مازندران از استان های پیشرو در مدیریت ویروس کرونا/ هیچ همکاری در محیط درمانی درگیر کرونا نشد

به گزارش ایلنا، سید عباس موسوی,رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران امروز در جمع خبرنگاران گفت: شیوع ویروس کرونا در برخی از استان ها دیر اتفاق افتاد اما برخی از استان ها مثل استان مازندران و استان های شمالی و تهران، خیلی زود اتفاق افتاد و با فاصله نزدیک و با توجه به سرعت انتقال این بیماری، درگیری فراوان داشتیم.

وی افزود: با توجه به اینکه خیلی از ابزارهای مقابله با سرعت انتشار بیماری را نداشتیم؛ زمانی ورود کردیم که تعداد زیادی بیمار داشتیم و با سرعت بالای انتشار روبرو شده و مقابله مشکل بود.

این مسئول بیان کرد: همچنان که بارها اعلام شد 25 درصد از تأمین سلامت جامعه بر عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است و 75 درصد بقیه برعهده مردم و مسئولان و جامعه است و در این بخش و مقابله با کرونا هم نیازمند همکاری آحاد جامعه بوده و هستیم.

موسوی گفت: استان مازندران مدیریت مناسبی در بیماری ویروس کرونا داشت و با توجه به اینکه برخی از استان ها درگیری مثل استان مازندران نداشتند؛ اما مازندران مدیریت مناسبی را در مقابله داشته است.

وی با اعلام اینکه امکانات درمانی مناسبی در این دوران مهیا شد ؛ خاطر نشان کرد: با حجم بالای درگیری ویروس کرونا، امکانات مختلفی را با کمک همکاران، مردم و مسئولان به سختی تهیه کردیم و با همه شرایط تلاش کردیم تا مدیریت لازم انجام شود.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: با وجود اینکه در ورود بیماری در استان ما با سرعت بیشتری همراه بود؛ اما کنترل مناسبی انجام شد.

موسوی اظهار کرد: تلاش های موثری انجام شد و در روزهای سخت و پر استرس کرونا، امکانات حفاظتی با هرقیمت و میزان باید تهیه می شد که مردم و خیران با همه همت وارد شدند و آنچه وظیفه ما بود؛ انجام شد.

وی ادامه داد: در دوران شیوع کرونا و اوج آن در مازندران، روزانه بالغ بر 450 میلیون تومان امکانات حفاظتی در اختیار می گرفتیم و بیش از یک میلیون ماسک جراحی  در طول درمان تهیه شد. 

رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: محصول همه تلاش ها این شد که تاکنون هیچ  یک از همکاران ما از حوزه درمان و محیط درمانی بیمارستان های ما دچار آسیب نشدند و اینکه همکاران مان را از دست بدهیم ؛ نداشتیم که نتیجه اقدامات ارزشمندی بود که انجام شد و اگر همکار و افراد درگیری داشتیم در حوزه های اجتماعی و برخوردی بودند و در محیط خارج از محیط درمانی ما درگیر شدند.