قهرمانی لیورپول و انتظار رئال مادرید: کلوپ با دو غایب به مصاف کهکشانی‌ها می‌رود؟
شاگردان یورگن کلوپ با غلبه بر چلسی در ضربات پنالتی دومین جام فصل خود را به دست آوردند، اما دو ضربه احتمالی جدی را متحمل شدند.
گاهی اوقات رعد و برق واقعاً دو بار برخورد می کند. ما قبلاً این پایان را دیده بودیم. ومبلی، لیورپول و چلسی. ضربات پنالتی با اعصاب به هم ریخته و ضربان قلب بالا. و سپس، در پایان همه، قرمز. شراره قرمز، دود قرمز، پرچم قرمز و شال‌های قرمز.
لبخندهای قرمز. هزاران نفر از آنها اینطور بودند و پهنای هر لبخند به اندازه رودخانه تایمز بود. جام حذفی برای لیورپول است. برای اولین بار از سال 2006، آنها دست خود را بر قدیمی ترین و تاریخی ترین جام فوتبال می گذارند و یورگن کلوپ تنها دومین مربی در تاریخ فوتبال انگلیس پس از سر الکس فرگوسن می شود که موفق به کسب "گرند اسلم" - قهرمانی لیگ، لیگ قهرمانان اروپا، جام اتحادیه و جام حذفی - با یک باشگاه می‌شود.
در این فصل فوق‌العاده، می‌توان موارد بیشتری نیز در پیش داشت. فینال دیگری در انتظار است، در پاریس در 28 مه. رئال مادرید در راه منتظر کلوپ ایستاده است.
همانطور که لیورپول در اینجا جشن گرفت، منصفانه است تعجب نکنیم که آیا چند پوزخند رضایت بخش صورت مادریدیستاها را در حالی که آنها وعده های غذایی شنبه شب خود را انتخاب می کردند وجود داشت یا خیر.
بالاخره پیروزی برای قرمزها هزینه داشت. آنها در نیمه اول محمد صلاح را به دلیل مصدومیت از دست دادند و ویرجیل فن دایک را نیز در پایان 90 دقیقه از زمین خارج کردند. کلوپ می‌گوید فابینیو "قطعا" برای فینال لیگ قهرمانان اروپا در دسترس خواهد بود، اما او نگرانی‌های زیادی بعد از جنگ فرسایشی اخیر با مردان استمفوردبریج دارد.
چهره صلاح پس از تنها 32 دقیقه بازی گویای همه چیز بود. چهار سال پس از دل‌درد در کیف، درد در شمال لندن برای او ایجاد شده است. یک مصدومیت کشاله ران، مصدومیت او مطرح شده است. اینکه چقدر شدید است، باید منتظر ماند.
فن دایک نیز در حالی 30 دقیقه وقت اضافه را از دست داد، روی نیمکت اخم روی صورتش داشت. این بازیکن هلندی از زمان بازگشتش از مصدومیت شدید زانو در تابستان گذشته تبدیل به یک مهره ثابت شده است، و اگرچه جوئل ماتیپ، جانشین او و ابراهیما کوناته، شریک او عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتند، اما کلوپ نمی‌تواند بدون مدافع میانی مورد اعتمادش برای بازی رئال مادرید آماده شود.
کلوپ امیدوارانه گفت: «گرفتگی عضله. او مطمئناً امیدوار است که چنین باشد.»
آدرنالین ممکن است آنها را در دو بازی آخر خود در لیگ برتر، خارج از خانه مقابل ساوتهمپتون در اواسط هفته و در خانه مقابل وولوز، یکشنبه آینده، هدایت کند، اما با توجه به اینکه منچسترسیتی در صدر جدول غیرقابل شکست به نظر می رسد، منصفانه است که پیشنهاد کنیم اکنون همه نگاه ها به سمت بازی استاددو فرانس معطوف کند. این احمقانه است که کلوپ قبل از آن چرخش سنگینی نداشته باشد.
آنها شایسته اثرگذاری روی تاریخ هستند. آنها در این فصل بسیار باشکوه بوده اند و در برخی مواقع دوباره اینجا بودند. در پایان، کوستاس تسیمیکاس به عنوان بازیکن تعویضی بود که نقش قهرمان را برعهده گرفت و پنالتی خود را پس از اینکه آلیسون بکر مهار قدرتمندی انجام داد تا ضربه میسون مانت را از دروازه خارج کند، گل کرد.
ملی پوش یونانی یکی از محبوب ترین اعضای تیم کلوپ است و بر همین اساس از لحظات حضور خود در ترکیب لذت می برد. او تحت تعقیب قرار گرفت و در نهایت توسط هم تیمی هایش که اکثر آنها مجبور بودند از ذخایر ناشناخته انرژی بهره می گرفتند، در آغوش گرفته شد.
درست همانطور که در فینال جام کارابائو، آنها باید عمیقاً حفاری می کردند. همانطور که در فینال جام اتحادیه، این یک راز بود که در 90 دقیقه یا در 120 دقیقه یک برنده وجود نداشت. اما درست مانند فینال جام اتحادیه، این لیورپول بود که تحت فشار ایستادگی کرد. سزار آزپیلیکوئتا در ضربات پنالتی به تیرک دروازه برخورد کرد، اما ادوارد مندی به طرز درخشانی سادیو مانه را مهار کرد، زمانی که به نظر می رسید ستاره سنگالی در حال گرفتن یک پنالتی بزرگ دیگر است. سپس مانت آمد، سپس آلیسون، سپس تسیمیکاس آمد. سپس وقت آهنگ و شادی در ومبلی شد. سپس رنگ آمد. ومبلی یک بار دیگر رنگ قرمز گرفت. لیورپول یک بار دیگر پیروز شد.
تکه کاغذهای براق از آسمان روی زمین می‌ریزند و دود بلند می‌شود، اما ماشین قرمز همچنان در حال غلتیدن است. فرمان در دستان کلوپ است و به پاریس می رود.
نیل جونز - GOAL
