به گزارش ایلنا از ساری ؛ مجموعه باغ های عباس آباد در ۹ کیلومتری شهرستان بهشهر و در دامنه رشته کوه های البرز و در میان جنگل های انبوه قرار گرفته و از جمله مهم ترین و بزرگترین باغ های تاریخی ایران است که به عنوان یکی از باغ های ایرانی در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
این مجموعه شامل سد عباس آباد، مخزن و دریاچه سد، گل باغ،کاخ حمام، آسیاب آبی و دو برج آجری می شود.
این مجموعه به دستور شاه عباس اول صفوی در سال های ۱۰۲۰ و۱۰۲۱ ه.ق در محلی پیشتر خرگوران نام داشت ساخته شده است و در حال حاضر مهم ترین باغ غیر کویری ایران به شمار می آید و وسعت آن نزدیک به ۵۰۰ هکتار است.
مهندسین دوره صفی با بریدن تپه و ایجاد پله وصفه ، باغی مطبق و پلکانی را ایجاد نموده اند و در بالاترین قسمت تپه اقدام به عمارت سازی نموده اند.
این باغ بر اساس شواهد بدست آمده یکی از بی نطیرترین باغهای ایرانی است.علاوه بر عمارت سازی مذکور، درر قسمت تراس مرکزی ، حوض بزرگ در مرکز و حوضهای کوچکتر در اطراف احداث نمودند.
به پیروی سطح شیبدار و همچنین لوله های سفالی، آب از فرادست حوض مرکزی به صورت فواره ظاهر می گشته و ما بقی از طریق لوله های سفالی،حوضهای جانبی را پر می کرده است.
مهندسین و معماران دوره صفوی با احداث باغ به روش پلکانی و مطبق و همچنین با بکارگیری از سطوح شیبدار و لوله های سفالی،علاوه بر زیبایی،موسیقی آب در باغ ایجاد نموده اند که سبب آرامش افراد مستقر در باغ می گردیده است.
بنای حمام تاریخی عباس آباد:
در ضلع غربی باغ و متصل به آن و در سطحی پایینتر از باغ، بنای حمام تاریخی با زیر بنایی به وسعت 160 متر مربع قرار دارد.
بر اساس ظواهر امر و بررسیهای به عمل آمده، پوشش سقف بنای حمام گنبدی شکل بوده است و مصالح عمده سازه آن آجر بوده و همچنین از تزیینات کاشی و ملاط ساروج در آن استفاده شده است.
بخش سر بینه (رختکن(
بخش فوق علاوه بر کاشی کاری دارای حوضی به ابعاد 5/1×1 متر و به عمق 70 سانتیمتر است.
عملکرد حوض مذکور در واقع برای شستن پا و عادت کردن بدن فرد استحمام کننده به هوای بیرون از حمام بوده است تا از بیماریهای ناگهانی جلوگیری شود.
فضای میاندر:
فضای مذکور در حد فاصل بین فضای سربینه و گرمخانه (محل استحمام) احداث گردیده است. بر اساس شواهد و همچنین حفریات باستان شناختی، کف و دیوار فضای میاندر به تزیین کاشی مزین بوده است. عملکرد فضای میاندر در واقع موجب آمادگی بدن فرد استحمام کننده به هوای گرم فضای گرمخانه بوده است و بعلت عادت کردن بدن به هوای گرمخانه از بیماریهای ناگهانی پیشگیری میشده است
گرمخانه:
فضای مذکور در ضلع جنوب شرقی فضای میاندر احداث گردیده است. در واقع فضای گرمخانه محل شستشو و استحمام بوده است. بر اساس یافتههای باستان شناختی، فضای گرمخانه بنای حمام تاریخی عباسآباد دارای حوضهای متعدد بوده است. حوضهای متعدد در بنای این حمام، بیان کننده رعایت بهداشت و عدم استفاده از خرانه به صورت عمومی است. علاوه بر مورد فوق و با توجه به خاک برداریهای انجام شده، مشخص گردیده است که فضای گرمخانه مزین به کاشی با لعابهایی به رنگهای مختلف بوده است خزانه آب گرم:
این قسمت از بنا در ضلع غربی حمام، حد فاصل فضای میاندر و گرمخانه احداث گردیده است.آب از قسمت شمالی بنا وارد فضای مذکور شده، سپس آتش موجب گرم شدن آب در خزانه میگردیده است. کانال (گربه رو) عبور جریان هوای گرم:
کانال فوق از قسمت تون وگلخن حمام که در زیر خزانه آب گرم قرار دارد با جهتهای مختلف در زیر کف فضای گرمخانه و میاندر امتداد یافته و به دود کشهایی که در بدنه و دیوار بنای حمام، موجود میباشند متصل میگردید.
کانال مذکور وسیله انتقال دود و حرارت بوده است، بطوریکه عبور جریان هوای گرم علاوه بر گرم کردن آب خزانه، سبب گرم شدن کف فضای میاندر و فضای گرمخانه میشده است.
اهمیت بنای حمام عباسآباد:
آنچه که بنای مذکور را با اهمیت می نماید روش آبرسانی آن است.آب از قسمت شرقی بنای حمام از طریق لولههای سفالی(تنبوشه ) که در داخل دیوارهای بنای حمام قرار دارد بعد از عبور از ضلع شمالی دیوارحمام، وارد ضلع غربی گردیده و خزانه آب گرم را پر می کرده، سپس آب در خزانه بعد از گرم شدن از طریق لولههای سفالی (تنبوشه)، دیگر حوضهای موجود فضای گرمخانه را پر می نموده است. روش آبرسانی آب سرد بنای حمام مذکور به مانند آب گرم انجام می پذیرفته است، بدین ترتیب، آب سرد از طریق لولههای سفالی بعد از عبور از ضلع شرقی حمام با پر نمودن حوضی در بالا دست (خارج از بنای حمام) از طریق لولههای سفالی (تنبوشه) حوضهای موجود در فضای سربینه و گرمخانه را پر می نموده است، به بیانی دیگر هر حوض در فضای گرمخانه و سربینه حمام تاریخی عباسآباد بهشهر دارای دو سیستم آبرسانی آب سرد و آب گرم بوده است.
مجموعه تاریخی باغ عباس آباد واقع در جنوب شرقی بهشهر، فاصله ۷ کیلومتر از مرکز شهر سالانه میزبان مسافران و گردشگران از اقصی نقاط کشور است .
چشمه عمارت،غارهوتو و کمربند، بقعه ی امیر کمال الدین و جمالدین(امیر بابلکانی)،بقایای آتشکده کوسان،بقایای آسیاب های صفوی، امام زاده محمد رستمکلا، عمارت سیامی،سایت موزه بین المللی گوهر تپه،باغشاه، کاخ صفی آباد از دیگر جاذبه تاریخی و گردشگری شهرستان بهشهر است .
شهرستان بهشهربه عنوان شرقی ترین شهرستان استان مازندران طبق آخرین تقسیمات ،دارای ۳ شهر۳بخش ۶ دهستان و چیزی حدود ۲۰۶ روستا است که ۳۹ روستای آن خالی از سکنه و ۱۶۷ مورد آن دارای سکنه است.
انتهای پیام/