اولویت‌های مسئولان برای موسیقی چیست؟
سالن گران؛ مجوز دشوار و حمایت مبهم است
با وجود هزینه‌ها و مشکلاتی که برای برگزاری یک کنسرت در ایران وجود دارد، کنسرت‌های چهره‌های معروف جهان در ایران برگزار می‌شود. این درحالی است که ارکسترها به دلیل مشکلات مالی و کمبود بودجه مدت‌هاست تعطیل است. برگزاری چنین کنسرت‌هایی خواست بخش خصوصی است یا دولتی؟
در شرایطی که ارکسترهای کشور به دلیل کمبود بودجه تعطیل هستند و هنرمندان موسیقی به سختی روزگار می‌گذرانند، به نظر می‌رسد که اولویت‌های مسئولان؛ برگزاری کنسرت‌های چهره‌های معروف با هزینه‌های مالی بسیار است. به راستی چه دیدگاهی در پس چنین عملکردی است؟ آیا برگزاری کنسرت‌های کیتارو و یانی، وضعیت موسیقایی کشور را سامان می‌بخشد؟
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ تالار وحدت، برای یک شب اجرا مبلغ ۸ میلیون تومان بابت اجاره‌بها دریافت می‌کند و استانداردترین سالن کنسرت در ایران است که البته، اجازه برگزاری کنسرت پاپ در آن وجود ندارد. سالن برج میلاد، برای یک سانس اجرا همراه با تجهیزات ۱۷ میلیون دریافت می‌کند و اگر در یک شب، درخواست دوسانس اجرا داشته باشید، اجاره سالن اصلی ۴۱ میلیون تومان می‌شود. برج میلاد هم مدتی است که اجازه برگزاری کنسرت پاپ به هنرمندان این عرصه نمی‌دهد. سالن میلاد از شنبه تا چهارشنبه برای یک سانس بیش از ۳۰ میلیون و برای دو سانس حدود ۵۰ میلیون دریافت می‌کند. پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها نیز به این مبالغ درصدی اضافه می شود. اما تالار وزارت کشور، برای یک سانس ۸۰ میلیون و برای دو سانس ۱۲۰ میلیون تومان، بابت اجاره سالن دریافت می‌کند.
نظارتی بر سالن‌های کنسرت وجود ندارد
مجید روغنی(برگزارکننده کنسزت) در گفت و گو با خبرنگار ایلنا؛ درباره وضعیت اجاره سالن‌ها توضیح داد: تالار وحدت، یک سالن را شبی ۸ میلیون تومان به شما اجاره میدهد. این اجاره بها، باتوجه به امکانات و ظرفیت سالن، بسیار مناسب است. تالار وحدت استانداردترین سالن تهران است و جالب اینجاست که از تمام سالن‌های دیگر هم اجاره بهای ارزانتری دارد.
او ادامه داد: متاسفانه هیچ‌گونه نظارتی بر اجاره بهای سالن‌ها وجود ندارد و درواقع مرجعی برای این نظارت نداریم. تالار وزارت کشور، سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی در شرایطی که امکانات مناسبی برای برگزاری کنسرت ندارند، ارقامی غیرمنطقی برای اجاره بها قرار داده‌اند.
این برگزار کننده کنسرت درباره نگاهی مادی به حوزه فرهنگ گفت: به طورمثال، تالار وزارت کشور زیرنظر یک تعاونی از وزارت کشور است و برای اجاره بهای تالارش مبلغ ۱۲۰ میلیون تومان را درنظر گرفته است. با تعیین چنین مبلغی، واضح است که نگاه فرهنگی به حوزه موسیقی وجود ندارد. متاسفانه بسیاری از مدیران شعار حمایت از موسیقی ملی ایران و موسیقی فاخر را می‌دهند اما درواقع حرکتی صورت نمی‌گیرد.
صدرالدین حسین‌خانی نیز درباره شرایط سخت برگزاری کنسرت می‌گوید: متاسفانه برای برگزاری یک کنسرت، مشکل دریافت مجوز، هزینه اجاره‌ی سالن‌ها و پس از تایید کنسرت، زمانی که صرف دریافت مجوز می‌شود؛ رمق برگزارکننده را می‌گیرد. برای اینکه یک کنسرت برگزار شود، مراحل فوق‌العاده پیچیده‌ای صرف خواهد شد و این اساسی‌ترین مشکل ماست.
