مسئولین یک ماه خود را به جای بازنشستگان بگذارند

پنجم شهریور در تقویم سالانه به روز"خانواده و تکریم" بازنشستگان نامگذاری شده است!

شاید هرکسی تعریف از واژه تکریم ارائه کند اما بهترین تعریف را باید از لسان کسانی شنید که غرق "تکریم " اند و نمی دانند با این همه لطف و مهربانی ها چه کنند؟!

دستان پرتوان بازنشستگان عزیز را بوسه می زنیم و می گوییم خدا قوت! لیکن آنانی که باید قدرشناس این گنجینه های بی بدیل باشند؛ چه کرده اند؟

30 سال کار و تلاش و اینک دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی که اصلا و ابدا شایسته بازنشستگان محترم نیست!

خدای ناکرده مخالفتی با بزرگداشت و تکریم بازنشستگان محترم نداریم؛ برگزاری مراسم و احترام به این عزیزان حداقل کاری است که می توان انجام داد و الگویی مناسب برای آیندگان است تا قدر و منزلت گذشتگان را ارج نهند لیکن "تکریم" خالی چه دردی از آنان درمان می کند؟

امروز معیشت بازنشستگان همچون سایر اقشار جامعه به طور جدی در خطر است؛ مسئولان محترم در این باره چه کرده اند؟ آیا صرف نامگذاری یکی از روزهای خدا به نام آنان و تکریم از این جماعت نان و آب می شود؟

بازنشستگان تامین اجتماعی می گویند: ما مراسم و همایش تجلیل و تمجید نمی خواهیم؛ اگر مسئولان محترم قصدشان کمک به قشر بازنشسته است؛ طرح همسان سازی دستمزدها را اجرایی کنند که معیشت 3.5 میلیون آدم در بحران است!

واقعا چه خدمتی بالاتر از این که بازنشستگان بعد از سالیان سال کارکردن؛ چند صباحی بدون استرس و در آرامش نسبی روزگار بگذرانند!

امروز درمان و معیشت بازنشستگان بزرگ ترین دغدغه پیشکسوتان عرصه تولید و خودکفایی است؛ با خودمان صادق باشیم و بی جهت شعار ندهیم؛ با ماهی 1.5 میلیون تومان دستمزد چگونه انتظار داشته باشیم یک بازنشسته آبرومندانه زندگی کند!!

خواهش می کنیم؛ استدعا داریم! مسئولان گرامی فقط یک ماه خود را به جای بازنشستگان بگذارند؛ فقط همین!

خدایا چنان کن سرانجام کار/تو خوشنود باشی و ما رستگار

محمد درخشنده