یادداشت؛
آوار سنگین کرونا بر معیشت سقف سازان بی پناه
کارگران ساختمانی واقعیت امروز جامعه ما هستند؛ نه می توان نادیده گرفتشان و نه می توان آنان را در پازل برنامه ریزی ها گنجاند!
این روزها وقت کرده اید سراغی از کارگران ساختمانی بگیرید؟ آنان در این روزگار سخت چه می کنند؟ از کجا می آورند و چه بر سرسفره هایشان می گذارند؟ خانواده این جماعت زحمتکش چه می کنند؟
شما حاضرید یک شخص غریبه را به منزل بیاورید و کاری به او بسپارید؟ او ممکن است ناقل ویروس منحوس "کرونا" باشد؛ اینطور نیست؟ اینگونه فکر نمی کنید؟ خیلی ها چنین افکاری در ذهنشان است و حسابی با اعصاب و روانشان بازی می کند!
کارگران ساختمانی واقعیت امروز جامعه ما هستند؛ نه می توان نادیده گرفتشان و نه می توان آنان را در پازل برنامه ریزی ها گنجاند! اینان صبح اول وقت در میادین و چهارراه ها به امید یافتن کاری تجمع می کنند و ممکن است ساعت ها و روزهای متمادی بیکار باشند! هیچ فکرکرده اید اینان چه می کنند؛ قطعاً در گوشه ای از ذهنتان جای گرفته اند و دقایقی به آنان فکرکرده ایم و خیلی سریع به آرشیو ارجاع داده ایم ؛ مثل خیلی از دغدغه های دیگر زندگی!
اینان اگر بخت یارشان باشد و ساعاتی را مشغول به کار باشند؛ دستمزدی خواهند گرفت که فقط پاسخگوی هزینه های همان روزشان است و اگر فردایی کاری نباشد؛ از جیب خواهند خورد؛ جیب هایی که اغلب خالی هستند!
یک روزی می گفتند کار نیست و دست زیاد شده و این جورحرف ها و امروز نزدیک به دوماه است که بعضی هایشان ریالی دشت نکرده اند و خدا می داند چه طوفانی در دلهایشان برپاست! این سقف سازان بی پناه تسلیم محض "آوار سنگین کرونا" شده اند و دستشان بالاست! دل مشغولی هایشان کم نبود؛ کرونا هم آمده و خیال رفتن هم ندارد! اینان بی پناه بی پناه هستند! مراقب باشیم در این روزگار سخت؛ در دره بی تفاوتی ها و دل مشغولی های انسان؛ سقوط نکنند!
خدایا چنان کن سرانجام کتر/تو خوشنود باشی و ما رستگار
محمد درخشنده
