نساجی خوشبخت شد؛ چوب و کاغذ هم می‌شود/ مسئولان بی‌تفاوت نباشند/ این کارگران آتش زیر خاکسترند

به گزارش خبرنگار ایلنا از ساری، ظرفیت اسمی کارخانه چوب و کاغذ مازندران بزرگ‌ترین کارخانه تولید انواع کاغذ در خاورمیانه سالانه تولید 175 هزارتن است.

این کارخانه در طول یک دهه گذشته و در حالی که اکثر قریب به اتفاق واحدهای تولیدی وصنعتی با مشکلات متعددی دست وپنجه نرم می‌کردند؛ نه تنها کمرخم نکرد که شتابان در مسیر توسعه گام برمی‌داشت و طرح‌های توسعه‌ای یکی پس از دیگری در آن عملیاتی می‌شد.

در این واحد صنعتی بیش از 1500 نفر کارگر اشتغال به کار دارند و به گفته مدیران و مسئولان "چوب وکاغذ " مازندران افزون بر 10 هزار نفر از کنار این واحد روزی می‌برند.

چوب وکاغذ مازندران تمامی استانداردهای یک واحد صنعتی نمونه را رعایت کرده و درحالی که مواد اولیه اصلی آن چوب است؛ نه تنها عرصه های جنگلی را از بین نبرده بلکه اقدامات گسترده ای را برای احیاء منابع جنگلی انجام داده است.

کارخانه بزرگ چوب و کاغذ که از آن به عنوان برند در مازندران نام برده می‌شد؛ اکنون شرایط دیگری پیدا کرده است؛ تولید سالانه‌اش به زحمت تا پایان امسال به 60 هزار تن می‌رسد و شاید دلیل اصلی آن اجرای طرح تنفس 10 ساله برای جنگل‌های منطقه باشد که حق بهره‌برداری از منابع ممنوع شده و بنابراین چوب و کاغذ مازندران مشکل کمبود مواد اولیه دارد.

واردات هم قواعد خاص خود و مشکلات دیگری دارد و از آن جمله کمبود نقدینگی که این مشکل تنها به چوب و کاغذ محدود نمی‌شود و تقریبا بالای 90 درصد کارخانه‌ها همین دردسر را دارند.

نگرانی کارگران چوب وکاغذ از بابت کمبود مواد اولیه کم نبود که خبر واگذاری شرکت ازطریق مزایده هم اضافه شد. بانک ملی 58 درصد سهام این شرکت را دارد و این روزها قصد کرده سهامش را واگذارکند؛ هم این که براساس سیاست دولت از بنگاه‌داری خارج شود و هم این که از مشکلات خلاص شود.

خبر واگذاری چوب وکاغذ مازندران اگرچه با واکنش های نسبتا تند محافل کارگری استان مواجه شده و به فهرست خبرهای تقریباً مهم اضافه شده اما ظاهراً  اکثر مسئولان استان بی تفاوت هستند و تاکنون هیچ گونه اظهار نظری دراین باره به عمل نیاورده اند!

این روزها با هرمقام کارگری دراستان که همکلام می شویم؛ با نگرانی از آینده چوب و کاغذ صحبت می کند؛ نگرانی از تداوم تولید و به خطر افتادن امنیت شغلی 1500 کارگری که  70 تا 80 درصدشان قرارداد کاری آنها موقت است.

یکی از نمایندگان کارگران شرکت چوب وکاغذ مازندران در نهاد شورای اسلامی کار واحد در توصیف شرایط کنونی این واحد بزرگ صنعتی می گوید: حال کارخانه ای که از چمستان تا گدوک وسعت دارد؛ خوش نیست و بیمار است.

وی به همراه یکی دیگر از نمایندگان کارگری کارگران "چوب وکاغذ" مازندران درگفت وگویی با خبرنگار"ایلنا" در ساری؛ می گوید: کارخانه‌ای که ده‌ها عنوان و افتخار را یدک می‌کشد و ظرفیت اسمی تولید در آن سالانه 175 هزارتن انواع کاغذ بوده تا امروز38 هزارتن محصول تولید کرده و خیلی تلاش کنیم میزان تولید تا پایان سال به 50 تا 60 هزارتن برسد؛ یعنی همین طور که پیش برویم 600 میلیارد تومان کاهش تولید خواهیم داشت.

