غفلت از عواقب مشکلات کارگران ساختمانی تا کی؟
ای کاش چندروزی خودمان را به جای این زحمتکشان می گذاشتیم ....شایددرک اشان می کردیم!
ایلنا: براساس آمارهایی که موجود می باشد؛ نزدیک به 60 هزارکارگرساختمانی درمازندران – وبه عبارتی بیش از 56 هزارنفر- ساکن هستند وبا تلاش مسئولان ذیصلاح تاکنون 23 هزارنفرتحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند وحدود دو سوم این زحمتکشان محروم ازحداقل های حمایتی روزگارشان سپری می شود.
درگذشته هایی نه چندان دور، کارگران ساختمانی شامل افرادی بودند که معمولاً 6 ماهه دوم سال که ایام تعطیلی فعالیت های کشاورزی محسوب می شود، به موازات کشت وکاروبرای امرارمعاش به کارهای ساختمانی می پرداختند اما درسال های اخیرکارهای ساختمانی تقریباً به فعالیتی ثابت تبدیل گشته وشاغلان این صنف با تجمع درمیادین ودرمکان هایی که به "پاتوق" معروف است، اغلب اوقات ساعات طولانی درانتظاریافتن کارنشسته واکثر اوقات نیزبی آن که کاری یافته باشند، راهی خانه وکاشانه ویا استراحتگاه خود شده به این امید که فردا یا فرداهایی وضعیت بهتر شود.
درماههای اخیرشاهد رکود بسیارشدید درساخت وسازها وطرح های عمران شهری هستیم وادامه این وضعیت بیکاری صدها هزارکارگر ساختمانی درمناطق مختلف کشور وهمچنین مازندران را در پی داشته واین قشرکم توقع وزحمتکش درسرما وگرما درگوشه وکنارشهرهای استان به انتظارمی نشینند به این امید که کاری بیابند ورزق وروزی زن وبچه هایشان برسد!
جدای ازبحران بیکاری دراستان ها وشهرستانها ومناطق مختلف که سبب گرایش جوانان به اعمال خلاف قانون می شود، رکود فعالیت های ساختمانی موجب تجمع کارگران درمناطق مختلف شهرها شده وبعضاً مشکلات متعددی را ایجاد می کنند!
قطعاً و حتماً مسئولان محترم به خوبی از نتایج ادامه پدیده بیکاری جوانان و شاغلان صنوف ازجمله صنف ساختمانی آگاه بوده و متاسفانه عواقب این مسأله می تواند خانواده های این عزیزان را نیزدرگیرنموده ونمی توان ازتبعات اجتماعی واقتصادی وفرهنگی آن نیزغافل بود.
دراین باره درفرصتی دیگرسخن خواهیم گفت اما آنچه دستمایه این مطلب گردید،محرومیت کارگران ساختمانی ازداشتن مکانی مناسب برای استقرارآنان است؛ مکانی که حداقل امکانات موجود باشد. به هرحال کارهای ساختمانی به عنوان یک شغل شناخته شده وحتی درشمول بیمه تامین اجتماعی می باشد .
با وجود وعده های مسئولان شهری برای ایجاد مکانی برای کارگران ساختمانی به عنوان پناهگاهی دربرابرگرما وسرما واستقرارآنان درساعت های بعضاً طولانی ، سوالی که مطرح می شود این است که آیا چنین وعده هایی محقق گشته؟ قطعاً خیر! اگرباورندارید، به شهرهای استان بیایید وگردشی درشهرداشته باشید تا ادعای نگارنده متن را بررسی کرده باشید!
خوشبختانه یا متاسفانه حسن بزرگ مسئولان محترم دراستان این است که زیبا ورسا وعده می دهند وتو گویی درزیبا شهری زندگی می کنی که هرچیزی به جای خودش است! و وای به روزی که به شهرهای دلربای مازندران بیایی و زشتی ها را ازنزدیک رصد کنی!!
و .... وای به کسانی که فریاد آنان درحمایت ازکارگران، گوش فلک را کرمی کند ودرنهادهایی همچون شورای شهرجای خوش می کنند و فقط سایه اشان سنگینی می کند!!
و .....وای کاش چندروزی خودمان را به جای این زحمتکشان می گذاشتیم ....شایددرک اشان می کردیم!
فرامرزدرخشنده:
