صنعت مازندران نیازمند آرامش است

نصرالله دریابیگی دبیراجرایی خانه کارگر تشکیلات مازندران وازفعالان با سابقه جامعه کارگری درگفت وگویی با خبرنگار ایلنا در ساری ، مبسوط، ضمن تشریح سرنوشت غمبارصنایع نساجی استان طی دو دهه گذشته وسرگردانی وخانه نشین شدن هزاران کارگرشریف ؛ صنعت واشتغال استان مازندران را قربانی سیاست های غلط دولت های گذشته دانست.

این نماینده کارگری استان مازندران، کارخانه های نساجی قائمشهرومازندران را جزء واحدهایی توصیف می کند که درگذشته ای نه چندان دور زمینه اشتغال هزاران نفر را فراهم نموده وبا اجرای سیاست خصوصی سازی و واگذاری به بهانه نوسازی وبهسازی؛ امروز سرنوشت غمباری را پیدا کرده اند ومدیرانی بی تجربه وغیرمتعهد با تضییع میلیاردها تومان منابع مالی دراین واحدها، صنعت استان را زمینگیروکارگران بی شماری را به خاک سیاه نشاندند.

"دریابیگی" واگذاری شرکت های بزرگ مازندران به بانک ها وموسسات وبرخی نهادها را آغازمصایب صنعت دراستان عنوان نموده ومی گوید: آنانی که درسالهای گذشته به نام نوسازی واحیاء کارخانه ها واحدهایی همچون گروه نساجی قائمشهرونساجی مازندران را واگذارنمودند امروز نتیجه بی تدبیری های خود را به عینه مشاهده کنند!

وی با اشاره به اشتغال بیش از 7 هزارنفردرواحد نساجی مازندران درسال هایی نه چندان دورصحبت های خود را اینگونه ادامه می دهد: آن واحد عظیم صنعتی- شامل مجموعه های دو وسه وگونی بافی-  امروز وضعیتی پیدا کرده که توان پرداخت حقوق 430 کارگر باقی مانده راندارد وکارگران نجیب وزحمتکش ماههاست که دستمزددریافت نکرده اند وبه دلیل عدم پرداخت حق بیمه اشان به تامین اجتماعی وعدم تمدید دفترچه بیمه؛ ازدریافت خدمات درمانی وبهداشتی محروم هستند!!

این فعال کارگری دربیان آغازمشکلات این واحد نساجی می گوید: 9 سال پیش بدون هرگونه بررسی، مالکیت واحد را به یک سرمایه گذارترک تبار واگذار نمودند واو دراین سالها از طریق نماینده خود پیگیرامورواحد بوده واین آقای نماینده یا وکیل حقوقی ایشان هم از18 ماه پیش درآلمان به سر می برد واکنون هیچ چیزی جای خودش نیست.

دریابیگی به تلاش نمایندگان شهرستان قائمشهر ومسئولان محلی برای استقرار تیم مدیریتی جدید دراین شرکت اشاره کرد که تا حدودی به وضعیت واحد سامان داده اند اما نگرانی این نماینده باسابقه کارگری درمورد اقدام اخیر وکیل حقوقی سرمایه گذارترکیه ای است که ظاهرا تصمیم دارد هیات مدیره ای با ترکیب جدید دراین واحد انتخاب نماید وبه گفته دریابیگی ، ابهامات متعددی درباره تخصص وتعهد افراد مورد نظروجود دارد .

دبیراجرایی خانه کارگرمازندران چینش هیات مدیره جدید شرکت ازمیان مدیران ومتخصصان واحد وحضورمسئولی ازاداره کل صنعت ومعدن استان و یک مقام ارشد سیاسی مازندران دراین ترکیب را راهبردی موثر برای استمرار فعالیت این واحد باسابقه تولیدی عنوان کرده وتاکید دارد که: کارخانه های نساجی مازندران نباید محل تاخت وتاز گروه های سیاسی و جناح ها واحزاب باشد؛ صنعت استان نیازمند آرامش است واین مهم با دخالت مسئولان محترم استان و شخص استاندار که فردی باتجربه ودلسوزمی باشد، محقق خواهد شد.

وی گفت: درمقابل افرادی که با تهدید وارعاب کارگران  می خواهند کارشان را پیش ببرند، خواهیم ایستاد و اجازه نمی دهیم که سرنوشت کارخانه ها وکارگران شریف به دست کسانی رقم بخورد که هیچگونه صلاحیتی نداشته  ودلشان با صنعت وکارگران نیست.

نصراله دریابیگی همچنین دربخش دیگری از این گفت وگو مراتب نگرانی شدید تشکیلات خانه کارگر استان ونهادهای کارگری و کارگران نساجی شماره یک مازندران به وضعیت کنونی آن را  که درگذشته یکی ازواحدهای بسیارخوب وفعال استان بوده اعلام نموده و می گوید: این واحد نساجی نیزدرمقطعی به بخش خصوصی واگذار ومجددا دراختیاردولت قرارگرفت وبعد ازبازسازی ونوسازی باردیگربه بخش خصوصی واگذارگردید که درواقع شهرداری قائمشهرمبادرت به خرید این واحد کرده وبا وجود تمامی تلاش ها اکنون با مشکلاتی همچون کمبود نقدینگی ومواد اولیه وعدم پرداخت حقوق کارگران مواجه است وامید می رود مسئولان استانی ومجمع نمایندگان مازندران برای خروج این کارخانه از بن بست، تدابیرمناسب اتخاذ واجرایی نمایند.

دریابیگی با اشاره به این که اظهاراتش فقط متوجه کارخانه های نساجی استان نبوده  واین تشکیلات نگران سرنوشت واحدهایی همچون "چوب وکاغذ" مازندران نیز می باشد؛ گفت: مدیریت های غلط وسپردن کارخانه ها به نهادها وبانک ها وازسویی واردات بی رویه کالاهای خارجی همچون سیلابی ویرانگرصنعت استان را دربرگرفته وبنده اعلام می کنم که به شدت نگران سرنوشت کارخانه ای همچون چوب وکاغذ مازندران هستم که 10 هزارنفر به صورت مستقیم وغیر مستقیم ازقبل فعالیت این واحد امرارمعاش  می کنند وبه خاطرواردات بی رویه کاغذ وانباشته شدن محصولات تولیدی آن احتمال می رود سرنوشت تلخ نساجی های استان را پیداکند.

وی با اشاره به این که هیچکس وهیچ مقامی درسالهای گذشته فریاد مظلومیت کارگران ونهادهای کارگری را نشنید وچنین روزهایی را برای صنعت استان پیش بینی می کردیم ، اضافه می کند: وقتی بیش از 90 درصد کارگران با قراردادهای موقت کار می کنند وامنیت شغلی نیروی کار ونهادهای کارگری مثل آب خوردن تهدید می شود، چه انتظاری ازسربازان جبهه اقتصاد مقاومتی داریم؟ آنان با چه انگیزه ای برای استقلال وخودکفایی ایران عزیز تلاش نمایند؟ درحالی که تنها راه نجات کشورمان ازوابستگی به خارج؛ احیاء صنعت وحمایت ازکارآفرینان است.