کری‌خوانی سردار برای ازبکستان حرفه‌ای بود
توصیه خلیلی به تیم ملی: اگر ازبک‌ها را دست کم بگیرید، خطرساز می‌شوند!
محسن خلیلی در آستانه دیدار ایران و ازبکستان صحبت‌های مفصلی در خصوص شرایط و وضعیت دو تیم انجام داد.
به گزارش ایلنا، تیم ملی ایران و ازبکستان در هفته سوم مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی روبروی هم قرار می‌گیرند و ازبک‌ها بر خلاف سایر رقبای حاضر در گروه، علاوه بر سختکوشی، حریف دست و پا گیری خواهند بود که حساسیت این دیدار را تا حد زیادی بالا برده است.
محسن خلیلی یکی از مهاجمان سابق فوتبال ایران طی صحبت مفصلی شرایط تیم حریف و تیم ملی کشورمان را پیش از این دیدار بررسی کرده و توصیه‌های جالبی در خصوص مسائل مختلف ارائه کرد.
ازبکستان اولین حریف سخت ایران در این گروه است، شرایط را چطور می‌بینید؟
برای بازی‌های مقدماتی کسب امتیاز خیلی مهم است و الان هم فشار زیادی روی کادرفنی تیم ملی برای پوست‌اندازی و جوانگرایی وجود دارد و فوتبال کشورمان توقع زیادی از تیم ملی دارد؛ هم دوست داریم خوب بازی بکند هم جزو تیم‌های برتر گروه برای صعود باشد و همین موضوع کار را برای کادرفنی سخت می‌کند و در بازی‌های اخیر چالش‌های زیادی برای آن‌ها به وجود آمده است. دو بازی را توانستیم امتیاز کامل بگیریم اما کارمان آن طور که همه می‌گفتند، راحت نبود و دیدیم پیروزی در این دو بازی چقدر سخت بود و تیم‌های آسیایی پیشرفت خوبی داشتند و دیگر مثل سابق فاصله تیم‌ها ان قدر زیاد نیست که توپ‌های زیادی از خط دروازه‌ها عبور کند و در کل با یک سهل‌انگاری و از دست دادن تمرکز حتی احتمال باخت هم برای تیم‌های صاحب نام مثل ایران وجود دارد.
ازبکستان در فاز تهاجمی اخیرا خیلی قوی ظاهر شده، به نظرت مقابل ایران عناصر هجومی ازبکستان چه عملکردی خواهند داشت؟
فوتبال ازبکستان در راه پیشرفت قرار گرفته و مشخص است که برای آکادمی‌هایش هم سرمایه‌گذاری کرده است. تیم پاختاکور هم که مقابل پرسپولیس قرار گرفت، دیدید که بازیکنان جوان زیادی داشت و اکثر آن‌ها 22،23 ساله بودند. شاکله تیم ملی آن‌ها هم جوان شده و جوانگرایی ازبکستان باعث ایجاد هماهنگی و انگیزه و همچنین شخصیت تیمی شده و همین موضوع ازبک‌ها را خطرناک کرده است. حریفی نبوده که ایران را به چالش بکشد و مشکل‌ساز باشد ولی هر بازی که بازیکنان ما، ازبک‌ها را دست کم گرفتند، آن‌ها با دوندگی و جنگندگی زیاد دست و پا گیر شدند مثل همان دیدار در مرحله دوم مقدماتی که 2-2 مساوی شد.
ازبکستان ستاره‌های زیادی دارد که سه تای ان‌ها هم در لیگ ایران حضور دارند و شناخت خوبی از تیم ملی ایران دارند.
اورونوف و ماشاریپوف در تیم ملی کشورشان خیلی متفاوت‌تر از تیم‌های باشگاهی بازی می‌کنند و این دو بازیکن خیلی هماهنگ کارهای ترکیبی را با هم انجام می‌دهند؛ شاید اگر هر دو آن‌ها در یک تیم باشگاهی بودند، برای تیم‌های حریف خیلی خطرساز می‌شدند حالا چه اورونوف در استقلال بود چه ماشاریپوف در پرسپولیس. در کل بازیکنان خطرناک زیادی مثل شومورودوف دارند و فکر می‌کنم بازی جذابی خواهد شد اما آن سوی میدان را هم در نظر بگیرید که ستاره‌های خیلی زیادی در تیم ملی کشورمان بازی می‌کنند و عدم هماهنگی بین آن‌ها به خاطر این است که بچه‌ها در تیم‌های باشگاهی خود حضور دارند و کمتر در اردوهای ملی شرکت کردند و همیشه در بازی‌های مقدماتی این مسئله پیش می‌آید و بازیکان آن طور که باید، آماده و هماهنگ نیستند که بازی به بازی بهتر خواهند شد.
سردار در نشست خبری پیش از این بازی کری جالبی برای ازبک‌ها خواند، اقدام مثبتی بود یا غیرحرفه‌ای؟
اینکه بازیکنان در کنفرانس مطبوعاتی فشاری را روی تیم حریف بگذارند، حرفه‌ای است و غرور حریف را برای اینکه فکر می‌کند می‌تواند مقابل ایران پیروز باشد، از بین می‌برد. از یک لحاظ هم بازیکنان نباید ازبک‌ها را دست کم بگیرند.
موضوع مهم این روزهای فوتبال ما سلب میزبانی از تیم ملی و تیم‌های باشگاهی در آسیاست. این موضوع کار را سخت نمی‌کند؟
قطعا امتیاز میزبانی به تیم‌ها خیلی کمک می‌کند؛ چه تیم ملی چه تیم‌های باشگاهی. اما ما باید در ای‌اف‌سی قوی‌تر باشیم؛ کشورهای دیگر نسبت به ایران نفوذ بیشتری در کنفدراسیون فوتبال آسیا دارند. وقتی ایران فوتبال داشت، در خیلی از این کشورها حتی فوتبال وجود نداشت اما آن‌ها حالا نفوذ زیادی در ای‌اف‌سی دارند. ما باید در مجامع بین‌المللی قدرتمندتر باشیم طوری که حرفمان نفوذ داشته باشد؛ به هر حال کشور ما امن است و از لحاظ امنیت جزو کشورهای خوب آسیایی است و خدا را شکر در رفت و آمدهای اخیر تیم‌های دیگر به ایران هیچ مشکلی به وجود نیامده است. سال قبل دیدیم که رونالدو و النصر به ایران آمدند و چه میزبانی خوبی از آن‌ها انجام شد. به هر حال یار دوازدهم تیم ملی و تیم‌های باشگاهی ما هواداران هستند که سایر تیم‌ها از آن هراس دارند و می‌خواهند با این شیطنت‌ها ایران را خلع سلاح کنند.