"خشایار سالار" دغدغه‌های خود را شامل کمبود مواد اولیه به ویژه چوب برای تولید و بحث واگذاری شرکت چوب و کاغذ عنوان نموده و می گوید: چوب و کاغذ مازندران فقط تولید نکرده و در بیست سالی که 328 هزار متر مربع از منابع طبیعی و جنگلی منطقه را در اختیار داشته به بهترین شکل ممکن از این منابع حفاظت و این درحالی است که بیشترین میزان تخریب درعرصه هایی صورت گرفته که در اختیار اشخاص حقیقی وحقوقی بوده ویا تحت حفاظت نبوده است.

وی می گوید: در این سال ها به ازاء بهره برداری از منابع و چوب درعرصه های تحت اختیار چوب و کاغذ مازندران؛ اقدامات گسترده ای توسط این واحد تولیدی از جمله راهسازی و راهداری؛ حفاظت و تولید و احیاء منابع طبیعی انجام شده و تمامی کارشناسان و ناظران اعتقاد دارند که ما نه تنها بدهکار سازمان جنگل ها نیستیم که طلب کاریم لیکن شفاف سازی نمی شود و به افکار عمومی مطالبی گفته می شود تا شرکت چوب و کاغذ مازندران را  در ظن اتهام قرار دهند و عامل تخریب منابع طبیعی و عرصه های جنگلی معرفی کنند.

این نماینده کارگری می گوید: با مسئولان نهادها و سازمان های مسئول و استاندار محترم جلسات متعددی را برگزار کردیم و مشکلات را به اطلاع آنها رساندیم؛ همه جا گفته ایم و این جا هم تاکید می کنیم که قراربوده طرح تنفس جنگل ها ازسال 1399 عملیاتی شود تا شرکت هایی همچون چوب وکاغذ فکری به حال مواداولیه خود یعنی چوب کنند ویک باره طرح ازسال گذشته اجرایی می شود؛ ازسویی وزیرمحترم جهاد کشاورزی اجازه می دهند که ازدرختان ریشه کن شده درعرصه ها برای تهیه مواد اولیه کارخانه ها بهره برداری شود ومی شنویم که مسئولان سازمان جنگل ها مخالفت می کنند؛ خب؛ تکلیف ما چیست؟ کارخانه چوب وکاغذ مازندران متعلق به 80 میلیون ایرانی است ومحصولاتش مورد مصرف همین مردم است.چوب به کاغذ تبدیل می شود وحمایت ازاین اقدام یعنی حمایت ازتولید ملی. اشتغال 1500 کارگرتضمین شود بهتر است و یا رکود و بیکاری این همه آدم.

"خشایار" می گوید: درکل 328 هزارهکتارعرصه طبیعی دراختیارچوب وکاغذ مازندران؛ 50 هکتار از جنگل ها مثلاً تضعیف و تخریب شده آیا باید به این عنوان؛ تولید واشتغال در چوب وکاغذ را به رکود و احتمالا تعطیلی بکشانند! آیا درعرصه هایی که به فلان شخص وفلان نهاد واگذارشده آماری ارایه می شود که چه برسرمنابع طبیعی وعرصه های جنگلی آمده؟

این نماینده کارگری می‌گوید: تجاوز به منابع طبیعی و تخلفاتی همچون قطع درختان ، زمین خواری و... در عرصه‌های تحت اختیار شرکت هایی نظیرچوب و کاغذ رخ داده یا در سایر عرصه‌ها؟ 

وی می‌گوید: برای تداوم فعالیت و حضور قدرتمندانه چوب وکاغذ درعرصه تولید باید همه مسئولان کمک حال مدیران کارخانه باشند و برای رفع کمبود مواد اولیه و تقویت بنیان های مالی این شرکت همه باید به میدان بیایند و بی تفاوت نباشند.

این نماینده کارگری در شورای اسلامی کار شرکت چوب و کاغذ مازندران در ادامه صحبت‌های خود راجع به بحث واگذاری این شرکت با بیان این نکته قابل تامل که "آزموده را آزمودن خطاست" به تجارب تلخ واگذاری کارخانه‌هایی همچون نساجی قائمشهر 90 ساله و حال و روز این روزهای این کارخانه اشاره کرده و می‌گوید: با واگذاری این واحد تولیدی چه نتیجه‌ای حاصل شده و به کجا رسیده‌ایم؛ با واگذاری فریم 50 ساله به کجا رفته و در کدام نقطه خواهیم ایستاد؟ آیا این سیاست درگذشته موفق بوده که حالا به سراغ چوب و کاغذ آمده اند؟ بررسی کنید که فریم بعد از واگذاری؛ تکلیف کارگرانش چه شد؟ 100 کارگر این شرکت بعد عمری کارکردن حالا در سن بازنشستگی چه وضعیتی دارند؟ این کارگران آتش زیر خاکسترند؛ مراقب باشیم !