برابری کنسرت موسیقی با برندهای تجاری
مجید روغنی با اشاره به برخوردهای متفاوت شهرداری برای برگزاری یک کنسرت گفت: شهرداری تنها جایی است دغدغه حمایت از موسیقی ایرانی را دارد، در بخش اجاره سالن برج میلاد تخفیف تا سقف ۵۰ درصد برای کنسرت‌های موسیقی سنتی ایرانی قرار داده است اما درباره تبلیغات کنسرت هنوز به شرایطی برای نگاه متفاوت بین یک برنامه فرهنگی و یک شرکت تجاری مثل سامسونگ و الجی، نرسیده است و یک بیلبورد را با همان قیمت در اختیار هر دو حوزه قرار میدهد. البته این مشکل، ناشی از اجاره تابلوهای تبلیغاتی به شرکت‌های تبلیغاتی می‌باشد.
او ادامه داد: روزنامه همشهری برای یک تبلیغ دو کادره، ۲۸۷۸۵۰۰ تومان دریافت می‌کند که برای یک برگزارکننده با توجه به بازخورد و تعداد اطلاع‌رسانی این قیمت اصلا به صرفه نیست و درنتیجه به سراغ تبلیغات محیطی شهری با بیلبورد و استرابورد می‌رود. بابت یک بیلبورد ۳۲ متر مربعی، ۲۰۰ میلیون برای یک ماه پرداخت می‌کنیم. قیمت یک استرابورد سه در چهار متر نیز ۱۳ میلیون تومان برای یک ماه است. این مبالغ برای تبلیغات شرکت‌های تجاری هم به همین ترتیب است. بهتر است شهرداری نگاه متفاوتی به این دو حوزه در زمینه اطلاع‌رسانی داشته باشد.
دفتر موسیقی نظارت نمی‌کند
مجید روغنی درباره قیمت بلیت کنسرت‌ها نیز گفت: وقتی اجاره بهای سالن‌ها و هزینه تبلیغات تا این حد بالاست، من هم مجبور می‌شوم تا تنوع بلیت بلیت ۳۰ تا ۱۲۰ هزار تومانی در برنامه‌ام داشته باشم تا هزینه‌ها جبران شود. متاسفانه شرایط برگزاری هر روز سخت‌تر می‌شود.
وی افزود: موسیقی در تمام دنیا به عنوان یک صنعت مطرح است و یکی از مهم‌ترین ارکان درآمدرزایی برای دولت‌هاست اما باید پذیرفت که اشتباهات گذشته در قانون‌گذاری، این بخش از هنر را به سمتی سوق داده تا دلالان از آن بهره اقتصادی ببرند و تا به امروز دفتر موسیقی که نقش نظارتی دارد در این حوزه ورود نکرده است و هر روز شرایط به ضرر هنر موسیقی در ایران جلو می رود.
دریافت ارقام بی‌جهت برای برقراری نظم و امنیت برگزاری کنسرت‌ها
روغنی درباره دریافت وجه نقدی برای حفاظت کنسرت‌ها گفت: خدمات انتظامی برای هر سانس کنسرت در برج میلاد مبلغ ۵ میلیون تومان بابت برقراری امنیت و نظم از برگزارکننده کنسرت دریافت می‌کند که در تعداد سانس‌های بالا عدد زیادی است و اگر نگاه حمایتی از موسیقی ایرانی وجود دارد؛ خواهشمندم بین این موسیقی و موسیقی پاپ که درآمدهای متفاوتی دارند؛ تفاوت قائل شوند تا بار هزینه‌ها در آخر برای تهیه بلیت به سبد فرهنگی خانوار نیافتد.
صدرالدین حسین‌خانی نیز درباره دریافت این وجه گفت: متاسفانه این روزها هرکسی در هر مقامی، تا جایی که بتواند سعی بر درآمدزایی دارد. این مسئله تنها مربوط به حوزه فرهنگ نمی‌شود و یک مشکل کلی در جامعه است. دلیل دریافت چنین وجه‌هایی برای خود ما هم مبهم است.
