ماجراجویی جذاب برنلی با کمپانی در لیگ برتر
کمپانی با برنلی توانست به لیگ برتر صعود کند.
به گزارش ایلنا، وقتی ونسان کمپانی در تیر ماه گذشته برای اولین بار در مرکز تمرین برنلی در بارنفیلد حاضر شد، با گروهی از بازیکنان بی‌روحیه از سقوط روبه‌رو شد اما در یک سخنرانی 12 دقیقه‌ای هر کدام از آنها را متقاعد کرد برنده هستند. جمعه شب اما یک اتفاق خاص افتاد و در فاصله هفت هفته مانده تا پایان چمپیونشیپ، این تیم بازگشت مستقیم به لیگ برتر را جشن گرفت تا حرف‌های مربی بلژیکی درست باشد. در واقع در این مدت آنها همانطور بودند که کمپانی توصیف‌شان کرده بود: برنده، بی‌رحم، چشمگیر و جنگجویانی که جز به پیروزی فکر نمی‌کردند.
چاشنی حرف‌های مربی بلژیکی تجربه زندگی 15 ساله‌اش در منچستر بود و البته مقدار لازم از دقت، واقع‌بینی و بلندپروازی. او حتی گفت کلمه «شکست» خونش را به جوش می‌آورد.
او درباره نقاط قوت دوران بازی‌اش حرف زده و اینکه چهار بار به عنوان کاپیتان منچسترسیتی قهرمان لیگ برتر شده است. او گفت: «من هرگز به اندازه بازیکنانی که کنارشان بودم، خوب نبودم. بزرگترین نقطه قوت من چیزی پشت پرده بود، اینکه می‌توانستم کاری کنم هر بازیکنی بهتر شود.»
او مصدومیت‌های مداوم زانو در اواخر سال‌های بازی را پنهان نکرد اما تأکید داشت تک تک اعضای تیم و مربی اهمیت یکسانی روی موفقیت تیم دارند چه آنها که در بخش پزشکی فعالیت می‌کنند چه کسی که نامش در اول فهرست تیم برای بازی‌ها رد می‌شود. او ادامه داد: «مهم این است که همیشه بتوانید آدم‌های اطراف خودتان را بالا ببرید. نیمی از وقتی که بازی نمی‌کردم را در سالن تمرین می‌گذراندم تا اگر یکی از هم‌تیمی‌هایم از نظر روحی افت کرده و طوری فکر می‌کند که مربی دوست ندارد، نظرش را عوض کنم.»
بازیکنان برنلی کلمه به کلمه کمپانی را به جان خریدند. این ویژگی‌ها به خانواده او مربوط می‌شود، پدرش، پیر نخستین شهردار سیاهپوست در بلژیک بوده و مادر فقیدش، ژوسلین یک فعال سیاسی بود.
هم‌تیمی‌ها در منچسترسیتی با کمپانی شوخی می‌کردند که بعد از فوتبال به سیاست می‌رود نه مربیگری. داوید سیلوا که در سال 2019 جای او را به عنوان کاپیتان تیم پپ گواردیولا گرفت، با او شوخی می‌کرد و می‌گفت: «خب الان نوبت سخنرانی چه کسی است؟ وینی را باید به سازمان ملل ببرند!»
اما این همه داستان نیست. برنلی او در این فصل شاهکار کرده، تنها دو بار باخته و در «ترف مور» شکست نخورده. با لبخند و کلاه بیسبالی‌اش کنار زمین، مهربان به نظر می‌رسد اما گول نخورید بسیار جدی و مقتدر است و گفته می‌شود چند بار در تیم گرد و خاک کرده است. یک بار در رختکن اندرلخت به بازیکنان تیم گفته: «من یک روی لعنتی دیگر دارم که شما آن را ندیده‌اید و هر وقت لازم باشد، نشان‌تان می‌دهم.»
او در مدیریت منابع انسانی بسیار توانا است اما نباید ویژگی‌هایش را به آن محدود کرد، او تاکتیسین باقابلیتی است که فهم خوبی از فوتبال دارد.
در مصاحبه اخیر با آلستر کمپبل، هوادار برنلی و دست راست سابق تونی بلر، از اثرگذاری گواردیولا گفت: «پپ زبان فوتبال را پیدا کرد و من خیلی چیزها را فهمیدم. از آن موقع به دنبال سرنوشت خودم رفتم اما او کاری کرد که فوتبال بیش از همیشه برایم اهمیت داشته باشد.»
این مدافع سابق از حرکات و فضاهای شطرنجی در زمین صحبت کرد و اینکه بتوانند زاویه ایجاد کنند و از فضای مناسب دروازه حریف را مورد هدف قرار دهند. نظر او به قول خودش حول یک محور بود: «پیداکردن فرصت ضربه زدن به حریف و از کار انداختن نقاط قوتش.»
او نگاه برنلی را از نتیجه‌گرایی به فوتبال مالکانه تغییر داد و میانگین مالکیت این تیم از 39 درصد فصل قبل به 64 درصد در این فصل رسید. آنها تنها 30 گل خوردند، 19 گلزن متفاوت داشتند که ناتان تلا با 17 گل در صدر آنها بود. می‌توانند چهارمین تیم تاریخ چمپیونشیپ شوند که به 100 امتیاز می‌رسند و اگر شروع کندشان در این فصل نبود، به رکورد 106 امتیاز ریدینگ می‌رسیدند.
بازیکنی که برای اجرای ایده‌های کمپانی توانایی زیادی دارد، تایلور هاروود بلیس، مدافع جوانی است که به صورت قرضی از منچسترسیتی آمده و احتمالاً قراردادش تمدید می‌شود و با احترام به برنلی باید گفت سطحش از این تیم خیلی بالاتر است. او بعد از دوران مصدومیت دوباره آماده شده و می‌تواند مثل جان استونز سیتی شود که در حملات تیم مشارکت دارد. کمپانی چند ماه قبل گفته بود: «می‌دانم مدافع هستم یا بوده‌ام اما انگیزه زیادی برای گلزنی دارم از تیم‌ام هم می‌خواهم از هر فرصتی برای گلزنی استفاده کند. این تیم پتانسیلش را دارد.»
برنلی در نخستین تلاش به خواسته‌اش برای صعود رسید و مرور نخستین حرف‌های کمپانی با تیمش جذابیت داشت. او به آنها لقب برنده داد و معلوم شد درست می‌گوید.