نماینده کارگران شرکت چوب و کاغذ مازندران با اعلام نگرانی شدید کارگران و اعتراض آنان به هرگونه تصمیمی درباره واگذاری شرکت به بخش خصوصی تصریح کرد: از مسئولان ارشد استان به خصوص استاندار محترم ونمایندگان مجلس و سازمانهای مسئول انتظار داریم در برابر تصمیم مدیران شرکت برای واگذاری بی تفاوت نباشند؛ ما هرگونه تصمیمی دراین خصوص را محکوم کرده و نسبت به عواقب ناخوشایند آن هشدار می دهیم.

"سالار" گفت: مگر کشور قانون ندارد که جمعی بنشینند و برای 1500 کارگر و خانواده های آنان تصمیم بگیرند!! از مسئولان می خواهیم مدیران این شرکت و سرمایه گذاری بانک ملی را مکلف به شفاف سازی کنند.

وی گفت: چوب و کاغذ سرمایه ملی و متعلق به ملت ایران است و از مدیران بانک ملی می‌خواهیم تعجیل نکرده و برای تداوم تولید و اشتغال‌زایی در این کارخانه تلاش کنند؛ این کارخانه بهترین امکانات و منابع ارزشمندی همچون نیروهای انسانی متخصص و دلسوز دارد؛ کارگران این شرکت در سال های گذشته با وجود تمام مشکلات پای تولید ایستاده اند و امروز شایسته نیست به جای سرمایه گذاری و تقویت تولید؛ در اندیشه فروش و واگذاری این واحد بزرگ صنعتی باشند.

ابراهیم رزاقی دیگر نماینده کارگران شرکت چوب و کاغذ مازندران در مطالب خود ضمن اشاره به جایگاه خاص این شرکت در اقتصاد استان و کشور و برنامه ریزی های توسعه ای گفت: شرکت چوب و کاغذ مازندران با سرمایه گذاری‌های جدید؛ می تواند بار دیگر با قدرت در بازار تولید و عرضه محصولات درخشان ظاهر گردد و نمی دانیم دلیل اصرار بانک ملی بر واگذاری شرکت چیست؟

این نماینده کارگری از مسئولان استانی درخواست کرد تدابیری برای حل مشکلات چوب و کاغذ با سازمانهای مالیات؛ تامین اجتماعی و آب و برق و گاز اندیشیده شود و فرصتی مناسب پیش بینی گردد تا چوب و کاغذ بار دیگر کمر راست کرده و موجب شکوفایی بیش از پیش اقتصاد مازندران و ملی شود.

وی گفت: رسانه ها فریاد مظلومیت و اعتراض کارگران چوب و کاغذ مازندران را به گوش مسئولان برسانند؛ آنان نگران آینده کارخانه و امنیت شغلی خود هستند؛ نگرانی از آینده ای که اصلا مشخص نمی باشد.

"رزاقی" چوب و کاغذ مازندران را تنها کارخانه‌ای دانست که اقدام به تولید کاغذ روزنامه در کشور می‌کند و ادامه داد: چرا با طرح مباحثی همچون واگذاری کارخانه؛ با اعصاب و روان و امنیت اجتماعی و اقتصادی کارگران بازی می‌کنند؟ این چه نمایشی است که به راه انداخته‌اند؟ در استانی که فقر و بیکاری بیداد می‌کند دلیل واگذاری کارخانه بزرگ و قدیمی مثل چوب و کاغذ مازندران چه مفهومی دارد؟ چه تضمینی می دهند که اگر واگذاری اتفاق افتاد، تولید و اشتغال را به تعطیلی نکشانند؟

نائب رئیس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران با اعلام اینکه مجموعه ای در مازندران نداریم که امرار معاش کنیم و کارمان در مازندران، ماهی فروشی و سبزی فروشی است؛ خاطر نشان کرد: با تنفس جنگل، خروج دام و برخی از  مشاغلی که افراد می توانستند؛ داشته باشند؛ از آنان گرفته شد و ما باید این کارخانه را نگه داریم.

رزاقی گفت: اگر مازندران استانی توریستی است آیا شرایط لازم فراهم است؟ کارخانه‌های ما از رد اشتغال چه جایگاهی دارند و فرزندان ما باید چه کاری انجام دهند و چه اشتغالی داشته باشند؟

وی اظهار کرد: در بحث انتقال آب دریای خزر به سمنان، سمنانی‌ها می گویند که این شرایط را مازندران باید برای ما فراهم کند؛ چرا که جوانان شما در سمنان کار و امرار معاش می کنند و این در حالی است که در سی سال گذشته آنان برای اشتغال به مازندران می‌آمدند.

