چالش کمیته ملی المپیک ایران با باخ
به نظر می‌رسد مدیران کمیته ملی المپیک ایران دچار مشکل شدند.
به گزارش ایلنا، تا روزی که نشست هیأت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک برگزار شود، نمی‌توان به قطعیت گفت که این نهاد بین‌المللی چه تصمیمی را درباره ایران می‌گیرد اما چیزی که می‌توان قطعی درباره‌اش حرف زد، این است که موضوع به سادگی که مسئولان کمیته ملی المپیک ایران می‌گویند، نیست.
نشست مهم برای موضوع بی‌اهمیت
رئیس کمیته ملی المپیک ایران بعد از حدود دو هفته از دیدار با توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک، نشستی برگزار کرد و مواردی را به زبان آورد که درباره تک‌تک‌شان می‌توان حرف زد.
در حالی‌که IOC درباره نشست رئیس کمیته ملی المپیک ایران و توماس باخ، بیانیه صادر کرد و رسانه نزدیک به این نهاد بین‌المللی از واژه احضار مسئولان ایرانی استفاده کرد، خسروی‌وفا می‌گوید که موضوع جدی است.
رئیس کمیته ملی المپیک ایران در حالی شرایط ورزش ایران را عادی جلوه می‌دهد که از سوی IOC به مسئولان ایرانی گفته شده، گزارش کتبی بدهند.
گزارشی که باز هم مسئولان ایرانی می‌گویند خیلی موضوع مهمی نیست اما جالب است که برای همین موضوع بی‌اهمیت، مسئولان کمیته از حمید سجادی، وزیر ورزش؛ مصطفی هاشمی‌طبا و برخی رؤسای فدراسیون‌ها دعوت کردند تا در نوشتن گزارشی که قرار است به IOC ارسال شود، راهنمایی بگیرند؛ نشستی که باید پیش از حضور خسروی‌وفا در جمع خبرنگاران برگزار می‌شد.
رفع نگرانی چندین ساله با چند جمله؟
رئیس کمیته ملی المپیک در نشست با خبرنگاران، روی یکی از موضوعات اصلی ورزش ایران در حوزه بین‌الملل دست گذاشت و درباره‌اش حرف زد.
او درباره عدم رویارویی ورزشکاران ایران با نمایندگان رژیم اشغالگر قدس حرف زد و سؤالاتی که رئیس IOC در این رابطه پرسیده است.
رئیس کمیته ملی المپیک ایران گفت که موضوع محدودیت‌ها را برای باخ توضیح داده و این موضوع حل شده است! صحبت عجیبی که به نظر می‌رسد بیشتر برای ورزش ایران تبعات داشته باشد. اگر عدم رویارویی ورزشکاران ایران با نمایندگان اسرائیل برای کمیته بین‌المللی المپیک مهم نبوده، پس چطور سال‌های سال ورزش ایران تهدید به تعلیق شده است.
مگر می‌شود چنین موضوع مهمی با چند جمله رفع شود؟ آیا از مشاوران رئیس، کسی به این موضوع فکر نکرد که ترجمه حرف‌های رئیس کمیته ملی المپیک و ارسالش به IOC می‌تواند برای ورزش کشور خطراتی را به همراه داشته باشد؟
چند سالی است که نهادهای بین‌المللی به‌شدت روی این موضوع حساس شده‌اند و بارها و بارها درباره این مسأله از مسئولان ورزش ایران توضیح خواسته‌اند. آنچه خسروی‌وفا به مسئولان IOC گفته، با آنچه مسئولان سابق کمیته گفته‌اند متفاوت است و این تناقض می‌تواند دردسرساز باشد.
مسئولان کمیته بین‌المللی المپیک شناخت کافی از آنچه در ورزش ایران می‌گذرد، دارند و خیلی نمی‌توان با طرح موضوعاتی مانند قوانین پارلمان، یا مسائل اعتقادی و مذهبی در این رابطه به نتیجه رسید؛ بخصوص اینکه این روزها ورزشکارانی که از ایران رفته‌اند، ارتباط نزدیکی با IOC دارند و موارد را منتقل می‌کنند.
نکته‌ای که پیش از این هم نوشته شده و تکرارش ضروری به نظر می‌رسد، این است که در نشست پیش روی هیأت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک قرار است بر اساس گزارشی که ایران می‌فرستد، درباره ورزش کشور تصمیم‌گیری شود.
قطعاً IOC درباره موضوعاتی مانند اسرائیل، ورزش زنان، حکم اعدام و ... صرفاً به گفته‌های مسئولان ایرانی اکتفا نمی‌کند و اطلاعات منابع دیگر را هم بررسی می‌کند. پس به نظر می‌رسد به جای عادی‌سازی، در این یک ماه و چند روز باقیمانده تا نشست ماه مارس، باید بابت آنچه قرار است در این نشست رقم بخورد، نگران بود.
