ذاکرانی: برنز پیست آسیا را بدون تمرین در پیست چوبی گرفتیم!/ حق بخش اسپرینت بزرگسالان یک مدال بود/ حتی هند در اروپا مسابقه برگزار می‌کند
مربی تیم ملی دوچرخه سواری زنان ایران گفت: آخرین رکاب‌زدن بانوان ایران در پیست چوبی به مسابقات آسیایی در کره باز می‌گردد، اما مدال برنز گرفتیم. در چند وقت اخیر درهیچ رقابت خارجی هم پیش از مسابقات آسیایی حاضر نبودیم.
به گزارش خبرنگار ورشی ایلنا، لیلا حیدری در روز 29 خرداد سال جاری توانست در مسابقات دوچرخه سواری قهرمانی آسیا، مدال برنز را کسب کند. این مدال با رکورد جدیدی برای ورزش کشور همراه بود و او اولین مدال تاریخ بانوان دوچرخه‌سواری کشور در بخش پیست را ثبت کرد. در همین رابطه بعد از گفتگو با حیدری دختر تاریخ ساز دوچرخه سواری ایران( از اینجا بخوانید)، با مربی او دلارام ذاکرانی نیز به گفتگو پرداختیم:
*از چه زمانی تمرینات را برای مسابقات آسیایی شروع کردید و شرایط چطور پیش رفت؟
با توجه به اینکه قرار بود مسابقات در اواخر اسفند ماه برگزار شود ما از اواسط آذر ماه اردوهای خودمان را شروع کردیم، اما مسابقات به تعویق افتاد و طبق برنامه به اواخر خرداد ماه کشیده شد. نمایندگان کشور ما در رده‌های سنی بزرگسالان و جوانان از همان آذر ماه تمریناتشان را شروع کردند. نباید فراموش کرد که با توجه به شرایط کرونایی سه سال مسابقات قهرمانی آسیا برگزار نشد. این مسئله در رده سنی جوانان بیشتر خودش را نشان داد.
*چرا در رده سنی جوانان عدم برگزاری 3 ساله مسابقات بیشتر به چشم آمد؟
به دلیل اینکه سه سال مسابقات برگزار نشد، نفراتی که در رده سنی جوانان حضور داشتند، به دلیل مسئله سنی به رده سنی بزرگسال رفتند. بنابراین نفرات جدیدی در رده جوانان حضور داشتند و طبیعتاً هیچ شناختی از این نفرات نداشتیم.
*کدام تیم‌ها رقبای بهتری بودند؟
تیم‌های مثل کره، ژاپن و مالزی رقبای سرسختی هستند. حتی در سال‌های اخیر هند روی این رشته سرمایه‌گذاری خوبی کرده است و اردوهای اروپایی برای ملی پوشان خود برگزار می‌کند. حتی دوچرخه سواران هندی هم در مسابقات اروپایی شرکت می‌کنند. می‌دانستیم که آنها خیلی پیشرفت کردند و می‌توانند رقبای سرسختی باشند. با این حال احتمال کسب یک مدال را می‌دادیم که خدارا شکر این مدال به دست آمد.
*چرا در رده سنی بزرگسال نتوانستیم مدال کسب کنیم؟
در رده بزرگسال شرایط متفاوت است. رقبای شرکت کننده همین ماه گذشته در مسابقات کاپ جهانی شرکت و با دوچرخه سواران اروپایی رقابت کردند. دوچرخه سواران اروپایی بهترین نفرات دنیا هستند، اما بعضی نمایندگان آسیا آنجا مدال و مقام کسب کردند. در واقع ما با این نفرات رقابت کردیم. رقابت‌های ما در سال‌های گذشته واقعاً با فاصله بود. یعنی با فاصله زمانی زیاد نسبت به رقبا، خط پایان را رد می کردند. اما امسال اگر فیلم مسابقات را ببینید کاملاً مشخص است که چقدر با فاصله کم و رقابت خوب مسابقات را به پایان برسانند.
*فاصله رکابزنان بزرگسال ما با رقبای خارجی خیلی زیاد است؟
با اینکه در رده بزرگسال مدالی کسب نکردیم اما عملکرد خوبی داشتند. در ماده تیمی اسپرینت که رشته سه نفره است واقعاً فاصله نزدیکی داشتیم و اگر ما می‌توانستیم داخل پیست چوبی تمرین کنیم، قطعاً شرایط تیم ما بهتر می شد. به غیر از دو تیم ضعیف‌تر ترکمنستان و پاکستان، تمام تیم‌های شرکت کننده در پیست چوبی تمرین برگزار می‌کردند و اردوهایشان را در کشورهای اروپایی برگزار می‌کردند. کلاً در پیست چوبی تمرینی نداشتند.
*آخرین باری که دوچرخه سواران بانوی کشور در پیست چوبی رکاب زدند، چه زمانی بود؟
آخرین رکاب‌زدنشان در پیست چوبی به مسابقات آسیایی در کره باز می‌گردد. در چند وقت اخیر نتوانستند درهیچ رقابت خارجی هم پیش از مسابقات آسیایی حاضر باشند. نمایندگان ما فقط در مسابقات داخلی شرکت کردند که قطعاً سطح آن با مسابقات بین المللی متفاوت است. در این مسابقات عملکرد خیلی خوبی داشتند.
*آیا تلاشی برای ایجاد شرایط تمرین در پیست چوبی صورت گرفت و موثر واقع نشد؟
از سوی سرمربی تیم و نایب رییس فدراسیون تلاش زیای شد در پیست چوبی بتوانیم تمرین کنیم، منتهی به دلیل مسائل ارزی و فرصت کمی که وجود داشت امکان ایجاد این شرایط فراهم نشد. اگر ملی‌پوشان 10 روز می توانستند در پیست تمرین کنند یا یک یا 2 مسابقه در پیست چوبی شرکت کنند، قطعا در ماده اسپرینت تیمی رده بزرگسال می‌توانستیم یک مدال کسب کنیم. انشاا...برای مسابقات بعدی این مقدمات فراهم شود و بتوانیم این مدال را کسب کنیم.