این فعال کارگری افزود: اکنون بحث ما حفظ صنایع چوب و کاغذ مازندران به عنوان بزرگترین تولید کننده کاغذ در خاورمیانه است.

رزاقی بیان داشت: تمام تجهیزات این کارخانه از فنلاند، کانادا و آلمان در گذشته وارد و شرکت احداث شد و 20 سال است که کار می کند و در این مدت چه بلایی بر سرش آمده که می گویند باید سهام واگذار شود؟ مگر نه اینکه باید کار و تلاش باشد و شرایط کار باشد و اشتغال پابرجا باشد؟

وی گفت: کل کارخانه های کاغذ ایران، تنها 60 درصد نیاز کاغذ ایران را برآورده می کنند و اگر صد در صد کارخانجات کاغذ کشورمان فعال باشد؛ تنها جوابگوی 60 درصد نیاز بازار است و مابقی باید وارد شود.

این فعال و نماینده شورای کارگری اظهار داشت: بازار و مشتری وجود دارد؛ اما اینکه چرا باید صنعت چوب و کاغذ زمین بخورد؟ همه جا می گویند مشتری نداریم و باید کارخانه تعطیل شود چرا که تولید بیشتر از نیاز بازار است اما ما 60 درصد بازار را پاسخگو هستیم و همچنان نیازمند چوب و کاغذ هستیم.

نائب رئیس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران گفت: 720 هکتار زمین زراعی در چوب و کاغذ مازندران داریم که هر نوع زراعت و کار می توان انجام داد و ابزار و زیرساخت های لازم فراهم است و آب، جاده، راه مناسب و زیرساخت های لازم فراهم است.

رزاقی افزود: مردم، روزگاری به امید روزی که فرزندان شان در این کارخانه کار کنند و اشتغال ایجاد شود این زمین ها را با جان و دل، با نصف قیمت و حتی هبه کردند تا اشتغال ایجاد شود و تولید ملی فعال شود.

وی ادامه داد: اینکه اکنون چوب و کاغذ مازندران به شخص دیگری واگذار شود؛ چه ضمانتی به آینده و فعال بودن آن است؟ اگر مردم موضع بگیرند؛ چگونه می توان جوابگو بود؟

نائب رئیس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران با اعلام اینکه بخشی از زمین ها هنوز به نام چوب و کاغذ مازندران، سند نخورده است؛ یادآور شد: مردم روزی زمین دادند تا این کارخانه پابرجا باشد و صدها سال  کار کند و برای زنده ماندن تولید و اشتغال باز هم زمین می دهند؛ اما این کارخانه باید فعال و پویا و پا برجا باشد.

رزاقی گفت: اکنون تنها 30 هکتار از زمین واگذاری ما در صنعت چوب و کاغذ به عنوان کارخانه فعال است و استفاده شده است و مابقی بلااستفاده مانده است و بهره برداری انجام نمی شود.

وی اظهار داشت: بخش خصوصی برای ایجاد صنعت، نیازمند زمین است و زمین اکنون مهمترین عنصر برای ایجاد شرکت و صنعت در مازندران است و اگر قرار است کسی از سهامداران کاغذسازی احداث کند؛ کنار این کارخانه صنعت خود را ایجاد کند و اگر قرار است مجموعه ای کار کند؛ می تواند در این زمین ها اشتغال ایجاد کند و ما زمین واگذار می کنیم.

رزاقی افزود: صنایع چوب و کاغذ، دارای پتانسیل های فراوان است و  کارخانه  به نحو احسن در حال فعالیت است و تجهیزات کارخانه سالم است؛ نیروی انسانی متخصص و بازار فروش مناسب داریم.

وی بیان داشت: شرایط واگذاری چیست؟ باید در شرایطی واگذاری انجام شود که دارای دستگاههای مستهلک، نیروی انسانی ناکارآمد، عدم بازار فروش و تغییر کاربری باشد تا سهام واگذار شود و اکنون که کارخانه دارای سودآوری است و سرمایه به نحو احسن کار می کند؛ چه دلیلی دارد؟

این فعال کارگری با اشاره به اینکه ما کار می کنیم و حقوق می گیریم و پرسنل ما زیاده خواهی ندارد؛ اضافه کرد: اما این اواخر مسائل و مشکلات  زیادی اتفاق افتاده است و شورای کارگری تا جایی که توانسته به نحوی  با همکاران صحبت کرده است و آنان را به آرامش دعوت کرده تا به مسئولان فرصت دهند که شرایط اجتماعی بر هم نخورد و تجمع ایجاد نشود.

