لذت صعود به لیگ برتر یا استرس ماندن در لیگ

یازده بازی، فقط یک برد و دو امتیاز فاصله با انتهای جدول خلاصه کارنامه نساجی تا اینجای لیگ بوده است.

گفتن از اشتباهات داوری هم علی رغم درست بودن دیگر تکراری شده و نمی توان جایگاه چهاردهم را فقط به عملکرد داوران ربط داد.

اگر بگوییم اشتباهات فردی نقشی پر رنگ تر از اشتباهات داوری نداشته بیراه نگفته ایم.

از همان هفته اول مقابل ذوب آهن تا بازی قبل مقابل پدیده شاهد انواع و اقسام اشتباهات فردی بودیم.

نساجی در مقابل پدیده سه فرصت به حریف داد که هر 3 به گل تبدیل شد اما هرچه زد به در بسته خورد و ضربات کم دقت بازیکنان یکی پس از دیگری فرصت ها را سوزاند.

برای این حجم از اشتباهات فردی می توان به چند دلیل متصور شد:

1_خوب تمرین نکردن

2_عدم خود باوری و اعتماد به نفس

3_توانایی پایین بازیکنان

4_اشتباهت عمدی برای رسیدن به هدفی خاص

و....

با مشاهده تمرینات جدی نکونام و زمانی که کادر فنی و آنالیزورها برای هر تمرین صرف می کنند تاثیر خوب تمرین نکردن در اشتباهات به حداقل می رسد،درباره عدم خود باوری و مشکلات روحی هم نکونام بارها گفته اعتقادی به مسائل روحی و روانی ندارد، اگرچه باور نداشتن به یک موضوع، دلیل قطعی برای وجود نداشتن آن موضوع نیست.

از سوی دیگر با بررسی سابقه بازیکنان در تیم های قبلی خود فرضیه توانایی کم بازیکنان هم رد می شود،بازیکنانی که سابقه دعوت به تیم ملی یا آقای گلی لیگ های پایین تر را در کارنامه دارند یا در سال گذشته طبق آنالیزهای معتبر از تاثیرگذارترین های تیم خود بودند نمی توانند بازیکن ضعیفی باشند.حالت منفی انگارانه یعنی حالت چهارم اگرچه بارها توسط مربیان مختلف از جمله ناصر حجازی ،پرویز مظلومی،حمید درخشان و... عنوان شده اما هرگز اثبات نشده و ما هم فرض بر نادرستی این گزینه می گذاریم.

به هر شکل و با هر دلیل نمی توان منکر اشتباهات فردی بی شمار بازیکنان نساجی شد،اشتباهاتی که باعث شده بازی این تیم با نتایجی که کسب می کند هم خوانی نداشته باشد.

نساجی از معدود تیم های خصوصی است که هنوز با مشکلات حاد مالی رو به رو نشده و امکانات عالی تمرینی،هواداران پر شور،پرداختی های مناسب و کادر فنی جوان و پر انگیزه و... باعث شده این حجم از اشتباهت برای همگان تعجب برانگیز شود.

در این بین مصاحبه های بعضی بازیکنان بیشتر نمک به زخم می پاشد و سوالات بیشتری به وجود می آورد.

به عنوان مثال، حامد لک بعد از بازی مقابل پدیده قول داد تا بازیکنان از بازی بعد با تمام توان به میدان بروند و نساجی واقعی را از دیدار مقابل استقلال خوزستان ببینید.

اولین چیزی که بعد از خواندن این مصاحبه به ذهن ها می رسد این است که یعنی تا کنون با تمام قوا به میدان نمی آمدند؟ چه معجزه ای از بازی بعد قرار است رخ دهد که تا کنون رخ نداده؟

شاید اکنون رمز گشایی از حرف نکونام آسان تر باشد،آنجایی که بعد از بازی مقابل ماشین سازی تبریز در کنفرانس خبری اعلام کرد بعضی بازیکنان ارزش پیراهنی که بر تن دارند را نمی دانند.

شاید گفتن این نکته تلنگری به تمام عوامل تیم مخصوصا بازیکنان باشد، بخشی از هواداران به علت کمبود جا با اتوبوسی جدا از اتوبوسی که کانون هواداران تهیه کرده بود به مشهد رفتند تا در آن هوای سرد تیم خود را تنها نگذارند.

این اتوبوس در مسیر بازگشت تصادف کرد و اگر بخشی از هواداران برای زیارت در مشهد نمی ماندند تا جای خالی برای این هواداران در اتوبوسی که کانون تدارک دید باز شود،خدای نکرده ممکن بود حادثه ای بسیار تلخ رخ دهد.

ای کاش بازیکنان تیم با مسئولیت پذیری بیشتری بازی های آینده را ادامه دهند و همانطور که هواداران با تمام وجود پشت تیم خود می ایستند بازیکنان هم با تمام وجود پای به میدان بگذارند.

یازده هفته گذشته،هواداران نساجی بعد از هر بازی با چهره مغموم و اعصاب ناراحت به خانه برگشتند و از آنجایی که بازی ها در آخر هفته انجام می شود خانواده این افراد هم آخر هفته خود را با ناراحتی سپری کردند.

می دانیم وضع اعضای تیم هم به همین صورت بوده اما  به این آخر هفته و بازی مقابل آبی پوشان اهوازی امیدوار هستیم.

حضور در رتبه های پایین جدول باعث شده لذت صعود به لیگ برتر جای خود را به استرس ماندن در این لیگ دهد اما امیدواریم با همت کادر فنی و بازیکنان در کنار حمایت هواداران از این جمعه استارت روزهای خوش برای خانواده بزرگ نساجی زده شود و این تیم تا انتهای نیم فصل به طور کامل از منطقه خطر فاصله بگیرد.

دل همه برای پایکوبی های دسته جمعی بعد از برد در فصل قبل به شدت تنگ شده است، دوران بالندگی نساجی نزدیک است و هواداران مصمم به پیروزی هستند.

یاداشت:سعید توسلی