاجمانی که نه تنها خودشان بازیکنان کاملی در پست خود نیستند، بلکه از لحاظ حرفه‌ای‌گری هم به درک مناسبی از کار تیمی نرسیده‌اند و با پاس ندادن به بازیکن خارجی تیم خود در موقعیت‌های مختلف، موجب کمرنگ شدن حضور او در ترکیب می‌شوند.
نکته سوم؛ برانکوی پرسپولیس مانند برانکوی تیم ملی
موضوع پاس ندادن بازیکنان به یک فرد خاص در ترکیب تیم‌هایی که برانکو هدایت آن را بر عهده دارد، گویا مساله‌ای ریشه‌دار و البته کماکان حل نشده است. چرا که هنوز فراموش نکرده‌ایم که در زمان حضور مرد کروات روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی 2006 نیز، برخی از بازیکنان تیم ملی در چشم کاپیتان تیم ملی نگاه می‌کردند و به او پاس نمی‌دادند. موضوعی که علی دایی در یک مصاحبه جنجالی به آن اشاره کرد؛ مساله‌ای که البته حواشی زیادی را در پی داشت و در نهایت دود اختلافات درونی تیم ملی در آن مقطع به چشم فوتبالدوستان رفت. این مساله در پرسپولیس اگر بیش از زمانی که برانکو در تیم ملی بود حاشیه ساز نشده قطعا کمتر از آن موقع نبوده است. وقتی درست در هفته‌های حساس پایانی لیگ برتر اختلافات درونی میان مهاجمان پرسپولیس سر باز کرده است.
به گزارش ایلنا، این اتفاقات نشان می‌دهد که برانکو علیرغم تمام کیفیت فنی که در کار مربیگری دارد، شاید در مدیریت کردن اتفاقات درون تیمی خود آنچنان که باید خبره نیست.