نائب رییس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران گفت: همه ما یک ملت هستیم؛ هشت سال جنگیدیم که یک وجب خاک ندهیم و اکنون باید شاهد مواردی باشیم که یک هم وطن نتواند شکم زن و فرزند خود را سیر کند؟

وی گفت: اگر بخش خصوصی در نساجی، بهپاک و امثال آن به سودآوری مناسب رسید و سرآمد بود ما هم حرفی نداشتیم و واگذار می کردیم تا کار کنیم.

رزاقی ادامه داد: کشت و صنعت شمال، نکا چوب، فریم و بسیاری از کارخانجات دیگر در همین حوالی شهر و منطقه ماست و اتفاقات فراوان را می بینیم و همه با خصوصی شدن، تاوان بدی دادند، متضرر شدند و به نابودی رسیدند.

نائب رئیس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران گفت: چه کسی ضمانت می کند فرد یا ارگانی که این صنعت را در اختیار می گیرد؛ سودآوری مناسب ایجاد کند؟

نائب رییس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران ادامه داد: علی رغم تاکیدات رهبری برای حمایت از تولیدات داخلی متاسفانه در این بخش و برای تنفس جنگل به ما فرصتی داده نشد و از صنعت داخلی حمایت نشد.

نائب رییس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران افزود: با واگذاری صنایع چوب و کاغذ مازندران، مهمترین ضرر را همکاران چوب و کاغذ متحمل خواهند شد و امنیت شغلی آنان به خطر خواهد افتاد.

رزاقی اضافه کرد: هدف ما در صنایع چوب و کاغذ مازندران تولید ملی در راستای اقتصاد مقاومتی است و بیشترین اشتغال شهر، منطقه و استان را این صنعت به خود اختصاص داده است و در آینده چه تعهدی وجود دارد تا با این تعداد نیرو کار کند؟

وی از منابع انسانی و نیروی کار به عنوان با ارزش ترین عنصر هر صنعتی نام برد که می تواند شرکت را به سوددهی رسانده و یا در کار خدشه وارد کند و باید برای حفظ نیروی کار توانمند و متعهد تلاش شود.

این فعال کارگری بیان داشت: ما مردترین، زبده ترین و متعهد ترین نیروها را در صنایع چوب و کاغذ مازندران داریم و با وجود اینکه گاهی تا سه ماه حقوق نمی گرفتیم  ولی افراد صبوری کردند.

وی ادامه داد: برخی از نیروهای ما 17 سال پیمانی کار کردند؛ اما ناامید نشدند و به مجموعه کمک کردند تا روزی جذب شوند.

نائب رئیس شورای کارگری صنایع چوب و کاغذ مازندران گفت: حق این افراد نیست که بیکار شوند و مشکلی در کار ایجاد شود و حق همکاران ما این نیست.

وی با اشاره به اینکه در مقطعی، مالیات پرداخت نشد و اکنون انتظار است مسئولان تخفیف قائل شوند؛ یادآور شد: در بخش بدهی آب، برق و گاز باید با توجه به استراحت و مهلتی که در گذشته داده شد، فرصت دیگری  داده شود تا بدهی ها و دین را پرداخت کنیم.

این فعال کارگری چوب و کاغذ مازندران گفت: مشکل ما در شرایط کنونی، وجود 100 تا 200 میلیارد تومان پول است تا صنعت ما را به اوج می رساند و مشکلات برطرف می شود؛ اما این مقدار تسهیلات وجود ندارد و ما زمانی کاغذ می دادیم و پول پرداخت نمی کردند و گاهی تهاتر می شد و هنوز هم طلب داریم و در ادامه راه باید با همکاری مسئولان برای پویایی این صنعت گام برداریم. 

رزاقی افزود: انتظار داریم شرایط واردات و صادرات برای ما آسان شود چرا که ترکیه اکنون نیازمند برخی از تولیدات ماست و انتظار داریم در بندر امیرآباد منطقه ای را به صنایع چوب و کاغذ مازندران اختصاص دهد تا قرنطینه شود برای کار صنایع چوب و کاغذ مازندران تا چوب کارشناسی شود و اجازه خروج داده شود و مسئولان استانی باید همکاری کنند.