برگزاری کنسرت یانی، خواست بخش خصوصی است یا دولتی؟
روغنی درباره برگزاری کنسرت‌های شخصیت‌هایی مانند یانی و کیتارو گفت: اینکه ما بزرگان موسیقی دنیا را به ایران بیاوریم بسیار خوب است اما آیا بهتر نیست تا قبل از برنامه‌ریزی برای اینگونه کنسرت‌ها ابتدا ارکسترهای کشور را حمایت و فعال کنیم؟ تا امروز پس از گذشت چند سال از تعطیلی ارکستر ملی و سمفونیک، هنوز توانایی راه‌اندازی مجدد آن وجود ندارد.
او ادامه داد: چرا دفتر موسیقی، بخش خصوصی را برای روی‌آوری و سرمایه‌گذاری در حوزه ارکستر ملی و سمفونیک حمایت نمی‌کند؟ چرا بیشترین زمان‌ها را صرف آوردن شخصیت‌های مشهوری چون کیتارو و یانی می‌کند؟ آن‌هم با توجه به اینکه ما با این حجم از مشکلات در موسیقی ایرانی رو‌به‌رو هستیم. آیا امکان دارد که کنسرت کیتارو بدون حمایت دفتر موسیقی برگزار شده باشد؟ دفتر موسیقی هم‌اکنون به عنوان یک برگزارکننده کنسرت عمل می‌کند. آوردن یانی، آرزوی کیست؟ آقای ارجمند تفکرات خوبی در حوزه موسیقی دارند اما چرا کنسرت کیتارو همزمان با بلیت‌فروشی کنسرت‌های ایرانی انجام می‌شود؟
صدرالدین حسین‌خانی نیز در این‌باره می‌گوید: برگزاری کنسرت کیتارو به هیچ وجه توجیه عقلانی برای برگزارکننده آن نداشت. ما هم واقعیت را نمی‌دانیم که چه کسی پشت برگزاری این کنسرت‌هاست اما بدون شک دوستان از جای دیگری هم حمایت می‌شوند.
منفعت برگزاری کنسرت کیتارو برای سرمایه‌گذار و موسیقی ایران چه بود؟
مجید روغنی درباره وضعیت موسیقی ایرانی می‌گوید: ما نیازمند حمایت از موسیقی سنتی هستیم. مشکل مدیریتی در ایران و تعریف دوباره سیستم توسط مدیران، مشکلی دیرینه است. برای نشان دادن فرهنگ و امنیت ایران؛ پیشتر، هنرمندی چون کریس دی برگ به ایران آمد و چهره متفاوتی از ایران و ایرانی را به دنیا معرفی کرد به شکلی که در مصاحبه با بزرگترین خبرگزاری‌های دنیا ایران را امن‌تر از کشورهای ابرقدرت معرفی کرد.
روغنی درباره تعطیلی ارکسترها به بهانه کمبود بودجه گفت: مبالغی نجومی برای برگزاری کنسرت یانی و کیتارو پرداخت می‌شود اما ارکسترها به بهانه کمبود بودجه تعطیل هستند. چرا اولویتی برای مسائل موسیقی در ایران وجود ندارد؟ ما در گذشته برای برگزاری کنسرت ارکستر ملی بابت اجاره سالن، اجاره‌بها می‌پرداختیم و این یک فاجعه بود.
لطفا موسیقی را حمایت کنید
اگر قرار است که حمایتی صورت بگیرد، اگر قرار است نام ماندگاری از مسئولان موسیقی در دوره حسن روحانی بماند، اگر قرار است با افتخار بگوییم هنر نزد ایرانیان است و بس؛ نیازمند نگاهی عمیق‌تر به حوزه موسیقی هستیم. تمام هزینه‌هایی که صرف برگزاری و تبلیغات کنسرت کیتارو شد و حالا هم قرار است برای کنسرت یانی تکرار شود، می‌تواند ارکسترهای کشور را که اعتبار ایران هستند؛ فعال سازد. نگاه دغدغه‌مند به موسیقی می‌تواند موجب حضور بخش خصوصی در احیای موسیقی علمی شود. میلیون‌ها علاقه‌مند به تحصیل در رشته موسیقی در ایران وجود دارد؛ خواهش می‌کنیم، به‌جای برگزاری کنسرت‌های چهره‌های مشهور که شاید تاثیر عمیقی بر موسیقی ایران نداشته باشد و هدف مشخصی هم پشت آن نیست؛ وضعیت دانشگاه‌ها را بسامان کنید، ارکسترها را احیا کنید. چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.
